نرم‌افزار مایکروسافت Word از تنظیمات پیش‌فرضی برخوردار است که می‌تواند به شما در طراحی کتاب کمک کنند. چه قصد طراحی یک کتابچه کوچک را داشته باشید و یا یک کتاب راهنما، این تنظیمات به شما اجازه می‌دهند تا یک کتاب یا کتابچه بسیار زیبا را طراحی نمایید.
ایجاد یک کتاب یا کتابچه ابتدا نرم‌افزار ورد را اجرا کنید. توصیه می‌کنیم پیش از اینکه نوشتن محتوای کتاب را شروع کنید، تنظیمات لازم را به طور کامل انجام دهید تا در ادامه با مشکلات قالب‌بندی متن مواجه نشوید. بدین منظور در نرم‌افزار ورد به تب Layout رفته و در گروه‌ Page Setup بر روی پیکان کوچکی که در سمت راست و بخش پایینی قرار گرفته است کلیک کنید.

بدین ترتیب پنجره Page Setup بازه شده به صورت پیش‌فرض تب Margin در مقابل شما قرار خواهد گرفت. در این گروه می‌توانید حاشیه‌های لازم برای صفحات کتاب خود را تعیین کنید. به صورت پیش‌فرض، پارامتر Gutter بر روی ۰ تنظیم شده است. این موضوع می‌تواند در ادامه شما را دچار مشکل کند؛ در واقع گوتر فاصله بین محتوای کتاب و بخشی از کاغذ که قرار است تا شده و یا برش بخورد و به صفحات دیگر کتاب متصل شود را تعیین می‌کند. به همین علت بهتر است مقدار این پارامتر را بر روی ۱ تنظیم کنید تا پس از چاپ، محتوای کتاب در بخش قابل مشاهده توسط خواننده قرار بگیرد.

حالا در گروه Pages بر روی پیکانی که در کنار گزینه Multiple Pages قرار گرفته کلیک نموده و از بین تنظیمات موجود، Book Fold را انتخاب کنید. پس از انتخاب این گزینه، جهت‌گیری صفحه در نرم افزار به صورت خودکار از حالت پرتره به حالت افقی تغییر می‌کند.
نکته: ممکن است متوجه یک گزینه تحت عنوان Reverse Book Fold شده باشید. این گزینه برای محتوایی که از راست به چپ (مانند کتاب‌های ژاپنی) خوانده می‌شوند مناسب است.
پس از انجام تنظیمات اشاره شده، بر روی دکمه OK کلیک کنید.
اکنون تنظیمات لازم برای طراحی کتاب یا کتابچه به اتمام رسیده و از این مرحله به بعد کارهای زیادی وجود دارند که بسته به نیازمندی شما در کتاب آینده‌تان، قابل انجام خواهند بود. می‌توانید یک هدر یا فوتر اضافه کنید، یک فهرست یا جدول محتوا داشته باشید و یا به صفحات کتاب خود یک شماره بدهید. این کارها کاملا به سلیقه و سبک کتاب مورد نظر شما بستگی خواهد داشت.
ممکن است طول محتوای سند شما به گونه‌ای باشد که به چند کتابچه یا بوکلِت تقسیم شود. این موضوع مشکلی را ایجاد نکرده و پس از چاپ می‌توانید آنها را در قالب یک کتاب یا کتابچه ارائه دهید.
کتاب یا کتابچه خود را چاپ کنید پس از درج محتوا و آماده‌سازی ظاهر آن، نوبت به چاپ کتاب می‌رسد. به تب File رفته و سپس گزینه Print را پیدا کنید.

اکنون به سراغ دومین گزینه در گروه Settings بروید.

با باز شدن منوی افتادنی، می‌توانید به استایل‌های چاپ مختلف دسترسی پیدا کنید. اگر یک پرینتر دوپلکس (چاپ دورو) دارید، گزینه Print on Both Sides را انتخاب نمایید. اما اگر پرینتر شما چنین قابلیتی را ارائه نمی‌دهد کافیست گزینه Manually Print on Both Sides را برگزینید.

در نهایت بر روی دکمه Print کلیک کنید تا فرآیند چاپ کتاب یا کتابچه شما آغاز شود.
نوشته آموزش طراحی کتاب در نرم‌افزار مایکروسافت Word اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

