در هنگام تصویر‌برداری به وسیله آیفون و یا آیپد، سیستم‌عامل iOS به‌صورت خودکار موقعیت مکانی را به تصاویر شما اضافه می‌کند. اگر مایل به حذف این اطلاعات از عکس‌های خود هستید، آنگاه مطالعه ادامه این مقاله خالی از لطف نخواهد بود. البته این ویژگی راحتی بسیاری را نیز برای کاربران به ارمفان می‌آورد، زیرا با بهره‌گیری از این قابلیت می‌توانید کاتالوگی از تصاویر را بر اساس مکان‌ها و موقعیت‌های مختلف، تهیه کنید. اطلاعات موقعیت مکانی باعث می‌شوند تا دسته‌بندی عکس‌ها آسان‌تر شده و همچنین راحت‌تر بتوانید تصاویر چند ساله خانواده و دوستان خود را مرور کنید.
داده‌های جانبی موقعیت مکانی، اکثر اوقات امتیازی مثبت و گاهی اوقات نیز یک ویژگی منفی در تصاویر شما به حساب می‌آیند. هنگامی‌که موقعیت مکانی را در داده‌های EXIF تصاویر خود جای می‌دهید، سایر کاربران نیز می‌توانند با استفاده از اپلیکیشن Photos، محل ضبط تصویر موردنظر را پیدا کنند. هنگامی‌که تصاویر خود را در شبکه‌های اجتماعی، مخصوصا در توییتر به اشتراک می‌گذارید، احتمالا نمی‌خواهید که تصاویر نزدیک و یا داخل خانه خود را بدون حذف این اطلاعات و محافظت از حریم خصوصی خود، در اختیار سایرین قرار دهید. حتی این موضوع می‌تواند در مورد فیسبوک نیز صدق کند (این شبکه اجتماعی تقریبا کاربران خود را در سرتاسر اینترنت ردیابی می‌کند) و اینکه شاید شما نخواهید که چنین اطلاعات باارزشی را به همراه عکس‌های خود به اشتراک بگذارید.
حذف موقعیت مکانی از تصاویر آیفون در iOS 13 در iOS 13، اپل طی تلاشی مضاعف، سعی کرد تا توجه بیشتری به مقوله امنیت و فناوری‌های ضد ردیابی داشته باشد. جهت انجام این کار نیز این شرکت در نسخه سیزدهم سیستم‌عامل موبایلی خود، راهی را فراهم کرد تا کاربران بتوانند پیش از به‌اشتراک‌گذاری تصاویر خود (با سایرین و یا در شبکه‌های اجتماعی)، موقعیت مکانی را از آن‌ها حذف کنند. حال شما می‌توانید موقعیت مکانی را از تصاویر و ویدیوهای آیفون خود کنار گذاشته و سپس آن‌ها را از طریق اپلیکیشن‌های Mail ،Messages ،Facebook ،Twitter و یا Messenger به اشتراک بگذارید. بدین ترتیب دیگر نگران نخواهید بود که یک غریبه از طریق تصاویر بتواند موقعیت مکانی شما را پیدا کند. در زیر به شیوه حذف موقعیت مکانی از تصاویر گوشی‌های آیفون اشاره می‌کنیم:
با استفاده از اپلیکیشن Camera طبق روال عادی، به ضبط تصاویر و یا ویدیو بپردازید. تصویر موردنظر را در گالری تصاویر گوشی خود پیدا کنید. اگر قصد دارید تا فقط یک تصویر یا ویدیو را به اشتراک بگذارید، آنگاه باید آن را باز کرده و سپس کلید “Share” را لمس کنید. جهت به اشتراک گذاری چندین تصویر و یا ویدیو نیز باید گزینه “Select” را در آلبوم موردنظر و یا بخش مشاهده، لمس کرده، فایل‌های موردنظر خود را انتخاب و سپس کلید “Share ” را برگزینید. در ادامه (در اپلیکیشن Photos در iOS 13) باید بتوانید گزینه جدید “Options” را مشاهده کنید. گزینه “Options” را لمس کرده و سپس کلید تغییر وضعیت “Location” را به حالت غیرفعال درآورید. اکنون می‌توانید تصاویر یا ویدیوهای خود را از طریق گزینه موردنظر خود، به اشتراک بگذارید. حال دیگر هیچ راهی وجود ندارد تا سایرین بتوانند موقعیت مکانی تصاویر شما را کشف کنند. البته لازم به ذکر است که این رویه را باید همیشه تکرار کنید و در واقع باید گفت که این تغییرات، ذخیره نمی‌شوند. شما تنها می‌توانید در اپلیکیشن Photos نسبت به انجام این کار اقدام کنید، بنابراین باید مطمئن شوید که تصاویر خود را از طریق این اپلیکیشن به اشتراک می‌گذارید. این قابلیت مفید فقط جهت به اشتراک گذاری تصاویر و ویدیوها با سایرین کاربرد دارد. تصاویری که در دستگاه شما باقی می‌مانند، همچنان اطلاعات مربوط به موقعیت مکانی را در خود حفظ می‌کنند. سایر اطلاعات اضافی مانند زمان، نوع دستگاه، سرعت شاتر و گشودگی دیافراگم همچنان در تصاویر شما باقی خواهند ماند.

اگر به تصویر بالا نگاه کنید، می‌توانید ببینید که موقعیت مکانی آن حذف شده است. اگر می‌خواهید بدانید که یک عکس یا یک فیلم در کجا ضبط شده، آنگاه باید در اپلیکیشن Photos انگشت خود را به سمت بالا بکشید. اگر در هنگام عکاسی، ضبط موقعیت مکانی فعال بوده باشد، آنگاه می‌بینید که نقشه‌ای ظاهر شده و موقعیت جغرافیایی محل ضبط را نشانه‌گذاری می‌کند. اکنون با استفاده از این قابلیت کاربردی iOS 13 می‌توانید فایل‌های خود را بدون این اطلاعات، به اشتراک بگذارید.
حذف موقعیت مکانی از تصاویر آیفون در iOS 12 اگر iOS 13 را بر روی گوشی خود نصب نکرده‌اید، آنگاه باز هم می‌توانید موقعیت جغرافیایی تصاویر یا ویدیوهای خود را پیش از به‌اشتراک‌گذاری با سایرین، حذف کنید. در iOS 12 چندین راه جهت از بین تگ جغرافیایی تصاویر و ویدیوها وجود دارند. این فرایند نسبت به iOS 13 از انعطاف‌پذیری کمتری برخوردار است. در زیر به دو شیوه انجام این کار اشاره می‌کنیم:
Location Services را غیرفعال کنید اپلیکیشن Settings را اجرا کنید. به پایین رفته و پس از پیدا کردن بخش “Privacy”، آن را لمس کنید. “Location Services” را لمس کنید. “Camera” را انتخاب کنید. “Never” را برگزینید. بدین ترتیب دوربین گوشی شما، اطلاعات موقعیت مکانی را در تصاویر و یا ویدیوها ذخیره نمی‌کند. بنابراین آنچه را که مجبور نیستید، به اشتراک نمی‌گذارید. البته اگر بخواهید که این اطلاعات را نزد خود داشته باشید، آنگاه روش یاد شده گزینه چندان مناسبی نخواهد بود.
استفاده از اپلیکیشن‌های شخص ثالث اپلیکیشن‌های شخص ثالث گوناگونی وجود دارند که با استفاده از آن‌ها می‌توانید اطلاعات اضافی دوربین آیفون خود را حذف کنید. در زیر به چند گزینه اشاره می‌کنیم:
Metapho: یک افزونه بوده که در هنگام به‌اشتراک‌گذاری تصاویر در آیفون، ظاهر می‌شود. با بهره‌گیری از این افزونه می‌توانید اطلاعات تصاویر iOS خود همانند تاریخ، نام، اندازه، مدل دوربین، سرعت شاتر و موقعیت مکانی را مشاهده کنید. با استفاده از این افزونه می‌توانید متادیتای (همان اطلاعات اضافی) تصاویر خود را بررسی کرده و یک خروجی بدون متادیتا تهیه کنید. از طریق Metapho می‌توانید EXIF data را مشاهده کرده، به Safe Share پرداخته (حذف تگ جغرافیایی و اطلاعات شخصی از تصاویر)، زمان و تاریخ تصاویر را تغییر داده، داده‌های جغرافیایی را به تصاویر خود افزوده و یا تغییر دهید، چندین متادیتا را به‌صورت همزمان ویرایش کرده و در نهایت اینکه نسخه ویرایش شده عکس‌های خود را به‌عنوان یک کپی جدید و یا جایگزین تصویر قبلی (با قابلیت برگشت‌پذیری)، ذخیره کنید. Exify: این اپلیکیشن نه‌تنها دسترسی به اطلاعات دقیقی همانند موقعیت مکانی، ارتقاع، نقشه و ساعت محلی و جهانی عکس‌برداری را برای شما فراهم می‌آورد، بلکه می‌تواند این اطلاعات را نیز از بین برده، تغییر داده و یا اینکه جایگزین کند. از ویژگی‌های این نرم‌افزار می‌توان به حذف موقعیت مکانی و افزودن متادیتای GPS تصویری دیگر، اشاره کرد. ViewExif: این افزونه برای کسانی طراحی شده که می‌خواهند از حریم خصوصی خود محافظت کنند. از طریق ViewExif می‌توانید تصاویر خود را بدون متادیتا، بر روی توییتر، فیسبوک و ایمیل به اشتراک بگذارید. نوشته حذف موقعیت مکانی از تصاویر آیفون چگونه انجام شده و چه مزیتی دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