زمانی‌که با حجم زیادی از فایل‌ها سروکار دارید، بهترین راه برای راحتی دستیابی به آن‌ها دسته‌بندی و مرتب‌سازی فایل‌هاست. بنابراین باید هر چیزی را در جای خود قرار دهید. انجام این کار به‌صورت دستی مخصوصا اگر در حال‌حاضر با حجم زیادی از فایل‌ها مواجه هستید، زمان‌بر است و به‌ حوصله زیادی نیاز دارد. بهترین راه برای این‌کار استفاده از برنامه‌های مرتب‌سازی خودکار فایل است.
در ادامه این مقاله به شما خواهیم آموخت که چگونه با استفاده از برنامه‌های مرتب‌سازی خودکار فایل هر فایلی را در مکان مشخص خود قرار دهید. پس با آی‌تی‌رسان همراه باشید.
۱٫ DropIt اگر هنگام مرتب‌سازی فایل‌های خود به مشکل برخورده‌اید، می‌توانید از اپ متن باز DropIt استفاده کنید. برای مرتب‌سازی و دسته‌بندی فایل‌ها باید یک‌ سری rules (قانون) و actions (عمل) ایجاد نمایید. بر روی آیکون شناور راست‌کلیک کنید و Associations را انتخاب نمایید. برای ایجاد قوانین بر روی دکمه + بزنید. سپس فایل‌ها و پوشه‌ها را به درون آیکون DropIt بکشید و رها کنید تا شروع به پردازش نمایند.
برای پردازش فایل‌ها و پوشه‌ها شما می‌توانید یک پوشه watch تعریف کنید و یا SendTo را فعال نمایید. می‌توانید انتخاب کنید که محتوا شما بر اساس نام، تاریخ، اندازه و ویژگی فیلتر شوند و یکی از ۲۱ اکشن موجود را به آن‌ها ارتباط دهید. این اکشن‌ها شامل آپلود، تغییر نام، رمزگذاری، فشرده‌سازی، تغییر ویژگی‌ها و … هستند.
فیلد Rules در اپ DropIt یک ویژگی قوی برای تعریف فیلترها است. با کمک انواع مختلف کاراکترها، اختصارات و یک عبارت منظم شما می‌توانید انتخاب کنید که چگونه فایل‌ها را بر مبنای نام، پسوند و یا نوع آن‌ها فیلتر کنید.
ویژگی‌های منحصربه‌فرد اپ DropIt:
همبستگی گروهی در پروفایل‌های مختلف. برای مثال شما می‌توانید یک پیوند برای کامپیوتر محل‌کار و یک پیوند دیگر را برای خانه خود تنظیم کنید. همچنین می‌توانید به راحتی بین پروفایل‌ها جابجا شوید. این برنامه شامل یک سری از ویژگی‌های انحصاری شامل چند قسمت‌کردن و چسباندن فایل‌ها، ایجاد یک فهرست فایل به‌صورت HTML، ایجاد پلی‌لیست، ارسال فایل‌ها از طریق ایمیل و … است. شما می‌توانید یک تایمر برای نظارت بر پوشه‌ها در فواصل زمانی معین تنظیم کنید. اپ DropIt همچنین یک پنجره پیشرفت برای پوشه‌های تحت نظارت نشان خواهد داد. این برنامه همچنین در فیلد Destination استفاده از متغیرهای محیطی را پشتیبانی می‌کند. برای مثال شما می‌توانید مخفف فرمت فایل را با مسیرهای خود، مخفف فرمت تاریخ را با تاریخ ایجاد یا اصلاح‌شده… ضمیمه نمایید. دانلود: DropIt
۲٫ TagScanner
هر شخصی که مجموعه‌‌ عظیمی از موسیقی داشته باشد، احتمالا درباره مشکلات تغییر نام یا مدیریت کتابخانه‌‌ای که به‌درستی تگ‌ نشده، اطلاع دارد. در حالی‌که نام فایل نیز مهم است این متا‌دیتا بوده که شامل تمامی اطلاع مهم از جمله آرتیست، آلبوم، تاریخ انتشار، کاور هنری و … می‌شود. اما ویرایش نمودن دستی متادیتا بسیار زمانبر و چالش‌برانگیز است.
برنامه TagScanner به شما اجازه می‌دهد تا کالکشن‌های موسیقی را مدیریت و سازمان‌دهی کنید. این برنامه شامل آرایه‌ای از تنظیمات پیکربندی از پیش‌ ساخته برای ویرایش تگ‌های مختلف فرمت‌های صوتی است.
برای بارگذاری فایل صوتی بر روی دکمه Browse for folder کلیک کنید. برنامه، متادیتا را خواهد خواند و آن‌ها را بر اساس حالت مرتب‌سازی (sort mode) نمایش خواهد داد.
ویژگی‌های منحصربه‌فرد اپ TagScanner:
این برنامه از جایگزینی متن پیشرفته و تابع تبدیل در تگ‌ها و نام فایل‌ها پشتیبانی می‌کند. این برنامه می‌تواند نام تعداد زیادی از فایل‌های صوتی را تغییر دهد و آن‌ها را مجددا سازمان‌دهی نماید. شما می‌توانید یک ساختار new folder بر اساس ساختار تگ ایجاد نمایید. برنامه TagScanner به شما اجازه می‌دهد پیش از اعمال‌ تگ‌ها و کاورهای هنری از دیتابیس‌های آنلاین بر روی فایل‌های mp3 آن‌ها را مشاهده نمایید. شما می‌توانید به ایجاد پلی‌لیست بپردازید و اطلاعات را به‌صورت CSV ،M3U ،HTML صادر نمایید‌. دانلود: TagScanner
۳٫ Listary
برنامه Listary یک ابزار جستجو برای پیدا کردن سریع فایل‌هاست. برنامه‌های بالا به مرتب‌سازی خودکار فایل‌های شما کمک می‌کنند اما برنامه Listary پس از مرتب‌شدن فایل‌ها به شما در پیدا کردن آن‌ها کمک می‌کند.
در اولین اجرا اپ Listary از شما می‌خواهد تا کلیدهای میانبر‌ کیبورد را تنظیم کنید. به Options > Hotkeys بروید و میانبر را وارد کنید. زمانی‌که شما کلید میانبر را فشار می‌دهید، نوار جستجو برنامه ظاهر خواهد شد. در این اپ، جستجوی fuzzy search، پسوند، پیشوند یا هر بخشی از نام فایل را شناسایی می‌کند. نتایج بلافاصله در جعبه جستجو نشان داده می‌شود.
ویژگی‌های منحصربه‌فرد اپ Listary:
برنامه‌ Listary به کمک Open and Save Dialog Box می‌تواند به‌سرعت فایل‌ها را باز و ذخیره نماید. شما می‌توانید فایل‌ها را برای باز کردن در هر برنامه‌ای که از Open File dialog استفاده می‌کند، جستجو کنید. از میانبر Quick Switch برای رفتن سریع به پوشه فایلی که مشغول کار بر روی آن هستید، استفاده نمایید. با این کار می‌توانید فایل‌ها را سریع‌تر و بدون مرور دستی Open File dialog باز کنید. شما می‌توانید کلمات کلیدی سفارشی را برای هر تعدادی از پوشه‌ها که بخواهید، تنظیم کنید. فایل‌ها را تنها در آن پوشه جستجو کنید. شما همچنین می‌توانید برای فایل‌ها، پوشه‌ها و برنامه‌هایی که مکررا از آن‌ها استفاده می‌کنید، کلید‌ میانبر ایجاد نمایید. دانلود: Listary
هرچند مرتب‌سازی فایل‌ها به کمک این برنامه‌ها در ویندوز نیز زمانبر است، اما اگر آن را پشت گوش بیاندازید ممکن است بعدا از این کار خود پشیمان شوید. به کمک برنامه‌های مرتب‌سازی خودکار فایل که در بالا معرفی کردیم شما می‌توانید بدون صرف تلاش زیاد و به آسانی به سازمان‌دهی فایل‌ها و کنترل فرآیند مرتب‌سازی آن‌ها بپردازید.
نوشته معرفی ۳ برنامه برای مرتب‌سازی خودکار فایل‌ها در ویندوز اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