گواهینامه SSL یک فایل داده‌ای کوچک است که به‌صورت دیجیتال، یک کلید رمزنگاری را به مشخصات یک سازمان متصل می‌کند. در هنگام نصب این گواهینامه بر روی یک وب‌سرور، علامت قفل و پروتکل https فعال شده و در نتیجه اتصال بین وب‌سرور و مروگرهای اینترنت، ایمن می‌شود. معمولا از گواهینامه SSL جهت امنیت بیشتر پرداخت‌های آنلاین، انتقال داده و ورود کاربران به سایت استفاده می‌شود. جدیدا نیز این ویژگی به شبکه‌های اجتماعی راه یافته است. گواهینامه SSL موارد زیر را به یکدیگر متصل می‌کند:
نام دامنه، نام سرور و یا نام هاست هویت سازمانی (منظور همان نام شرکت) و موقعیت مکانی آن نکته: از آگوست ۲۰۲۰، اکثر مرورگرهای اینترنتی جهت نشان دادن امنیت بیشتر یک سایت، قفل و نوار آدرس سبز رنگ را نمایش نمی‌دهند.
یک سازمان باید گواهینامه SSL را بر روی وب‌سرور خود نصب کرده تا بتواند ارتباطی ایمن را با مرورگرهای اینترنتی ترتیب دهد. هنگامی‌که یک اتصال ایمن برقرار شود، آنگاه تمامی ترافیک مابین وب‌سرور و مرورگرهای اینترنتی، ایمن خواهد بود. هنگامی‌که این گواهینامه با موفقیت بر روی سرور شما نصب شود، آنگاه اپلیکیشن پروتکل یا همان HTTP، به HTTPS تغییر می‌کند که حرف “S” در اینجا به معنای “ایمن” است. امروزه گوگل بر روی این مقوله بسیار حساس بوده و در واقع در هنگام ایجاد یک وب‌سایت، علاوه بر نام دامنه و میزبان، باید یک گواهینامه SSL نیز برای آن تهیه کرد.
شیوه کار گواهینامه SSL گواهینامه‌های SSL از چیزی به نام رمزنگاری کلید عمومی استفاده می‌کنند. در واقع این نوع از رمزنگاری قدرت دو کلید دیگر را که در حقیقت رشته‌هایی طولانی از اعداد تصادفی هستند، در اختیار دارد. یکی از این کلیدها، کلید خصوصی و دیگری نیز کلید عمومی نامیده می‌شود. کلید عمومی برای سرور شما شناخته شده بوده و در دامنه عمومی وب‌سایت شما نیز موجود است. این کلید می‌تواند تمامی پیغام‌ها را رمزنگاری کند. مثلا اگر شخص A در حال ارسال پیغام به شخص B باشد، آنگاه این پیغام توسط کلید عمومی شخص B، قفل شده و تنها راه رمزگشایی (باز کردن قفل) آن نیز این است که از کلید خصوصی شخص B استفاده شود. شخص B تنها کسی است که این کلید خصوصی را در اختیار دارد، بنابراین تنها خودش می‌تواند از این کلید جهت رمزگشایی پیغام شخص A بهره ببرد. اگر در این بین یک هکر زودتر از شخص B به این پیغام دسترسی پیدا کند، آنگاه فقط با یک رمزنگاری مواجه شده و حتی با قدرت یک رایانه هم قادر به شکستن قفل آن نیست. حال اگر این مثال را به دنیای اینترنت تشبیه کنیم، آنگاه می‌بینیم که ارتباطات بین یک وب‌سایت و سرور، همانند ارتباط بین شخص A و B است.
چرا به این گواهینامه نیاز دارم؟ گواهینامه‌ SSL از داده‌های حساس همانند اطلاعات کارت‌های اعتباری، نام‌های کاربری، گذرواژه‌ها و … محافظت کرده و علاوه بر این‌ها:
داده‌های بین سرورها را ایمن نگه می‌دارد رتبه گوگل وب‌سایت شما را بهبود می‌بخشد در کاربران و مشتریان شما اعتماد به وجود آورده و یا اینکه آن را افزایش می‌دهد ترخ تبدیل را بهبود می‌بخشد در زمینه خرید گواهینامه SSL هم باید به این نکته توجه کرد که این گواهی‌ها باید از جانب یک مرجع صدور گواهی دیجیتال (CA) منتشر شوند. مرورگرها، سیستم‌عامل‌ها و دستگاه‌های موبایلی، لیستی از مراجع صدور گواهی‌های ریشه (Root) را در خود نگه می‌دارند.
گواهی ریشه باید بر روی دستگاه طرف کاربر نیز موجود باشد تا بدین ترتیب مورد اعتماد واقع شود، در غیر این‌صورت، مرورگر کاربران یک پیغام عدم اطمینان را به آن‌ها نشان خواهد داد. از نگاه بازاریابی دیجیتال، چنین اخطاری می‌تواند نوعی عدم اطمینان را به ذهن مخاطب القا کرده و باعث شود تا اعتماد به کسب‌و‌کار شما کاهش یابد.
نوشته گواهینامه SSL چیست و چه کاربردهایی دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

شاید مک شما مورد استفاده چندین نفر قرار گیرد. با مخفی کردن حساب‌های کاربری در صفحه ورود سیستم‌عامل macOS می‌توانید از شلوغی بیش از حد این بخش جلوگیری کنید.
مخفی کردن حساب‌های کاربری در صفحه ورود macOS در حالت پیش‌فرض، صفحه ورود macOS، نام کاربری و آیکون‌های تمامی کاربران را در خود جای داده و آن‌ها را به همگان نمایش می‌دهد.

به هر حال اگر به دنبال یک فضای خلوت‌تر هستید، آنگاه می‌توانید تمامی این حساب‌های کاربری و آیکون‌های آن‌ها را از صفحه ورود مک خود کنار بگذارید.

با کنار گذاشتن موارد ذکر شده در بالا، macOS فقط دو کادر خالی را به شما نمایش خواهد داد که با استفاده از آن‌ها می‌توانید به حساب کاربری موردنظر خود، دسترسی پیدا کنید.
البته حذف آیکون و نام کاربری می‌تواند امنیت مک شما را نیز بهبود بخشد، زیرا بدین ترتیب هر کسی که بخواهد به حساب شما وارد شود، باید نام کاربری شما را نیز بلد باشد. اما اگر آیکون و نام کاربری خود را مخفی نکنید، آنگاه سایر اشخاص فقط به پسورد یا همان گذرواژه شما نیاز خواهند داشت.
جهت حذف آیکون‌ها و نام کاربری از صفحه ورود مک خود باید گام‌های زیر را طی کنید:
در نوار منو باید بر روی لوگوی “اپل” کلیک کنید. به “System preferences -> Users & Groups” بروید. بر روی آیکون قفل کلیک کرده و سپس نام کاربری و گذرواژه خود را وارد کنید. “Login options” را برگزینید. در بخش “Display login window as” باید گزینه “Name and password” را انتخاب کنید. تمام شد! دفعه بعد که بخواهید به حساب خود وارد شوید، باید هم نام کاربری و هم گذرواژه خود را وارد کنید.
مخفی کردن حساب‌هایی خاص در صفحه ورود آیا می‌خواهید که حساب‌های نمایش داده شده در صفحه ورود را گلچین کنید؟ شاید هم بخواهید که تمامی حساب‌های میهمان را مخفی کرده و فقط حساب شخصی خود را در مرکز صفحه ورود قرار دهید. البته شاید هم بخواهید که حساب کاربری خود را در صفحه ورود نمایش ندهید تا بدین شیوه بتوانید امنیت آن را افزایش دهید.
شما می‌توانید چندین حساب را در یک دسته‌بندی “… Other” قرار دهید.

بدین ترتیب اگر بخواهید که به یکی از این حساب‌ها دسترسی پیدا کنید، آنگاه باید دسته‌بندی “… Other” را انتخاب کرده و سپس نام کاربری و پسورد حساب موردنظر خود را وارد کنید.
جهت مخفی کردن حسابی خاص در صفحه ورود باید اقدامات زیر را انجام دهید:
به “System preferences -> Users & Groups” بروید. بر روی آیکون قفل کلیک کرده و سپس نام کاربری و گذرواژه خود را وارد کنید. کلید “Control” را نگه داشته و سپس بر روی حساب‌های موردنظر خود جهت مخفی کردن کلیک و سپس “… Advanced Options” را برگزینید. در صفحه باز شده باید ورودی‌های بخش “Account name” را به خاطر بسپارید. در این زمینه باید به دقت عمل کنید؛ یعنی فضاهای خالی، حروف بزرگ و … را دقیق به خاطر بسپارید، زیرا به‌زودی به این اطلاعات نیاز خواهید داشت. در اینجا باید به “Applications -> Utilities -> Terminal” بروید. در ادامه باید دستور زیر را در Terminal وارد کنید. البته به جای واژه “username”، باید از Account name خود در بالا استفاده کنید (یعنی Account name همان حسابی که قصد مخفی کردن آن را دارید). sudo defaults write /Library/Preferences/com.apple.loginwindow HiddenUsersList -array-add username با فشار دادن کلید “Enter” بر روی صفحه‌کلید خود، دستور بالا را اجرا کنید. در صورت درخواست، باید گذرواژه خود را وارد کنید. اقدامات بالا را باید برای تمامی حساب‌های موردنظر، تکرار کنید. بدین ترتیب تمامی حساب‌هایی که این تغییرات بر روی آن‌ها اعمال شده، از صفحه ورود مک شما کنار گذاشته می‌شوند. جهت دسترسی به این حساب‌ها باید “… Other” را انتخاب کرده و سپس نام کاربری و گذرواژه حساب مدنظر خود را وارد کنید.
اگر نام کاربری خود را فراموش کردید، چه؟ هنگامی‌که یک حساب را پنهان می‌کنید، آگر بخواهید که به آن دسترسی داشته باشید، آنگاه باید نام کاربری دقیق آن را نیز بلد باشید. اما اگر این نام را فراموش کرده و یا اینکه دقیق آن را به یاد نیاورید، چه؟
اگر هنوز حداقل به یک حساب دیگر دسترسی دارید، آنگاه می‌توانید به آن حساب وارد شده و لیستی از نام‌های کاربری ثبت شده در مک خود را مشاهده کنید.
جهت به دست آوردن این اطلاعات، باید اپلیکیشن Terminal را باز کرده و سپس دستور زیر را اجرا کنید:
ls /users با وارد کردن دستور بالا می‌بینید که لیستی از حساب‌های ثبت شده در مک شما به نمایش درمی‌آید.
اگر هم نتوانید به هیچ‌کدام از حساب‌های خود دسترسی پیدا کنید، آنگاه باید به Single User Mode مک خود بوت کرده و در آنجا لیست نام‌های کاربری رایانه خود را به دست آورید.
مک خود را خاموش کنید. همزمان با نگه داشتن کلیدهای “Command + S” باید مک خود را روشن کنید. حال باید رایانه شما در حالت Single User Mode بوت شود. این حالت شبیه به یک صفحه سیاه بوده و فقط دستورات متنی را می‌پذیرد (ظاهری شبیه به Terminal تمام صفحه دارد). در Single User Mode باید دستور زیر را وارد کنید: ls /users کلید “Enter” را بر روی صفحه‌کلید خود فشار دهید. پس از چند لحظه، می‌بینید که Single User Mode اطلاعاتی را در رابطه با مک شما نمایش داده که این داده‌ها، تمامی حساب‌های کاربری شما را نیز در بر می‌گیرند. این اطلاعات را یادداشت کنید، مخصوصا به شیوه قالب‌بندی نیز باید توجه داشته باشید. با اجرای دستور زیر، می‌توانید مک خود را ریستارت کنید reboot بدین ترتیب مک شما ریستارت شده و پس از چند لحظه به صفحه ورود استاندارد macOS وارد خواهید شد.
نوشته مخفی کردن حساب‌های کاربری در صفحه ورود macOS چگونه انجام می‌شود؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

ویندوز ۱۰ یک سیستم‌عامل بسیار خوب به حساب می‌آید. رفع مشکلات آخرین به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰، موضوع مورد بحث ما در این مقاله از آی‌تی‌رسان خواهد بود. مایکروسافت همیشه سعی داشته تا با انتشار آپدیت‌های مختلف، کارایی سیستم‌عامل خود را بهبود بخشد. در هر صورت گاهی اوقات نیز این به‌روزرسانی‌ها باعث می‌شوند تا مشکلاتی برای کاربران به وجود آید.
البته بهبودهایی نیز وجود دارند. در ابتدای سال ۲۰۲۰ میلادی، مایکروسافت اعلام کرد که دیگر درایورهای تأیید نشده را همراه با به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰، عرضه نخواهد کرد. اما تاکنون این موضوع نیز نتوانسته مشکلات این سیستم‌عامل را به‌طور کامل برطرف سازد. در زیر به مشکلات آخرین به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰ اشاره کرده و سعی می‌کنیم که به رفع آن‌ها بپردازیم.
مسدود شدن به‌روزرسانی مه ۲۰۲۰ یا همان نسخه ۲۰۰۴ این مشکل موضوع عجیبی است. بسیاری از کاربران ویندوز، این امکان را دارند که به‌صورت دستی ویندوز ۱۰ خود را به آخرین نسخه (۲۰۰۴) آپدیت کنند. اما هنگامی‌که بر روی این گزینه کلیک می‌کنند، با این اخطار مواجه می‌شوند: “This PC can’t be upgraded to Windows 10 (این رایانه نمی‌تواند به ویندوز ۱۰ به‌روزرسانی شود).”

نگران نباشید، این مشکل به کامپیوتر شما مربوط نمی‌شود. در واقع این موضوع به برخی از تنظیمات این نسخه از ویندوز ۱۰ مربوط شده و حاکی از آن است که این نسخه هنوز برای استفاده عموم آماده نیست. این موضوع می‌تواند ناراحت کننده باشد، اما باید منتظر ماند تا این مشکل از جانب مایکروسافت برطرف شود. درست است که این آپدیت مربوط به ماه مه است و ما در جولای قرار داریم، اما در هر صورت گاهی اوقات کارها این‌گونه پیش می‌روند!
اگر بخواهیم نیمه پر لیوان را ببینیم، باید بگوییم که خوب است که مایکروسافت این به‌روزرسانی را با عجله منتشر نکرده است، زیرا در غیر این صورت این موضوع می‌توانست منجر به مشکلاتی شبیه به موارد زیر شود.
KB4556799: صفحه آبی مرگ، سوسو زدن، مشکلات صدا و فونت‌های مشکل‌دار آخرین به‌روزرسانی ویندوز ۱۰ یعنی KB455699 راه‌کاری جهت افزایش پایداری آخرین نسخه‌های ویندوز ۱۰ (۱۹۰۳ و ۱۹۰۹) است. هر چند که این موضوع برای اکثر کاربران صدق می‌کند، اما برای برخی نیز مشکلاتی پدید آمده است که از جمله آن‌ها می‌توان به صفحه آبی مرگ، سوسو زدن نمایشگر، تغییر فونت‌های سیستمی و همچنین مشکلات صوتی اشاره کرد.
با در نظر گرفتن مشکلات به وجود آمده، این به‌روزرسانی را می‌توان یکی از بدترین آپدیت‌های ویندوز ۱۰ تا به حال دانست. خوشبختانه مایکروسافت حذف به‌روزرسانی‌ها را آسان‌تر کرده و این مشکل نیز از این طریق قابل حل شدن است. در پایین‌تر به روش انجام این کار نیز اشاره کرده‌ایم.
KB4549951: صفحه آبی مرگ، فایل‌های حذف/منتقل شده طی یکی از بدترین آپدیت‌های ویندوز ۱۰ تا به حال که در میانه ماه آوریل منتشر شده، مشکلات بسیاری برای کاربران به وجود آمده‌اند. کاربران گزارش داده‌اند که فایل‌های آن‌ها (پوشه‌های Pictures و Documents) بر روی درایو سیستمی (همان درایو C خودمان) حذف شده و برخی از اپلیکیشن‌های آن‌ها نیز از Microsoft Store پاک شده‌اند.