همانند کامپیوتر، گوشی‌های اندرویدی نیز می‌توانند به ویروس آلوده شوند. در این مطلب قصد داریم تا روش حذف این بدافزارها از گوشی‌های اندرویدی را به شما آموزش دهیم.
همه می‌دانیم که ویروس و بدافزارها می‌توانند گوشی را چنان کند کنند که کار کردن با آن بسیار مشکل شود. به همین دلیل به نفع و خود و گوشیتان است که سریعا چاره‌ای بیندیشید. معمولا ویروسی شدن گوشی‌های اندرویدی دو دلیل شایع دارد: یا اینکه یک اپلیکیشن مخرب را نصب کرده و یا اینکه از وب‌سایتی آلوده بازدید کرده‌اید.
قدم اول این است که بدافزارها را بر روی گوشی خود پیدا کنید؛ شیوه انجام این کار را به شما آموزش خواهیم داد و همچنین آنتی ویروس‌ها و گزینه‌هایی جهت بازگردانی سلامت گوشی را نیز به شما معرفی خواهیم کرد.
گام اول: گوشی خود را خاموش کرده و دلیل را پیدا کنید قدم اول در حذف ویروس از گوشی‌های اندرویدی این است که در هنگام اطمینان از ویروس بودن گوشی، آن را به‌صورت کامل خاموش کنید. این اقدام شاید نتواند از آسیب‌رسانی جلوگیری کند، اما حداقل می‌تواند از وخیم شدن اوضاع جلوگیری کرده و همچنین می‌تواند دسترسی بدافزار به شبکه اینترنت را نیز متوقف سازد.
علاوه بر این‌ها، خاموش کردن به شما این امکان را می‌دهد که به تفکر و جست‌و‌جو بپردازید. آیا به اپلیکیشن خاصی مشکوک هستید؟ آیا فکر می‌کنید که اپلیکیشن‌هایی بدون اجازه شما دانلود شده‌اند؟ در هر صورت اگر نتوانید ریشه این موضوع را پیدا کنید، آنگاه قادر به حذف ویروس نیز نخواهید بود.
اگر تحقیقات شما نتیجه‌ای در بر نداشت، آنگاه شاید بهتر باشد که گوشی خود را روشن کرده و مستقیما به گام پنجم بروید. نرم‌افزارهای آنتی‌ ویروس می‌توانند شما را در تشخیص این موضوع یاری رسانده و چه بسا بتوانند مشکل را نیز مرتفع سازند. در هر صورت این روش نیازمند اتصال به اینترنت است، که این موضوع نیز ریسک‌های خاص خود را دارد.
گام دوم: به حالت Safe Mode تغییر وضعیت دهید هنگامی‌که گوشی خود را روشن کرده و قصد دارید تا اپلیکیشن مخرب را محدود کنید، آنگاه بهتر است که ابتدا حالت Safe Mode گوشی خود را فعال کنید. این اقدام باعث می‌شود تا آسیب اپلیکیشن‌های مخرب محدود شود.
در اکثر گوشی‌های اندرویدی می‌توانید با فشار دادن کلید پاور برای چند ثانیه (در هنگام روشن بودن دستگاه) و سپس نگه داشتن انگشت بر روی گزینه “Power off”، حالت Safe Mode را فعال کنید. در ادامه شاید گزینه‌های متعددی به شما نمایش داده شوند که یکی از آن‌ها می‌تواند “Reboot to safe mode” باشد. این گزینه را انتخاب کرده و سپس صبر کنید تا گوشی شما مجددا راه‌اندازی شود. اگر نتوانستید این حالت را فعال کنید، آنگاه بهتر است که گوشی خود را بر روی حالت هواپیما قرار دهید تا بدین ترتیب دستگاه شما به هیچ شبکه‌ای دسترسی نداشته باشد؛ معمولا این گزینه در نوار اعلان‌ها قرار دارد.
نکته: اگر حتی پس از دانلود یک نرم‌افزار امنیتی بازهم نتوانستید که اپلیکیشن یا فایل مخرب را پیدا کنید، آنگاه بهتر است که دستگاه خود را به یک متخصص نشان دهید. این استراتژی مخصوصا در هنگام وجود باج‌افزارها و مسدود کردن فعالیت‌ها شما، بیشتر به کار می‌آید.
گام سوم: به تنظیمات رفته و اپلیکیشن موردنظر را پیدا کنید اپلیکیشن تنظیمات (Settings) گوشی خود را باز کنید. آیکون این اپلیکیشن معمولا شبیه به چرخ‌دنده بوده و شکل دقیق و محل قرارگیری آن نیز بسته به گوشی‌های مختلف، متفاوت است.
در اپلیکیشن تنظیمات باید به بخش “Apps” وارد شوید. در اینجا می‌توانید لیستی را از اپلیکیشن‌های خود مشاهده کنید. در ادامه باید اپلیکیشن مخرب را پیدا کنید.
پس از انتخاب اپلیکیشن موردنظر باید گزینه‌های “Uninstall” ،”Force Close” و یا “Force Stop” را مشاهده کنید (معمولا نمی‌توان اپلیکیشن‌های اصلی را حذف کرد، بلکه تنها قادر خواهید بود که آن را غیرفعال کنید. هر چند که احتمالا مشکل از این نوع اپلیکیشن‌ها نباشد).
گام چهارم: اپلیکیشن مخرب و هر فایل مشکوک دیگری را حذف کنید جهت حذف اپلیکیشن موردنظر فقط کافی است که گزینه “Uninstall” را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید به لیست اپلیکیشن‌های خود نگاهی انداخته و سایر موارد مشکوک را نیز حذف کنید. اگر تا به حال چنین کاری را انجام نداده‌اید، آنگاه شاید در نگاه اول به اپلیکیشن‌های عجیبی (مواردی که فکر نمی‌کردید بر روی دستگاه شما نصب باشند) برخورد کنید.
نکته: گاهی اوقات نمی‌توانید اپلیکیشن موردنظر را حذف کرده و در واقع کلید “Disable” به جای کلید “Uninstall” قرار می‌گیرد. برخی از بدافزارهای پیشرفته از تنظیمات مدیریتی گوشی شما استفاده کرده و خود را در برابر حذف کردن بیمه می‌کنند! خوشبختانه حل این مشکل چندان سخت نیست. باید به منوی اصلی تنظیمات بازگشته و سپس به بخش “Lock Screen and Security” (یا موردی مشابه) بروید. در منوی Security باید به دنبال بخشی به نام “Phone (Device) Administrators” بگردید. شاید لازم باشد که ابتدا به بخش “Other security settings” بروید که این موضوع نیز به مدل گوشی شما وابسته است. در قسمت “Phone Administrators” باید قادر باشید تا قابلیت حذف این بدافزار را فعال کنید.
گام پنجم: یک یا چند آنتی ویروس را نصب کنید پس از حذف ویروس بهتر است که این بار به مسئله امنیت، توجه بیشتری داشته باشید. نرم‌افزارهای امنیتی مختلفی وجود دارند که به شما کمک می‌کنند تا گوشی خود را محافظت کرده، به دنبال ویروس‌ها گشته و یا اینکه از طریق آن‌ها، فایل‌های اضافی (junk) و اپلیکیشن‌های مشکوک را حذف کنید. از اپلیکیشن‌های مفید در این زمینه می‌توان به Safe Security، Avast Antivirus و AVG Antivirus اشاره کرد. در آخر لازم به ذکر است که بگوییم اگر همچنان به‌روزرسانی‌های سیستم‌عاملی برای گوشی شما منتشر می‌شوند، آنگاه بهتر است که در اولین فرصت آن‌ها را نصب کنید تا بدین ترتیب در مقابل چنین خطراتی کمتر آسیب‌پذیر باشید.
نوشته آموزش حذف ویروس از گوشی‌های اندرویدی اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

گاهی اوقات نیاز است تا بخشی از تصویر را جهت نمایش بهتر جزئیات، بزرگنمایی کنیم. در این مقاله به آموزش انجام این کار در آیفون و آیپد می‌پردازیم. لازم به ذکر است که این کار با استفاده از ابزارهای داخلی این دستگاه‌ها صورت می‌گیرد.
اپل قابلیت Magnifier را در ابزار Markup جای داده است. اگر در این زمینه اطلاعات چندانی ندارید، آنگاه باید به شما بگوییم که ابزار Markup در چندین مکان از سیستم‌عامل‌های iOS و iPadOS وجود دارد. به‌عنوان مثال، در هنگام ویرایش یک تصویر یا PDF در اپلیکیشن Files و یا در هنگام باز کردن ضمیمه‌ای در اپلیکیشن Mail، می‌توانید به این ابزار دسترسی داشته باشید.
جهت بزرگنمایی آنچه که در حال حاضر بر روی نمایشگر گوشی شما نشان داده می‌شود، می‌توانید از قابلیت ویرایش اسکرین‌شات آیفون و یا آیپد خود استفاده کنید. جهت تهیه اسکرین‌شات بر روی دستگاه خود باید کلیدهای “Side + کم کردن صدا” را به‌صورت همزمان فشار دهید. اگر هم از دستگاه‌های قدیمی‌تری استفاده می‌کنید، آنگاه باید کلیدهای “Side + Home” را به‌صورت همزمان فشار دهید.
در ادامه باید پیش‌نمایش اسکرین‌شات خود را در گوشه پایین سمت چپ، لمس کنید.