برخی از این فایل‌ها در سطل آشغال قرار می‌گیرند، بنابراین حیاتی است که پیش از خالی کردن این بخش، به آن یک نگاهی بیندازید. برخی از کاربران نیز نسبت به سایرین، بیشتر با مشکل صفحه آبی مرگ مواجه می‌شوند. برخی می‌گویند که همیشه این مشکل برایشان پیش آمده و برخی دیگر نیز می‌گویند که گاهی اوقات با این موضوع مواجه می‌شوند.
مایکروسافت هنوز راه‌کاری را برای رفع این مشکل ارائه نداده، بنابراین بهترین کار این است که با استفاده از آموزش قرار داده شده در پایین‌تر، نسبت به حذف این آپدیت اقدام کنید.
KB4541335: عدم نصب و کرش کردن ویندوز و اپلیکیشن‌ها این به‌روزرسانی اختیاری که در اواخر ماه مارس منتشر شد، مشکلاتی را برای برخی از کاربران به وجود آورده است. طیف این مشکلات از عدم موفقیت آپدیت و نصب تا کرش کردن برخی از ویژگی‌‎ها و اپلیکیشن‌ها گسترده است.
در چنین مواردی، پیشگیری بهتر از درمان است. اما اگر به هر دلیلی این به‌روزرسانی را نصب کرده و اکنون سعی در رفع مشکلات آن دارید، باید به پایین‌تر مراجعه کرده و شیوه عقب بردن آپدیت‌های ویندوز ۱۰ را یاد بگیرید.
آپدیت مارس ۲۰۲۰: مشکلات اتصال اینترنت
آپدیت بزرگ ماه مارس مایکروسافت، با تأکید بر بهبود امنیت این سیستم‌عامل یعنی افزایش امنیت مایکروسافت اج، دستگاه‌های خارجی و تأیید گذرواژه منتشر شد. اما یکی از اثرات جانبی این به‌روزرسانی این بود که اتصال اینترنت بسیاری از کاربرانی که از پراکسی و VPN استفاده می‌کردند (مخصوصا به همراه اپلیکیشن‌هایی که از پرتکل‌های WinHTTP یا WinInet استفاده می‌کنند)، قطع می‌شد. معمولا اپلیکیشن‌هایی همانند مایکروسافت آفیس، Outlook، آفیس ۳۶۵ و سایر نرم‌افزارهای محبوب مایکروسافت، به این مشکل دچار می‌شدند. برخی از کاربران ویندوز سرور نیز مشکلاتی را در هنگام کار با اپلیکیشن‌های ۳۲ بیتی تجربه کرده‌اند. مایکروسافت این مشکل را در ماه آوریل برطرف کرد.
شیوه تعمیر و خودداری از نصب به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰ حذف کردن آپدیت‌های ویندوز ۱۰ یکی از راه‌کارهای رایج رفع مشکلات آخرین به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰ می‌تواند حذف آپدیت‌های مشکل‌دار باشد. جهت انجام این کار باید به “Settings -> Update & Security -> View update history -> Uninstall updates” بروید.

در این پنجره باید به پایین رفته تا به سرتیتر “Microsoft Windows” برسید. در اینجا می‌توانید انواع به‌روزرسانی‌های KB و امنیتی را به همراه تاریخ نصب آن‌ها مشاهده کنید. جهت حذف هرکدام از این گزینه‌ها باید بر روی آن کلیک-راست کرده و سپس “Uninstall” را انتخاب و در نهایت نیز رایانه خود را ریستارت کنید.
بازگردانی بیلدهای پیشین ویندوز ۱۰ پس از هر آپدیت بزرگی، ویندوز ۱۰ به شما ۱۰ روز فرصت می‌دهد تا به نسخه پیشین بازگردید. این یک ویژگی عالی بوده و در این مدت شما وقت دارید تا تجربه کار با نسخه جدید را بسنجید. هر چند که این اقدام باعث نمی‌شود که فایل‌های حذف شده شما (توسط ویندوز) بازگردند، اما در هر صورت می‌توانید نسخه‌ای پایدارتر را در اختیار داشته باشید.

جهت انچام این کار باید به تنظیمات ویندوز ۱۰ (Settings) رفته و سپس بر روی “Update & security -> Recovery” کلیک کنید. در پایین گزینه “Reset this PC” باید بتوانید گزینه “go back to the previous version of Windows 10” را مشاهده کنید. بر روی “Get started” کلیک کرده و گام‌های بعدی را دنبال کنید تا بتوانید نسخه‌های پیشین ویندوز ۱۰ را بازگردانید. بازهم می‌گوییم که این قابلیت به مدت ۱۰ روز پس از نصب بیلد جدید ویندوز، در دسترس کاربران قرار دارد.
بیلد ویندوز ۱۰ خود را بررسی کنید پیش از اینکه بازگشت به نسخه‌های پیشین ویندوز ۱۰ را امتحان کنید، ابتدا بهتر است که بیلد فعلی سیستم‌عامل خود را شناسایی کنید. بدین ترتیب می‌توانید بفهمید که کدام مشکلات بر روی تجربه شما تأثیر می‌گذارند. جهت انچام این کار باید به “Settings -> Update & Security -> View update history” بروید.
در پنجره جدید باید بر روی پیکان کنار “Feature Updates” کلیک کرده تا بتوانید نسخه فعلی ویندوز خود را شناسایی کنید. همچنین با کلیک بر روی “Quality Updates” می‌توانید تمامی آپدیت‌های کوچک‌تر KB نصب شده را نیز مشاهده کنید.

آپدیت‌های ویندوز ۱۰ را مسدود کرده و یا اینکه به تعویق بیندازید اولین کاری که می‌توانید جهت جلوگیری از بروز مشکلات بالا انجام داده و در نتیجه کنترل بیشتری بر رایانه خود داشته باشید، این است که به‌روزرسانی‌های سیستم‌عامل خود را کنترل و مدیریت کنید. بدین ترتیب آپدیت‌های مایکروسافت به محض انتشار بر روی رایانه شما نصب نشده و در نتیجه شما پیش از انجام این کار می‌توانید به تحقیق و جست‌و‌جو پرداخته و پس از حصول اطمینان، خودتان به‌صورت دستی نسبت به نصب به‌روزرسانی‌ها اقدام کنید.
نسخه ۱۹۰۳ ویندوز ۱۰ به کاربران (از جمله کاربران نسخه Home) امکان می‌دهد که دریافت و نصب آپدیت‌ها را به مدت ۷ روز متوقف کنند. در عین حال اگر از نسخه‌های Pro ،enterprise ،Education و یا S استفاده کنید، آنگاه می‌توانید با رفتن به “Settings -> Update & Security -> Windows Update”، به‌روزرسانی‌ها را به تعوبق بیندازید. در اینجا می‌توانید بر روی گزینه “Choose when updates are installed” کلیک کرده و سپس تعداد روزهای به تعویق انداختن به‌روزرسانی‌ها را تعیین کنید.
اینکه یک آپدیت را نصب کنید که به ظاهر عملکرد سیستم شما را بهبود می‌بخشد، اما در اصل باعث آزار شما شود، موضوعی است که بسیار ناخوشایند بوده و متأسفانه مایکروسافت نیز فعلا قصد ندارد که از این راه خارج شود. در آخر اینکه اگر سؤالی در زمینه ویندوز ۱۰ خود دارید، می‌توانید آن را در بخش نظرات از ما بپرسید.
نوشته رفع مشکلات آخرین به‌روزرسانی‌های ویندوز ۱۰ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

گوگل اسیستنت یکی از بهترین ابزارهای این غول اینترنتی به شمار می‌رود، اما گاهی اوقات این دستیار صوتی نیز باعث ناراحتی کاربران می‌شود. غیرفعال کردن گوگل اسیستنت در مواقعی همانند دستور دادن به تلویزیون‌های هوشمند و یا مکالمات خصوصی، لازم به نظر می‌رسد. در این مقاله شیوه انجام دادن این کار را به شما آموزش می‌دهیم.
علاوه بر غیرفعال کردن این دستیار صوتی، گزینه‌های دیگری نیز وجود دارند که با استفاده از آن‌ها می‌توانید شیوه تعامل خود با گوگل اسیستنت را شخصی‌سازی کنید. در ادامه هر آنچه را که نیاز دارید را در اختیارتان قرار خواهیم داد.
شیوه غیرفعال کردن گوگل اسیستنت اگر می‌خواهید که به‌کلی گوگل اسیستنت را بر روی یکی از دستگاه‌های خود غیرفعال کنید، آنگاه باید مطابق گام‌های زیر پیش بروید:
اپلیکیشن گوگل را بر روی گوشی خود اجرا کنید. در پایین سمت راست، گزینه ” More” را لمس کنید. “Settings” را برگزینید. “Google Assistant” را انتخاب کنید. به پایین و بخش “Assistant devices” رفته و سپس دستگاه موردنظر خود را لمس کنید (همان دستگاهی که می‌خواهید گوگل اسیستنت بر روی آن غیرفعال شود). کلید تغییر وضعیت گوگل اسیستنت را لمس کرده تا به حالت غیرفعال درآید. همچنین می‌توانید عبارت “Hey Google, turn yourself off” را نیز بر زبان آورده تا راهنمای انچام این کار را به دست آورید.
شیوه تغییر تنظیمات گوگل اسیستنت اگر به “More > Settings > Google Assistant” بروید، آنگاه می‌توانید انواع و اقسام تنظیمات دستیار صوتی گوگل را تغییر دهید. حال اگر بخواهید که گزینه‌ای خاص را غیرفعال کنید، چه؟
مثلا شاید شما بخواهید که دستورات صوتی را غیرفعال کنید، بدین ترتیب به‌صورت اتفاقی، گوگل اسیستنت را فعال نمی‌کنید. اما شاید بخواهید که همچنان از این ابزار در هنگام رانندگی بهره جویید. در زیر به شیوه انجام این کار در گوشی‌های گلکسی سامسونگ اشاره می‌کنیم. این فرایند در سایر دستگاه‌ها شاید کمی متفاوت‌تر باشد.
به اپلیکیشن تنظیمات رفته و سپس “Apps” را لمس کنید. در گوشه بالا سمت راست باید سه-نقطه عمودی را لمس کرده تا گزینه‌های بیشتری نمایان شوند. در اینجا باید “Default apps” را انتخاب کنید. “Device assistance app” را لمس کنید. در اینجا بسته به مدل دستگاه شما، امکان دارد که گزینه‌های متفاوتی را مشاهده کنید. به‌عنوان مثال، در سامسونگ گلکسی S10، گزینه‌های “غیرفعال کردن نمایش متن بر روی صفحه‌نمایش” و یا “تحلیل تصاویر” وجود دارند، اما در گوگل پیکسل ۳، گزینه “غیرفعال کردن Active Edge در اینجا قرار داده شده است. Active Edge در گوشی‌های پیکسل به کاربران این امکان را می‌دهد که با فشردن گوشی خود، گوگل اسیستنت را فعال کنند. آیکون چرخ‌دنده را لمس کرده تا به گزینه‌های بیشتری دسترسی پیدا کنید. “Voice Match” را انتخاب کنید. حال در اینجا می‌توانید گزینه “Access with Voice Match” را غیرفعال کرده، اما همچنان “While driving” را در حالت فعال نگه دارید. شیوه غیرفعال کردن موقت گوگل اسیستنت بر روی دستگاه‌‌های هوشمند خانگی شاید شما یک اسپیکر هوشمند، نمایشگر هوشمند و یا حتی یک ساعت هوشمند داشته باشید و بخواهید که دستیار صوتی گوگل را بر روی آن به‌صورت موقت غیرفعال کنید. حتی شاید بخواهید که این کار به‌صورت منظم و در ساعاتی مشخص انجام شود. با استفاده از ویژگی “Downtime” در اپلیکیشن Google Home می‌توانید به انجام این کار بپردازید.
اپلیکیشن Google Home را باز کنید. “Home” را لمس کرده و سپس یکی از دستگاه‌ها را انتخاب کنید. آیکون چرخ‌دنده “Settings” را برگزینید. گزینه‌ “Digital Wellbeing > New Schedule” را لمس کنید. تمامی دستگاه‌های موردنظر جهت اعمال این تغییرات را انتخاب کرده و در ادامه، “Next” را انتخاب کنید. روزها را انتخاب کرده و سپس یک تقویم آماده و یا یک تقویم شخصی‌سازی شده را انتخاب و سپس “Next” را لمس کنید. زمان شروع و پایان را مشخص کرده و در نهایت باید “Next > Done” را انتخاب کنید. هر زمان که بخواهید می‌توانید با دنبال کردن گام‎های بالا، تنظیمات اعمال شده را تغییر دهید. فقط این را نیز به یاد داشته باشید که این دستیار صوتی همیشه در حال پیشرفت بوده و از طریق دستورات صوتی درست، می‌توانید استفاده زیادی از آن ببرید.
نوشته چگونه به غیرفعال کردن گوگل اسیستنت (به‌صورت دائم و موقتی) بپردازیم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

تنظیم تصویر پروفایل و نام iMessage یکی از ویژگی‌های اضافه شده به iOS13 بود. بدین ترتیب، تصویر و نام کاربران در هنگام ارسال پیامک‌ها، نمایش داده می‌شود. این قابلیت باعث می‌شود تا شناسایی افراد جدید برایتان آسان‌تر شود.
چه قصد استفاده از یک تصویر و چه قصد استفاده از یک میموجی را داشته باشید، در هر صورت در این آموزش فرایند تعیین پروفایل iMessage را برای شما بازگو خواهیم کرد. بدین ترتیب خواهید توانست که تجربه پیام‌رسانی خود را بهبود بخشید.
چگونه به تنظیم تصویر و نام پروفایل در iMessage بپردازیم؟ شیوه کار با این ویژگی جدید واقعا آسان است. جهت شروع باید اپلیکیشن iMessage گوشی خود را اجرا کرده و سپس در گوشه بالا سمت راست، علامت “…” را لمس کنید. در ادامه باید “Edit Name and Photo” را انتخاب کنید تا بتوانید به تنظیمات جدید دسترسی پیدا کنید. از طریق این منو می‌توانید اسم کوچک و بزرگ خود را انتخاب کرده و همچنین به انتخاب تصویر پروفایل نیز اقدام کنید. جهت تعیین نام، فقط کافی است که جاهای خالی را پر کنید. این همان نامی است که در هنگام ارسال پیام به دیگران، توسط آن‌ها مشاهده می‌شود، بنابراین بهتر است که نامی را انتخاب کنید که برای اکثر اطرافیانتان (ترجیحا همه) آشنا باشد.
اما این تصویر پروفایلتان است که واضح‌ترین مشخصه شما را به نمایش می‌گذارد. در واقع این بخش از هویت شما، در داخل دایره و در کنار نام شما (در پیام‌ها) ظاهر خواهد شد. در این زمینه طیف انتخاب‌های وسیعی را در اختیار دارید؛ از جمله یک دایره رنگی که حروف اول نامتان در آن نوشته شده و یا هر تصویر دیگری. البته اگر قصد دارید تا تصویر موردنظر به ویژگی‌های شخصیتی شما بیشتر نزدیک باشد، آنگاه می‌توانید از یک عکس سلفی استفاده کنید. لازم به ذکر است که امکان انتخاب یک میموجی و یا انیموجی را نیز خواهید داشت.
ایجاد و استفاده از یک میموجی یا انیموجی در این مطلب با جزئیات بیشتری به این موضوع پرداخته‌ایم، اما در اینجا به‌صورت خلاصه به این موضوع اشاره می‌کنیم. در iOS 13، اپل میزان در دسترس بودن ایموجی و میموجی‌ها را افزایش داد. جهت انجام این کار، اپل نیاز به یک آیفون مجهز به دوربین سلفی TrueDepth را از بین برد. بدین ترتیب هر آیفونی که از سیستم‌عامل iOS 13 بهره ببرد، می‌تواند یک نسخه کارتونی و یا حیوان‌مانند را از شما تهیه کند.
جهت ایجاد میموجی از طریق منوی تنظیمات تصویر و نام پروفایل، باید دایره تصویر را در کنار نام خود، لمس کنید. در ادامه باید علامت “+” را انتخاب کرده تا بتوانید یک میموجی جدید را ایجاد کنید. پس از ایجاد، باید آن را لمس کرده تا یکی از حالت‌ها را برای میموجی خود انتخاب و سپس آن‌ را به‌عنوان تصویر پروفایل خود برگزینید.
اگر هم نمی‌خواهید که از یک میموجی شبیه به خود استفاده کنید، آنگاه می‌توانید در عوض از یک انیموجی بهره ببرید. منوی انتخاب تصویر، مجموعه‌ای از انیموجی‌ها را در اختیار شما قرار می‌دهد، که از جمله آن‌ها می‌توان به موش، کوسه و حتی یک جمجمه اشاره کرد. در اینجا نیز می‌توانند همانند میموجی‌ها، به انتخاب حالت بپردازید. بنابراین اگر از نمایش ظاهر خود چندان راضی نیستید، آنگاه می‌توانید از این گزینه‌ها استفاده کنید.
پس از انتخاب میموجی و یا ایموجی مدنظر خود، باید آن را مقیاس بندی کرده، در یک دایره قرار داده و همچنین رنگ پس‌زمینه آن را نیز برگزینید، بدین ترتیب کار شما در اینجا به اتمام می‌رسد.
تغییر تنظیمات حریم خصوصی طبیعتا تنظیم تصویر و پروفایل در iMessage می‌تواند قابلیت شناسایی شما را افزایش دهد، اما شاید شما نخواهید که همگان این مشخصه‌ها را مشاهده کنند. خوشبختانه تنظیماتی در این زمینه وجود دارند که در این باره مفید خواهند بود.
در بخش “Share Automatically” می‌توانید از میان سه گزینه به‌اشتراک‌گذاری تصویر و نام پروفایل، به انتخاب بپردازید. هرکدام از این گزینه‌ها تاحدودی خود را توضیح می‌دهند اما به‌طور خلاصه:
Contacts Only: نام و تصویر پروفایل شما را فقط به کسانی که در لیست مخاطبین شما هستند، نمایش می‌دهد. Anyone: نام و تصویر پروفایل شما را به همگان نشان می‌دهد؛ بیشتر برای کسانی مناسب است که برون‌گرا و اجتماعی هستند. Always Ask: به شما امکان می‌دهد که این مشخصه‌ها را به افرادی انتخاب شده، نمایش دهید. هنگامی‌که یک پیام را از شخصی باز می‌کنید، صفحه‌ای کوچک در بالای نمایشگر ظاهر شده و از شما می‌پرسد که آیا می‌خواهید اطلاعات خود را با این شخص به اشتراک بگذارید یا خیر؟ نوشته تنظیم تصویر و نام پروفایل iMessage در iOS13 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