در اینجا کلید “+” را لمس کنید. اکنون در منوی ظاهر شده می‌توانید گزینه “Magnifier” را مشاهده کنید.

اگر در اپلیکیشن Photos باشید، آنگاه این فرایند کمی پیچیده‌تر می‌شود. در اپلیکیشن Photos باید تصویر موردنظر خود جهت بزرگنمایی را باز کرده و سپس در گوشه بالا سمت راست، کلید “Edit” را انتخاب کنید.

منوی سه‌-نقطه را که در گوشه بالا سمت راست صفحه قرار دارد، لمس کنید.

در صفحه به‌اشتراک‌گذاری باید گزینه “Markup” را انتخاب کنید.

حال باید کلید “+” را لمس کرده و سپس گزینه “Magnifier” را برگزینید.

حال می‌توانید دایره بزرگنمایی را در وسط صفحه مشاهده کنید. می‌توانید این دایره را به هر قسمتی که می‌خواهید، انتقال دهید.

نقطه آبی به شما کمک می‌کند تا اندازه این دایره را افزایش و یا کاهش دهید. انگشت خود را بر روی آن نگه داشته و سپس آن را به داخل و یا خارج حرکت دهید.

با استفاده از نقطه سبز رنگ نیز می‌توانید سطح بزرگنمایی را تغییر دهید. جهت افزایش بزرگنمایی باید این نقطه را به سمت راست و جهت کاهش بزرگنمایی نیز باید انگشت خود را به سمت چپ بکشید.

هنگامی‌که دایره را انتخاب می‌کنید، آنگاه می‌توانید گزینه‌های Cut (برش)، Copy (کپی)، Delete (حذف) و Duplicate (تکثیر کردن) ابزار بزرگنمایی را نیز مشاهده کنید.

هنگامی‌که کارتان با ویرایش به پایان رسید، آنگاه باید در بالای صفحه، کلید “Done” را لمس کنید.

در صفحه ویرایش تصویر باید به پایین رفته و سپس کلید “Done” را انتخاب کنید.

حال که بزرگنمایی بخشی از تصویر را در آیفون و یا آیپد خود به پایان رسانده‌اید، می‌توانید نتیجه کار خود را در گالری تصاویر مشاهده کنید. همچنین می‌توانید تصویر بزرگنمایی شده خود را با استفاده از ایمیل و یا اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی، با دیگران به اشتراک بگذارید.
نوشته چگونه به بزرگنمایی بخشی از تصویر در آیفون و آیپد بپردازیم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