شاید شما نیز بنا به دلایلی قصد ذخیره صفحات وب را داشته باشید. در این مقاله می‌خواهیم که شیوه انجام این کار را در مرورگر سافاری آیفون به شما آموزش دهیم. در ادامه با ما همراه باشید.
در این فرایند باید آیفون و یا آیپد خود را به حساب iCloud خود متصل کنید. بدین ترتیب خواهید توانست که مقاله‌ها را به Reading List (لیست خوانش) خود اضافه کرده و سپس به‌صورت آفلاین آن‌ها را مطالعه کنید. این کار به وسیله قابلیت‌های موجود در بخش تنظیمات انجام می‌شود.
شیوه فعال کردن Reading List آفلاین پیش از اینکه Reading List شما بتواند کار کند، ابتدا باید مطمئن شوید که iCloud شما آماده است تا بوکمارک‌های سافاری و Reading List شما را در خود ذخیره کند. جهت انجام این کار نیز باید ابتدا اپلیکیشن “Settings” را باز کرده و سپس در همان ابتدا، نام خود را لمس کنید.

سپس باید “iCloud” را انتخاب کنید.

در تنظیمات iCloud، آن‌قدر به پایین رفته تا گزینه “Safari” را مشاهده کنید. در ادامه باید کلید تغییر وضعیت این گزینه را به حالت فعال درآورید. اگر هم‌اکنون فعال است (به رنگ سبز درآمده)، آن را رها کنید.

حال باید قابلیت Reading List آفلاین را فعال کنیم. دو بار کلید بازگشت به عقب را در گوشه بالا سمت چپ صفحه لمس کنید تا به منوی اولیه تنظیمات بازگردید.
آن‌قدر به پایین رفته تا بتوانید گزینه “Safari” را ببینید. در ادامه باید این گزینه را لمس کنید. در صفحه تنظیمات Safari باید آن‌قدر به پایین رفته تا بتوانید بخش “Reading List” را مشاهده کنید. کلید کنار گزینه “Automatically Save Offline” را لمس کرده تا به حالت فعال درآید.

شیوه استفاده از Reading List در مرورگر سافاری حال باید از تنظیمات خارج شده و سپس مرورگر سافاری را اجرا کنید. هر زمان که قصد ذخیره صفحات وب در Reading List آیفون خود را داشتید (جهت مطالعه آفلاین)، باید کلید “Share” (شبیه مربعی با یک فلش خروجی از آن) را لمس کنید.

در منوی ظاهر شده، “Add To Reading List” را برگزینید.

جهت مشاهده Reading List خود در آینده، باید کلید Bookmarks (همان صفحات ذخیره شده) در مرورگر سافاری را لمس کنید (آیکونی شبیه به یک کتاب باز دارد). حال باید برگه‌ای را که شبیه به یک جفت عینک است، انتخاب کنید.

در اینجا می‌توانید هرکدام از آیتم‌هایی را که ذخیره کرده‌اید، لمس کنید. در ادامه خواهید دید که علی‌رغم نبود اتصال اینترنت، صفحه موردنظر برای شما بارگذاری خواهد شد.
نوشته شیوه ذخیره صفحات وب در مرورگر سافاری آیفون جهت مطالعه آفلاین اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