اورکلاک کردن پردازنده (CPU) کامپیوتر شما می‌تواند سرعت این سخت‌افزار را به‌طرز چشمگیری افزایش دهد، البته به شرط اینکه تنظیمات درستی را اعمال کرده و همچنین از یک خنک کننده مناسب نیز استفاده کنید. اورکلاک کردن در گذشته فرایندی بسیار مشکل و تخصصی محسوب می‌شد، اما اکنون ابزارهای خوبی در این زمینه وجود دارند که هم کار را برای شما آسان کرده و هم اینکه کارایی خیلی خوبی نیز دارند.
حال سؤال اینجا است که آیا باید پردازنده کامپیوتر خود را اورکلاک کنید؟ خب، جواب این سؤال کاملا به شما بستگی دارد. اگر در انجام این کار افراط نکنید، آنگاه گارانتی پردازنده شما نیز باطل نشده و همچنین مشکل چندانی نیز برایتان به وجود نخواهد آمد.
مقدمه‌ای بر احتیاط هنگامی‌که به اورکلاک کردن پردازنده کامپیوتر خود می‌پردازید، مواردی رخ می‌دهند. تراشه موردنظر، افزایش دما را تجربه کرده و همچنین انرژی بیشتری نیز مصرف می‌کند. اگر از خنک‌کننده اصلی CPU خود استفاده کنید، آنگاه دو مورد یاد شده می‌توانند مشکلاتی را برای شما ایجاد کنند. این موضوع لزوما بدین معنا نیست که شما نمی‌توانید به اورکلاک بپردازید، بلکه صرفا پتانسیل‌های انجام بهتر این کار را از شما می‌گیرد. در واقع بهتر است که از یک خنک‌ کننده بادی بهتر و یا ترجیحا یک خنک کننده آبی بهره جویید.
معمولا اورکلاک کردن عمر مفید پردازنده رایانه شما را کاهش می‌دهد. البته این موضوع لزوما همیشه رخ نداده و دقیقا هم نمی‌توان آن را به یک دوره قابل اندازه‌گیری نسبت داد. طبیعتا اگر CPU خود را مجبور کنید که سریع‌تر کار کرده و همچنین انرژی بیشتری را نیز مصرف کند، آنگاه این قطعه سریع‌تر فرسایش پیدا می‌کند. اگر در این کار زیاده‌روی نکنید، آنگاه توانسته‌اید که بدون خرید سخت‌افزاری جدید، قدرت رایانه خود را افزایش دهید. در هر صورت بهتر است که اثرات جانبی این کار را در نظر داشته باشید.
اگر قصد دارید که پردازنده یک لپ‌تاپ را اورکلاک کنید، آنگاه احتمالا در این کار موفق نخواهید شد. مدل‌های کمی وجود دارند که اجازه این کار را بدهند و همچنین نمونه‌های خیلی کمتری نیز توان انجام این کار را به نحو احسن دارا هستند. اگر هم بتوانید این کار را انجام دهید، بازهم به شما در این باره هشدار می‌دهیم (مخصوصا اگر بار اولتان باشد).
در نهایت اینکه اورکلاکینگ می‌تواند گارانتی سخت‌افزارهای شما را باطل کند. گارانتی‌های اینتل و AMD معمولا اورکلاکینگ را پوشش نمی‌دهند، هر چند اثبات اینکه اورکلاکینگ موجب خرابی پردازنده شما شده، تا حدودی دشوار است، مگر اینکه ولتاژ بسیار زیادی را به پردازنده خود وارد کرده باشید. در این بین بهتر است که پیش از شروع ببینید که آیا گارانتی مادربورد شما نیز اورکلاکینگ را پوشش می‌دهد یا خیر؟
مشخصات دقیق پردازنده خود را به دست آورید پیش از شروع کار، ابتدا باید مطمئن شوید که دقیقا چه چیزی را در اختیار دارید؟ شاید تراشه رایانه شما از اورکلاکینگ پشتیبانی نکند. اگر هم این‌گونه نیست، آنگاه بهتر است که به تحقیق پرداخته و حداکثرهای تئوری را به دست آورید.
این همان جایی است که تفاوت‌های مهم اینتل و AMD خود را نشان می‌دهند. شما می‌توانید اکثر پردازنده‌های جدید AMD را اورکلاک کنید، مخصوصا سری Ryzen را. اما معمولا تنها قادر خواهید بود که سری “K” و “X” پردازنده‌های اینتل را اورکلاک کنید.
در زیر به چندین مدل جدید اینتل که با هدف اورکلاک تولید شده‌اند، اشاره می‌کنیم. اگر پردازنده شما در لیست زیر قرار نداشته و همچنین پسوند “K” و یا “X” را نیز ندارد، آنگاه احتمالا قادر به اورکلاک کردن آن نخواهید بود. البته می‌توانید به بررسی بیشتر این موضوع نیز بپردازید.
کلاک توربو کلاک پایه نام پردازنده ۵٫۰ گیگاهرتز ۳٫۶ گیگاهرتز Core i9-9900K 4.9 گیگاهرتز ۳٫۶ گیگاهرتز Core i7-9700K 4.6 گیگاهرتز ۳٫۷ گیگاهرتز Core i5-9600K 5.0 گیگاهرتز ۴٫۰ گیگاهرتز Core i7-8086K 4.7 گیگاهرتز ۳٫۷ گیگاهرتز Core i7-8700K 4.3 گیگاهرتز ۳٫۶ گیگاهرتز Core i5-8600K مشخص نیست ۴٫۰ گیگاهرتز Core i3-8350K سال‌ها است که می‌توان نسل‌های مختلف CPU‌های AMD را اورکلاک کرد. اگر از سری AMD FX یا Ryzen استفاده می‌کنید، در هر صورت می‌توانید به اورکلاک بپردازید. البته می‌توانستیم این پردازنده‌ها را نیز در پایین لیست کنیم، اما به دلیل تعداد زیاد از انجام این کار صرف‌نظر کردیم. در هر صورت این احتمال وجود دارد که پردازنده AMD شما قابلیت اورکلاکینگ را داشته باشد.
اگر هم دقیقا از این موضوع مطمئن نیستید، آنگاه لازم نیست که خم به ابرو بیاورید. بدترین سناریویی که می‌تواند در این بین رخ دهد این است که شما سعی خود را بکنید، اما موفق به انجام این کار نشوید. نرم‌افزاری که ما به شما پیشنهاد می‌دهیم، خودش این موضوع را به شما می‌گوید، بنابراین در بدترین حالت با کمی ناامیدی مواجه خواهید شد!
شرایط محیطی اورکلاکینگ به دلیل تولید گرمای زیاد، یک سیستم‌ خنک کنندگی مناسب احتیاج دارد. بنابراین بهتر است که ابتدا سخت‌افزارهای خود و خنک کننده‌های آن‌ها را تمیز کنید. همچنین باید مطمئن شوید که دریچه‌های ورودی و خروجی هوای کیس شما نیز تمیز هستند.
پیش از شروع تمیزکاری بهتر است که یک دستبند آنتی‌استاتیک را به دست خود ببندید. جهت تمیز کردن هم می‌توانید از جاروبرقی و در صورت عدم موفقیت، از هوای فشرده استفاده کنید. در نهایت جهت شروع کار باید مطابق یکی از آموزش‌های زیر پیش بروید.
پردازنده‌های اینتل: Extreme Tuning Utility
می‌توانید CPU‌های اینتل را از طریق BIOS نیز اورکلاک کنید، اما جهت راحتی کار بهتر است که نرم‌افزار Extreme Tuning Utility را نصب کنید. XTU یک نرم‌افزار منسجم و جامع بوده و علاوه بر توانایی انجام اورکلاکینگ، می‌تواند اطلاعات زیادی را نیز در رابطه با کامپیوتر شما ارائه دهد.
گام اول: دمای اولیه و عملکرد ابتدا باید از آماده بودن پردازنده خود اطمینان حاصل کنید. در منوی سمت چپ بر روی “Stress Test” کلیک کرده و سپس “Start Testing” را انتخاب کنید. این تست را حداقل برای یک ساعت اجرا کنید.

پس از گذشت این یک ساعت باید اطلاعات بخش “Package Temperature” را بررسی کنید. اگر دمای CPU شما بیش از ۸۰ درجه بود، آنگاه بهتر است که سیستم ‌خنک‌ کنندگی پردازنده خود را ارتقا داده و سپس ادامه دهید. اگر هم دمای پردازنده شما کمتر از ۸۰ درجه بود (هر چه کمتر، بهتر)، آنگاه می‌توانید فرکانس را با رعایت جوانب امنیتی افزایش دهید.

گام دوم: ضریب تقویت می‌توانید با استفاده از برگه “Basic” به اورکلاک کردن پردازنده کامپیوتر خود بپردازید، اما قطعا گزینه‌های پیشرفته‌تر، کارایی بهتری نیز خواهند داشت. بنابراین بهتر است که در منوی سمت چپ به زبانه “Advanced Tuning” رفته و سپس به بخش “Multipliers” نگاهی بیندازید. Multipliers یا همان نسبت‌های پردازنده، با سرعتی که از پردازنده خود به دست می‌آورید، مرتبط هستند. این گزینه‌ها همان ضرایب فرکانس پایه هستند. ضریب x32 معمولا به‌معنای یک فرکانس توربو از ۳٫۲ گیگاهرتز است.
ضریب تمامی هسته‌ها را به اندازه یک شماره افزایش دهید (در مثال ما، x33). البته می‌توانید ضریب هر هسته را نیز به‌صورت جداگانه تغییر دهید (ما در اینجا این کار را جهت سادگی مقاله انجام نداده‌ایم).

حال نوبت به تست ثبات رسیده است. در منوی سمت چپ بر روی “Stress Test” کلیک کرده و سپس “Start Testing” را انتخاب کنید. این بار مدت زمان ۱۰ دقیقه کافی است. اگر مشکلی پیش نیامد، ضرایب را افزایش دهید. این کار را تا جایی انجام دهید که گزارش خطا را مشاهده کرده و یا اینکه رایانه شما کرش کند. در این صورت باید ضرایب گام قبلی را اعمال کنید.
اگر کامپیوتر شما به ثبات رسید، آنگاه وقت آن فرا رسیده که چندین ساعت به اجرای بازی‌های مختلف بپردازید. اگر مشکلی پیش آمد، آنگاه باید ضرایب را کاهش داده تا به نتیجه مطلوب برسید. در نهایت اینکه اگر در زمینه ثبات مشکلی داشته و یا اینکه خواهان عملکرد بهتری هستید، آنگاه می‌توانید ولتاژ را تغییر دهید.
گام سوم: ولتاژ هسته مؤلفه‌های ولتاژ مختلفی می‌توانند بر عملکرد CPU تأثیر بگذارند، اما قطعا مهم‌ترین آن‌ها، ولتاژ هسته (VCore) است. این پارامتر می‌تواند تفاوت بین اورکلاک پایدار و ناپایدار و یا فرکانس‌های پایین و بالا را نیز رقم بزند.
البته باید در نظر داشت که اگر ضرایب بیش از اندازه اعمال شوند، در نهایت رایانه شما کرش کرده و یا اینکه ریستارت می‌شود، اما اگر ولتاژ بیش از اندازه باشد، آنگاه امکان دارد که پردازنده شما خراب شود. می‌توانید در اینترنت جست‌و‌‎جو کرده و از تجارب سایرین نیز بهره ببرید.
یکی از قوانین کلی این است که ولتاژ بیش از ۱٫۴ خطرناک است، هر چند که این موضوع می‌تواند نسبت به پردازنده‌های مختلف، متفاوت باشد. پس از آماده شدن می‌توانید در منوی سمت چپ به برگه “Advanced Tuning” رفته و سپس ولتاژ را حدود ۰٫۰۲۵ افزایش دهید. مثلا از ۱٫۲۵۰ به ۱٫۲۷۵٫ در نهایت بر روی گزینه “Apply” کلیک کنید. اگر سیستم شما کرش نکرد، آنگاه می‌توانید تست پایداری را نیز اجرا کنید. اگر در آخر مشکلی پیش نیامد، آنگاه می‌توانید ضرایب را افزایش داده تا ببینید که آیا افزایش ولتاژ، توان اورکلاک پردازنده شما را بهبود بخشیده یا خیر؟
گام چهارم: آزمون و خطا حال با ابزارها و روش اورکلاک کردن پردازنده کامپیوتر خود آشنا شده‌اید. اکنون می‌توانید تنظیمات را به مقدار کمی تغییر داده و سپس تست پایداری را اجرا کنید. فقط مطمئن شوید که دمای CPU شما از ۸۰ درجه تجاوز نکند و همچنین ولتاژ را بیش از حد افزایش ندهید.
AMD: Ryzen Master فرایند اورکلاک کردن پردازنده‌های AMD تا حدودی مشابه CPU‌های اینتل است، البته نرم‌افزارهای این دو متفاوت هستند. اگر پردازنده شما از سری AMD Ryzen سال ۲۰۱۷ و جدیدتر بوده، آنگاه می‌توانید از طریق این آدرس به دانلود و نصب نرم‌افزار AMD Ryzen Master اقدام کنید.
برای پردازنده‌های قدیمی‌تر نیز پیشنهاد ما، AMD Overdrive است. فرایندها در هر دو نرم‌افزار یکسان بوده، هر چند که شاید رابط کاربری آن‌ها تا حدودی با یکدیگر متفاوت باشد. همچنین لازم به ذکر است که بگوییم، می‌توان با استفاده از BIOS نیز به اورکلاک کردن پردازنده‌های AMD پرداخت. در هر صورت ما راه‌کار ویندوزی را ترجیح می‌دهیم.
گام اول: تست پایداری
پیش از شروع باید پردازنده را تحت فشار قرار داد تا از دمای آن مطمئن شویم. نرم‌افزار Ryzen Master از این ویژگی برخوردار است، اما مدت زمان آن زیاد طولانی نیست. به همین جهت ما ابزار AIDA64 Extreme را جهت انجام این کار پیشنهاد می‌دهیم.
AIDA64 Extreme را نصب و اجرا کرده و سپس در منوی بالایی بر روی “Tools” و سپس “Stability test” کلیک کنید. در ادامه باید بر روی کلید “Start” کلیک کرده و حدود یک ساعت صبر کنید. مطمئن شوید که در هیچ نقطه‌ای، دمای پردازنده از ۸۰ درجه بیشتر نشده باشد. در غیر این صورت باید پیش از ادامه اورکلاک کردن پردازنده کامپیوتر خود، سیستم‌ خنک‌کنندگی CPU را ارتقا دهید.
گام دوم: فرکانس‌ها
Ryzen Master امکان کنترل دستی ضرایب پردازنده را فراهم نمی‌کند، در عوض در این نرم‌افزار می‌توانید سرعت کلاک هسته‌های فیزیکی را تغییر دهید. جهت انجام این کار باید در منوی پایینی بر روی ” Profile 1 ” یا “Profile 2” کلیک کرده و سپس “Control Mode” را بر روی “Manual”تنظیم کنید. مطمئن شوید که در منوی سمت چپ، گزینه “All Cores” انتخاب شده و به رنگ سبز درآمده باشد. اگر این‌گونه نیست، بر روی این گزینه کلیک کرده تا تغییر وضعیت دهد. بدین ترتیب می‌توانید فرکانس تمامی هسته‌ها را به‌صورت همزمان تغییر دهید.
در هر هسته بر روی علامت “+” کلیک کنید تا فرکانس آن را به‌اندازه ۲۵ مگاهرتز افزایش یابد. در منوی بالا بر روی “Apply and Test” کلیک کنید تا تغییرات شما اعمال شوند. در ادامه، ابزار تست داخلی نرم‌افزار Ryzen Master را اجرا کرده تا از پایداری تنظیمات اعمال شده مطمئن شوید. در بالا سمت چپ نیز می‌توانید دما را مشاهده کنید.
اگر نتایج رضایت‌بخش بود و دما نیز از حد مجاز (۸۰ درجه) عبور نکرد، آنگاه فرکانس را به اندازه ۲۵ مگاهرتز دیگر افزایش داده و مجددا اوضاع را بررسی کنید. اگر هم مشکلی در این بین پیش آمد، آنگاه تنظیمات پیشین را اعمال کنید.
در نهایت اگر توانستید بیشترین فرکانس پایدار را پیدا کنید، آنگاه بهتر است که از AIDA64 استفاده کرده و تست پایداری طولانی‌تری را نیز اجرا کنید. اگر هم می‌خواهید که فرکانس یا پایداری را بهبود بخشید، آنگاه باید به سراغ تعدیل ولتاژ بروید.
گام سوم: کنترل ولتاژ
افزایش ولتاژ پردازنده می‌تواند ثبات و پتانسیل اورکلاک را افزایش دهد. اشکال این موضوع نیز این است که باعث افزایش دما شده و در نتیجه احتمال آسیب‌رسانی به CPU را افزایش می‌دهد، بنابراین با احتیاط عمل کنید.
ولتاژ مناسب اکثر پردازنده‌های AMD نباید از ۱٫۴ تجاوز کند. اما در هر صورت جست‌و‌جوی بیشتر در این زمینه خالی از لطف نخواهد بود. اگر مایل به ادامه دادن هستید، آنگاه باید پروفایل انتخاب شده را برگزیده و سپس مطمئن شوید که دایره سبز رنگ کنار گزینه “Voltage control” نیز موجود است. با استفاده از پیکان‌های گزینه “Voltage control” می‌توانید ولتاژ پردازنده خود را تغییر دهید. جهت تست تنظیمات خود، باید بر روی گزینه “Apply and Test” کلیک کنید.
اگر تست پایداری داشتید، آنگاه باید نرم‌افزار AIDA64 را نیز جهت تستی طولانی‌تر اجرا کنید. اگر در ادامه با مشکلی مواجه شدید، باید افزایش ولتاژ را در دستور کار خود قرار دهید. اگر هم دمای سیستم و یا CPU شما نیز بیش از حد زیاد شد، آنگاه باید پیش از ادامه، ولتاژ را کاهش داده و سیستم خنک‌ کنندگی را نیز ارتقا دهید.
گام چهارم: آزمون و خطا اگر فرکانس و ولتاژ پایداری را به دست آوردید، آنگاه می‌توانید اورکلاک کردن پردازنده کامپیوتر خود را در همین جا پایان بخشیده و یا اینکه در صورت توان، بیشتر نیز پیش بروید. بهتر است که تنظیمات اعمالی خود را جهت استفاده در آینده، ذخیره کنید. Ryzen Master به همراه ویندوز بارگذاری می‌شود. جهت اعمال اورکلاک باید پیغام مربوطه را تأیید کرده و یا اینکه اپلیکیشن را اجرا و سپس این کار را به‌صورت دستی انجام دهید.
نوشته اورکلاک کردن پردازنده کامپیوتر با ساده‌ترین روش‌ها اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