گاهی ممکن است به‌طور تصادفی و یا به‌علت گم شدن و خراب شدن تلفن‌همراه خود، تصاویر، پیام‌ها و داده‌های شخصی‌تان را در یک لحظه از دست بدهید.
اگر به‌دنبال یک روش ساده و کاربردی برای گرفتن بکاپ و بازیابی پیام‌های پاک‌شده در گوشی‌های اندرویدی هستید با آی‌تی‌رسان همراه باشید.
نحوه بازیابی پیام‌های پاک‌شده درواقع هیچ روش قابل‌اعتمادی برای بازیابی پیام‌های پاک‌شده در گوشی‌های اندرویدی بدون آمادگی قبلی وجود ندارد.
قبل از شروع آموزش و معرفی ابزار، بهتر است ابتدا از طرف دیگر مکاتبه درخواست کنید که اگر از پیام‌های فرستاده‌شده به شما کپی دارد، آن‌ها را برای‌تان فوروارد کند و یا از آن‌ها اسکرین‌شات بگیرد.
در صورتی‌که روش بالا با شکست روبرو شد، می‌توانید از اپ‌های ریکاوری کمک بگیرید. با یک جستجو کوچک در گوگل، شاهد سایت‌های فراوانی خواهید بود که نرم‌افزار‌های ریکاوری اندروید را برای دانلود در اختیار کاربران قرار می‌دهند.
متاسفانه مشکل این‌جاست که این ابزارها برای بیشتر افراد کارایی ندارند. ما اپ‌های ریکاوری‌ مانند Mobikin ،FonePaw Android Recovery و EaseUS MobiSaver را بررسی نموده‌ایم‌.
هرکدام از این اپ‌ها حداقل به‌علت یکی از سه محدودیت بزرگ زیر در ریکاوری داده‌‌ها شکست خورد:
شما برای ریکاوری پیام‌های متنی به دسترسی روت نیاز دارید. درواقع اپ پیش از پرداخت وجه هیچ داده‌ای را ریکاوری نمی‌کند. از شما درخواست می‌کنند که از پروتکل ذخیره‌سازی انبوه USB که در دسترس نیست، استفاده کنید. در ادامه درمورد هریک از این موانع بحث خواهیم کرد.
۱٫ نیاز به دسترسی روت
روت کردن گوشی اندروید، در میان مزایای دیگر، امکان دسترسی به هر فایلی را در دستگاه شما فراهم می‌کند. به‌طور پیش‌فرض، اندروید برخی از پوشه‌های سیستمی محافظت‌شده را از شما پنهان می‌کند. پوشه‌ای که شامل پیام‌های شما است نیز در این دسته‌بندی قرار دارد. بنابراین، شما نمی‌توانید بدون روت کردن با نصب یک برنامه مرورگر فایل معمولی بر روی گوشی خود به دایرکتوری حاوی پیام‌های متنی خود دسترسی داشته باشید.
با پیشروی در هر یک از این اپ‌های ریکاوری پیام، آن‌ها معمولا دسترسی روت را بررسی می‌کنند. بدون دسترسی روت هیچ‌یک از این برنامه نمی‌‌توانند کار خاصی انجام بدهند. هنگام بررسی اپ ریکاوری Mobikin، با رد کردن درخواست دسترسی روت درنهایت با یک صفحه خالی مواجه شدیم. برنامه FonePaw نیز تلاش کرد که یک روت موقت اعمال کند که همین موجب‌به نمایش یک پیام هشدار از طرف اندروید شد.
در حالی‌که یک روت موقت پس از ری‌بوت باعث بازگشت مجدد نسخه‌ای از فایل که قبلاً ذخیره‌شده است، می‌شود، متاسفانه این اپ‌ها همچنان به دسترسی روت نیاز دارند. روت کردن دائمی معمولا به بازگشایی بوت‌لودر نیازمند است که داده‌ها را از گوشی شما پاک می‌کند. منهای دلایل امنیتی، بیشتر کاربران نیازی به بوت کردن گوشی‌همراه خود ندارند.
بنابراین نیاز به دسترسی روت مانع استفاده‌ بسیار از افراد از این برنامه‌های ریکاوری است.
۲٫ ریکاوری غیررایگان
حتی اگر شما گوشی خود را ازقبل روت کرده باشید و یا با روت کردن موقت گوشی مشکلی نداشته باشید، با استفاده از این اپ‌ها با یک مانع بزرگ‌تر بر سرراه ریکاوری گوشی خود مواجه خواهید شد.
این برنامه‌ها تقریبا شبیه‌به‌هم هستند و درحالی‌که ادعا می‌کنند به کاربران تریال رایگان ارائه خواهند کرد، تنها کاری که انجام می‌دهند بررسی فایل‌های پاک‌شده است. دراصل کاربران برای ریکاوری برنامه‌های خود باید هزینه بالایی درحدود ۴۰-۵۰$ بپردازند.
حتی با فرض‌ بر این‌که این برنامه‌ها قابل‌اطمینان هستند و پس از پرداخت وجه کار خواهند کرد، بیشتر کاربران برای ریکاوری پیام‌های حذف‌شده خود مایل به پرداخت هزینه نیستند.
به هرحال اگر قصد ریکاوری متن‌های پاک‌شده را دارید باید عجله کنید. هر زمان که یک داده پاک می‌شود، گوشی شما فضای آن را برای ذخیره داده‌های جدید اختصاص می دهد. این یعنی این‌که هرچه بیشتر پس از حذف پیام‌ها از گوشی خود استفاده کنید، امکان اُوررایت شدن پیام‌های پاک‌شده بیشتر می‌شود.
بنابراین برای ریکاوری پیام‌ها پس از پاک‌شدن آن‌ها از گوشی بهترین کار این است که گوشی خود را بر روی حالت پرواز قرار دهید و تا جایی‌که ممکن است از آن استفاده نکنید.
۳٫ در دسترس نبودن ذخیره‌سازی انبوه USB
برای ریکاوری داده‌ها ممکن است بخواهید از یک اپ‌ دسکتاپ مانند Recuva استفاده کنید. شما با اتصال گوشی به کامپیوتر انتظار دارید که برنامه به شما اجازه دهد گوشی را برای فایل‌های پاک‌شده اسکن کنید؛ اما این اتفاق نمی‌افتد!
هنگام اتصال گوشی به کامپیوتر می‌توانید یکی از چند پروتکل موجود را برای استفاده، انتخاب کنید. دستگاه‌های مدرن معمولا از MTP (پروتکل انتقال مدیا) و یا PTP (پروتکل انتقال تصویر) استفاده می‌کنند. دستگاه‌های اندرویدی قدیمی (قدیمی‌تر از ۴٫x Ice Cream Sandwich) از پروتکل قدیمی‌تری به‌نام UMS (ذخیره‌سازی انبوه USB) استفاده می‌کنند.
پروتکل UMS همان پروتکلی است که فلش‌ها هنگام اتصال به پی‌سی استفاده می‌کنند. این پروتکل محتویات فلش را به‌طور کامل در دسترس کامپیوتر میزبان قرار می‌دهد. مشکل این‌جا است که دستگاه میزبان به دسترسی انحصاری به دستگاه متصل‌شده با استفاده از UMS، نیاز دارد.
بنابراین هنگام مرور فایل‌های گوشی در کامپیوتر، نمی‌توانید هم‌زمان از گوشی خود نیز استفاده کنید. در گذشته این امر باعث بروز مشکلاتی در پوشه‌های سیستمی اندروید می‌شد. به‌علاوه این یعنی که اندروید باید از فایل‌سیستم FAT که کند و منسوخ‌شده است، استفاده کند.
درحال حاضر اندروید دیگر از UMS پشتیبانی نمی‌کند. بنابراین شما نمی‌توانید از برنامه‌ای مثل Recuva برای ریکاوری گوشی که با PTP و یا MTP به کامپیوتر وصل شده است استفاده کنید. برنامه EaseUs MobiSaver برای انجام ریکاوری از ما خواست که با پروتکل UMS به کامپیوتر متصل شویم که این امر در گوشی‌های مدرن ممکن نیست.
اما یک روش جایگزین برای حل این مسئله وجود دارد. اگر شما از کارت SD استفاده می‌کنید، می‌توانید آن را بااستفاده از درگاه مخصوص کامپیوتر و یا کارت‌خوان‌های خارجی به پی‌سی وصل کنید. با این کار می‌توانید از Recuva استفاده کنید. اما باید دقت داشته باشید که برای این کار باید پیام‌های شما بر روی کارت SD ذخیره‌ شده باشد.
بازیابی و پشتیبان‌گیری از پیام‌های متنی اندروید
همان‌طور که دیدید، بازیابی پیام‌های متنی در اندروید با موانع زیادی همراه است. خوشبختانه تهیه نسخه پشتیبان از پیام‌ها بسیار آسان است. کافیست چند دقیقه زمان بگذارید و یک برنامه بکاپ اتوماتیک تنظیم نمایید تا در‌صورت لازم به‌راحتی آن را بازیابی کنید.
برای بکاپ‌گیری ساده از پیام‌های متنی می‌توانید از اپ رایگان SMS Backup & Restore استفاده کنید. این برنامه به‌راحتی قابل تنظیم، برنامه‌ریزی و بکاپ‌گیری بر روی کلود است.
پس از دانلود برنامه به آن مجوز دسترسی به اطلاعات خود را بدهید. سپس در صفحه اصلی بر روی Set up a backup کلیک کنید. شما علاوه بر پیام‌ها می‌توانید از تماس‌های تلفنی نیز بکاپ تهیه کنید. برای بکاپ‌گیری از MMSها و اموجی‌ها و یا بکاپ‌گیری از یک مکالمه خاص بر روی Advanced Options ضربه بزنید.
سپس مکان ذخیره بکاپ را انتخاب کنید. این اپ از گوگل‌درایو، دراپ‌باکس و وان‌درایو و ذخیره‌سازی محلی در گوشی شما پشتیبانی می‌کند.
هرچند شما نباید بکاپ را در گوشی ذخیره نمایید، زیرا درصورت دزدیده‌شدن و یا خراب‌شدن گوشی تمام اطلاعات خود را از دست خواهید داد. بر روی سرویس دلخواه خود بزنید سپس به حساب خود متصل شوید و مدت‌زمان نگهداری فایل بکاپ را انتخاب نمایید.
در نهایت انتخاب کنید که بکاپ‌گیری در چه فواصل زمانی انجام شود. معمولا Daily فاصله زمان مناسبی است، شما همچنین می‌توانید برای محافظت بیشتر گزینه Hourly را انتخاب کنید. پس از اتمام بر روی Back up now بزنید تا بکاپ و برنامه‌ریزی اعمال شود. حال پیام‌های شما محافظت‌شده هستند.
برای بررسی کارایی بکاپ‌ها از منو سمت چپ بر روی View backups بزنید. هر زمان که به بازیابی پیام‌ها نیاز داشتید نیز بر روی Restore ضربه بزنید.
همان‌طور که مشاهده نمودید وجود محدودیت‌های اندروید و ابزارهای ریکاوری گران‌ به این معنی است که شما نمی‌توانید بدون پرداخت هزینه قابل‌توجه و تغییر تلفن خود به بازیابی پیام‌های پاک‌شده در گوشی‌های اندرویدی بپردازید. بنابراین تا فرصت باقیست از فایل‌های خود بکاپ بگیرید و فایل‌‌های بکاپ را در مکان مناسبی غیر از گوشی خود ذخیره نمایید.
نوشته چگونه پیام‌های پاک‌شده در گوشی‌های اندرویدی را بازیابی نماییم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