اکثر کاربران فضای آنلاین در هنگام استفاده از اینترنت، ناشناس باقی نمی‌مانند. اگر به دنبال دستیابی به چنین هدفی هستید، آنگاه راه‌کارهای ناشناس ماندن در زیر می‌توانند به شما در این باره یاری برسانند.
در فضای آنلاین، اگر نهادی تبلیغاتی شما را هدف قرار ندهد، آنگاه شاید هکری بخواهد که گذرواژه شما را به سرقت ببرد. هر چند که این روزها ناشناس ماندن در فضای آنلاین نسبت به گذشته سخت‌تر شده، اما در هر صورت همچنان راه‌کارهای گوناگونی جهت نیل به این هدف وجود دارند. در ادامه به ۵ راه‌کار متفاوت جهت محافظت از هویت و اطلاعات حساس شما در فضای اینترنت می‌پردازیم.
هر وقت که توانستید از حالت خصوصی مرورگر خود استفاده کنید
وب‌گردی در حالت خصوصی یکی از ساده‌ترین راه‌کارهایی است که با استفاده از آن می‌توانید تا حدودی ترافیک اینترنتی خود را ناشناس نگه دارید. حال سؤال اینجا است که این ویژگی چگونه کار می‌کند؟ هر زمان که از یک وب‌سایت استفاده می‌کنید، در واقع کوکی‌هایی را از خود به جای می‌گذارید. این کوکی‌ها بر روی رایانه شما ذخیره شده و بسته به نوع وب‌سایت‌هایی که از آن‌ها بازدید می‌کنید، حجم متفاوتی نیز خواهند داشت. کوکی‌ها به صفحات وب اجازه می‌دهند تا تجربه‌ای متناسب با شما را ارائه دهند. مثلا فیسبوک می‌تواند تبلیغاتی را در رابطه با مک‌بوک جدیدی که شما در گوگل جست‌و‌جو کرده‌اید، به شما نمایش داده یا اینکه یوتیوب می‌تواند تشخیص دهد که شما پیش‌تر به دنبال ویدیوهای مربوط به گلکسی نوت ۹ گشته‌اید. در نهایت اینکه وب‌سایت‌ها می‌توانند از طریق کوکی‌ها، فعالیت‌های شما را در فضای آنلاین زیر نظر داشته باشند.
جهت جلوگیری از موارد بالا، می‌توانید از حالت خصوصی مرورگر خود بهره ببرید. تمامی مرورگرهای امروزی از این ویژگی هم در نسخه موبایل و هم در نسخه دسکتاپ برخوردار هستند. این مرورگرها به شما هشدار می‌دهند که شاید اپراتورهای اینترنت و یا سایرین، همچنان بتوانند فعالیت شما را زیر نظر داشته باشند، اما در هر صورت حالت خصوصی همانند “Icognito” گوگل کروم می‌تواند شما را در مقابل خود وب‌سایت‌ها و همچنین مشاهده تاریخچه وب‌گردی از جانب سایر کاربران، تا حدود زیادی محفوظ نگه دارد.
از موتورهای جست‌و‌جوی گوگل، یاهو و یا بینگ استفاده نکنید
گوگل، بینگ و یاهو را می‌توان سه موتور جست‌وجوی پرطرفدار به حساب آورد، اما این سه گزینه جهت نمایش تبلیغات مرتبط و ارائه سرویس‌های شخصی‌سازی شده، بیشترین اطلاعات را نیز از کاربران خود جمع‌آوری می‌کنند. اگر هم به حساب خود وارد شده باشید، آنگاه این موتورها می‌توانند نام، آدرس ایمیل، تاریخ تولد، جنسیت و شماره تلفن شما را نیز گردآوری نمایند. علاوه بر این‌ها، گوگل و بینگ می‌توانند اطلاعاتی مهم همانند موقعیت مکانی دستگاه، اطلاعات دستگاه، آدرس IP و داده‌های کوکی را نیز جمع‌آوری کنند.
بدین ترتیب، یکی از راه‌کارهای ناشناس ماندن در فضای آنلاین می‌تواند استفاده از سرویس‌هایی همانند DuckDuckGo باشد. این سرویس یک موتور جست‌و‌جوی مستقل بوده و نتایج جست‌و‌جوی شخصی‌سازی شده را نیز به شما نمایش نمی‌دهد. نتایج جست‌و‌جو در این سرویس برای افراد مختلف، تفاوتی نداشته و همچنین عبارات مورد جست‌و‌جوی شما نیز جمع‌آوری و یا ذخیره نمی‌شوند. این موتور جست‌و‌جو ادعا کرده که هیچ اطلاعاتی را به تبلیغ‌کنندگان نمی‌فروشد که این موضوع نیز بدین معنا است که دیگر، کاربران مورد هدف تبلیغات هدفمند (همانند آنچه که در گوگل یا سایر وب‌سایت‌ها نمایش داده می‌شود) قرار نمی‌گیرند.
اگر بنا به دلایلی نمی‌توانید از موتور جست‌و‌جوی گوگل دست بکشید، آنگاه می‌توانید حداقل با اعمال تنظیماتی، کمتر مورد هدف قرار بگیرید. جهت انجام این کار به حساب گوگل خود وارد شده و به بخش “Privacy & Personalization” بروید. در اینجا باید بر روی گزینه “Ad personalization” کلیک کنید. اگر گزینه “Ad personalization” بر روی “ON” قرار دارد، آن را به “OFF” تغییر دهید. البته می‌توانید تمامی وب‌سایت‌ها و برندهایی را نیز که شما را ردیابی می‌کنند، مشاهده کنید و به‌جای غیرفعال کردن کلی این ویژگی، این کار را به‌صورت انتخابی انجام دهید.
آدرس IP و موقعیت مکانی خود را مخفی کنید
یکی دیگر از راه‌کارهای ناشناس ماندن در فضای آنلاین، مخفی کردن آدرس IP است. این آدرس آسان‌ترین راه جهت پیگیری فعالیت‌های شما است. اگر شخصی از آدرس IPشما اطلاع داشته باشد، آنگاه می‌تواند موقعیت جغرافیایی سرور میزبان آن آدرس را پیدا کرده و بدین ترتیب نیز می‌تواند تا حدودی به یافتن موقعیت مکانی شما نزدیک‌تر شود. راه‌کارهای مختلفی جهت مخفی کردن آدرس IP و موقعیت مکانی شما وجود دارد.