سال‌هاست که آیپدها می‌توانند ویدیوها را در حالت تصویر در تصویر پخش کنند. حال این ویژگی به iOS 14 و آیفون نیز آمده و در اینجا قصد داریم تا شیوه استفاده از آن را در این گوشی‌ها به شما نشان دهیم. این ویژگی با اپلیکیشن‌های رسانه‌ای، یوتیوب (از طریق سافاری) و حتی تماس‌های FaceTime نیز سازگار است.
شیوه استفاده از تصویر در تصویر در اپلیکیشن‌های مورد پشتیبانی آیفون تمامی اپلیکیشن‌هایی که در تبلت‌های آیپد از تصویر در تصویر پشتیبانی می‌کردند، اکنون در iOS 14 و نسخه‌های بالاتر نیز همین ویژگی را ارائه خواهند داد. حال که این ویژگی به آیفون نیز اضافه شده، ما نیز انتظار داریم تا اپلیکیشن‌های رسانه‌ای و کنفرانسی بیشتری از این قابلیت پشتیبانی به عمل آورند.
در حال حاضر، اپلیکیشن‌های محبوبی همانند Netflix و Amazon Prime با این ویژگی سازگار هستند. فعلا اپلیکیشن یوتیوب از این قابلیت برخوردار نیست. اگر پیش‌تر با قابلیت تصویر در تصویر آیپد کار کرده باشید، آنگاه این فرایند در آیفون نیز تا حدودی برای شما آشنا خواهد بود. حال باید یکی از اپلیکیشن‌های سازگار با این ویژگی را باز کرده و سپس در هنگام پخش ویدیو، انگشت خود را از سمت پایین (Home bar) به سمت بالا بکشید. اگر هم از یک آیفون مجهز به کلید Home استفاده می‌کنید، آنگاه در عوض باید این کلید را فشار دهید.

اکنون صفحه اصلی آیفون خود را مشاهده کرده و می‌بینید که ویدیوی موردنظر نیز در پخش‌ کننده‌ای کوچک به نمایش درآمده است.

حال می‌توانید پنجره یاد شده در بالا را جابجا کرده و همچنین آن را کوچک و یا بزرگ کنید. همچنین اگر این پنجره را به سمت راست یا چپ صفحه بکشید، آنگاه می‌توانید آن را مخفی کنید. البته در این حالت صدای ویدیو همچنان در پس‌زمینه پخش می‌شود.
جهت بازگردانی ویدیوی موردنظر باید آیکون پیکان را لمس کنید.

با لمس کردن پنجره تصویر در تصویر می‌بینید که چندین گزینه در مقابل شما ظاهر می‌شوند. از اینجا می‌توانید به اجرا، توقف و همچنین پس و پیش انداختن ویدیوی خود، اقدام کنید.
جهت بازگشت به حالت تمام صفحه باید کلید “Picture-in-Picture” را در گوشه بالا سمت راست پنجره، لمس کنید. اگر می‌خواهید که به کلی پخش پس‌زمینه را متوقف سازید، آنگاه باید کلید “Close” را در گوشه بالا سمت چپ، لمس کنید.

اپلیکیشن FaceTime نیز با این ویژگی سازگار بوده و به همین طریق نیز کار خواهد کرد. در طول یک تماس ویدیویی، به صفحه اصلی (Home) بروید تا بدین ترتیب مکالمه در یک پنجره کوچک تصویر به تصویر ادامه یابد.
شیوه استفاده از تصویر در تصویر در یوتیوب و سایر وب‌سایت‌ها سرویس YouTube Premium در سیستم‌عامل اندروید از قابلیت تصویر در تصویر پشتیبانی می‌کند، اما این ویژگی در حال حاضر برای کاربران آیفون و آیپد در دسترس نیست. در بالا گفتیم که اپلیکیشن یوتیوب از ویژگی تصویر در تصویر پشتیبانی نمی‌کند، اما لازم نیست که چندان نگران این موضوع باشید. با استفاده از مرورگر سافاری می‌توانید از این ویژگی در آیفون و آیپد بهره ببرید.
با به‌کارگیری مرورگر سافاری می‌توانید ویدیوهای یوتیوب را پخش کرده و سپس از قابلیت تصویر در تصویر iOS 14 نیز استفاده کنید. البته این قابلیت در سایر پلیرهای اینترنتی سازگار با پخش کننده سافاری نیز موجود است.
ابتدا باید به وب‌سایت یوتیوب رفته و سپس به پخش یک ویدیو بپردازید. در اینجا باید کلید “Fullscreen” را لمس کنید.

اکنون می‌بینید که پلیر یوتیوب، جای خود را به پخش کننده ویدیویی اپل می‌دهد. حال با لمس کلید “Picture-in-Picture” می‌توانید سریعا این ویژگی را فعال کنید. البته با کشیدن انگشت خود از پایین به بالا (و یا فشار دادن کلید Home در دستگاه‌های قدیمی‌تر) نیز می‌توانید همین کار را انجام دهید.

پس از قرارگیری در حالت تصویر در تصویر، دیگر مابقی فرایند مشابه گفته‌های بالاتر خواهد بود. همان گزینه‌های جابجایی و مخفی کردن پنجره پخش کننده نیز در اینجا وجود دارند.
اکنون می‌توانید همزمان با پخش ویدیوهای یوتیوب در پس‌زمینه، به اجرای سایر اپلیکیشن‌ها نیز بپردازید. پس از اتمام امور خود، می‌توانید کلید “Close” را جهت خروج از پخش کننده و یا کلید “Picture-in-Picture” را جهت بازگشت به حالت تمام صفحه، لمس کنید.

حال اگر از iOS 14 استفاده می‌کنید، آنگاه بد نیست که شیوه افزودن ویجت‌ها به صفحه اصلی گوشی‌های آیفون را نیز یاد بگیرید.
نوشته شیوه استفاده از قابلیت تصویر در تصویر آیفون در iOS 14 و نسخه‌های بالاتر اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

در نگاه اول، پخش خودکار ویدیو و تصاویر زنده در آیپد، آیفون و یا مک می‌تواند جالب به نظر برسد. در این مطلب به شیوه غیرفعال کردن این ویژگی می‌پردازیم تا بدین ترتیب بتوانید در مصرف باتری گجت خود صرفه‌جویی کنید. در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.
غیرفعال کردن پخش خودکار ویدیو و تصاویر زنده در آیفون و آیپد در هنگام کار با اپلیکیشن Photos (در iOS 13 و iPadOS 13 و یا بالاتر)، ویدیو و تصاویر زنده به‌صورت خودکار پخش می‌شوند. خوشبختانه در اینجا صدایی پخش نمی‌شود. این موضوع بیشتر زمانی کاربران را اذیت می‌کند که در حال مرور بخش‌های سالانه و یا ماهانه بوده و یا اینکه قصد مرور آلبوم خاطرات (Memories) را داشته باشند.
غیرفعال کردن این ویژگی به‌سادگی لمس کردن یک کلید تغییر وضعیت است. اپلیکیشن “Settings” را در آیفون و یا آیپد خود اجرا کرده و سپس به بخش “Photos” بروید.

حال به پایین رفته تا بتوانید بخش “Photos Tab” را مشاهده کنید. اکنون با لمس کلید تغییر وضعیت کنار گزینه “Auto-Play Videos And Live Photos” می‌توانید این ویژگی را غیرفعال کنید.

حال زمانی که به برگه Photos بازگردید، خواهید دید که تصاویر باب میل شما تغییر کرده‌اند، یعنی در حالت ایستا قرار دارند.
غیرفعال کردن پخش خودکار ویدیو و تصاویر زنده در مک اپلیکیشن Photos در macOS Catalina (و نسخه‌های بالاتر) نیز از همین قابلیت داخلی پخش خودکار بهره می‌برد. اگر در رایانه‌های مک به این اپلیکیشن مراجعه کنید، می‌بینید که پیش‌نمایش‌های تصاویر زنده و ویدیوها، به‌صورت خودکار پخش می‌شوند.
خوشبختانه راه‌حلی سرراست جهت غیرفعال کردن این ویژگی در مک وجود دارد. اپلیکیشن Photos را باز کرده و سپس در نوار منو بر روی کلید “Photos” کلیک کنید. در اینجا باید گزینه “Preferences” را برگزینید.

در برگه “General” باید تیک کنار گزینه “Autoplay Videos And Live Photos” را بردارید تا این ویژگی غیرفعال شود.

راستی، اگر می‌خواهید که تصاویر و ویدیوها را در آیفون و یا آیپد خود مخفی کنید، آنگاه خواندن این مقاله خالی از لطف نخواهد بود.
نوشته غیرفعال کردن پخش خودکار ویدیو و تصاویر زنده در آیفون و رایانه‌های مک اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.