راه‌کار اول این است که از یک VPN استفاده کنید. در واقع یک VPN می‌تواند آدرس IP شما را مخفی کند که البته یک پراکسی نیز چنین کاری را انجام می‌دهد (حتی گاهی اوقات، بهتر). VPN در واقع یک شبکه خصوصی و رمزنگاری شده است که نقش یک تونل را در شبکه عمومی اینترنت ایفا کرده و می‌تواند وب‌سایت و کاربران را به یکدیگر متصل کند. به هر حال، VPN‌های امروزی کاری بیش از رمزنگاری داده‌های شما را انجام می‌دهند. با استفاده از VPN می‌توانید سرور موردنظر خود جهت اتصال را در سرتاسر جهان انتخاب کنید. بدین ترتیب می‌توانید منشاء داده‌های خود را به‌صورت مجازی تغییر دهید. بهترین VPN‌ها از ردیابی فعالیت‌های شما خودداری می‌کنند (برخی‌ها تاریخچه اقدامات شما را ذخیره می‌کنند). برخی دیگر نیز از قابلیت‌هایی همانند از بین بردن تعویض‌ها (kill switches) برخوردار هستند؛ با استفاده از این ویژگی، اگر تغییراتی در رمزنگاری مشاهده شود، آنگاه اتصال شما نیز قطع خواهد شد.
البته می‌توانید از TOR نیز استفاده کنید. TOR یا همان The Onion Router یک شبکه از تونل‌های مجازی است که به مردم و گروه‌های مختلف اجازه می‌دهد تا حریم خصوصی و امنیت خود را در فضای آنلاین بهبود بخشند. وب‌گردی با استفاده از TOR شبیه این است که به‌طور همزمان از صدها پراکسی مختلف که به‌صورت دوره‌ای و تصادفی تغییر می‌کنند، استفاده کنید.
از ایمیل و ارتباطات ناشناس استفاده کنید
استفاده از VPN، پراکسی و TOR می‌تواند آدرس IP شما را تا حدودی مبهم نگه دارد، اما ارسال ایمیل‌ها چالشی متفاوت‌تر است. فرض کنیم که می‌خواهید ایمیلی را به شخصی ارسال کنید، اما نمی‌خواهید که آن شخص از آدرس ایمیل شما مطلع شود. در حالت کلی در این باره دو راه وجود دارند.
راه‌حل اول این است که از یک نام مستعار استفاده کنید. در اینجا منظور از نام مستعار، یک آدرس ارسال است. هنگامی‌که از طریق یک نام مستعار به ارسال ایمیل می‌پردازید، گیرنده تنها آدرس ارسال را مشاهده خواهد کرد، نه ایمیل واقعی شما را. از آنجایی که تمامی ایمیل‌ها به صندوق ورودی عادی شما ارسال می‌شوند، پس این روش می‌تواند آدرس ایمیل واقعی شما را مخفی نگه دارد. البته این رویه شما را از دریافت ایمیل‌های ناخواسته (اسپم) محافظت نخواهد کرد.
راه‌حل دوم نیز این است که از یک حساب ایمیل نه چندان مهم استفاده کنید. این کار به دو طریق انجام می‌شود: یکی اینکه می‌توانید حساب ایمیل جدیدی را با استفاده از یک نام تقلبی ایجاد کرده و آن را جهت رفع نیازهای خود به‌کار گیرید. راه دیگر نیز این است که از یک سرویس ایمیل موقت استفاده کنید. این سرویس‌ها، آدرس‌های ایمیل موقتی را برای شما ایجاد کرده و پس از مدتی نیز نسبت به حذف آن‌ها اقدام می‌کنند. بنابراین جهت ثبت‌نام در وب‌سایت‌هایی که به آن‌ها اعتماد ندارید و یا جهت جلوگیری از دریافت اسپم‌های فراوان، می‌توانید از چنین سرویس‌هایی بهره جویید.
استفاده از VPN و آدرس ایمیل‌های ناشناس می‌تواند هویت شما را مخفی نگه دارد، اما همچنان این احتمال وجود دارد که ایمیل‌های شما از طریق یک واسطه رهگیری شوند. جهت جلوگیری از این موضوع، می‌توانید ایمیل‌های خود را پیش از ارسال با استفاده از پروتکل HTTPS رمزنگاری کنید. از این طریق، رمزنگاری SSL/TLS به تمامی مکاتبات شما اضافه خواهد شد. جهت انجام گفتگوهای مبتنی بر وب نیز می‌توانید از TOR Chat یا Crytopchat استفاده کنید. شکستن رمزنگاری این سرویس‌ها بسیار مشکل است.
با استفاده از TAILS، ردی از خود به جای نگذارید
آیا می‌خواهید که هیچ ردی را بر روی کامپیوتر خود به جای نگذارید؟ راه‌کاری وجود دارد که با استفاده از آن می‌توانید پشت رایانه خود نشسته، آنلاین شده، به انجام امورات خود پرداخته و سپس بدون برجای گذاشتن هیچ ردی، رایانه خود را ترک کنید. شما می‌توانید هر کامپیوتر متصل به اینترنتی را مورد استفاده قرار داده و البته هیچ ردی را چه آنلاین و چه آفلاین از خود به جای نگذارید. این راز، یک سیستم‌عامل لینوکس است که TAILS یا همان The Amnesiac Incognito Live System نامیده می‌شود. TAILS به‌گونه‌ای طراحی شده تا بر روی یک حافظه ساده همانند یک درایو USB قرار گیرد. بدین ترتیب شما می‌توانید آن را به هر کامپیوتری متصل کرده و سپس به اجرای آن بپردازید.
پس از اتصال به رایانه، TAILS به‌صورت اتوماتیک TOR را بارگذاری کرده و صفحه اصلی سیستم‌عامل را نیز باز می‌کند. بدین ترتیب می‌توانید امورات موردنظر خود را به انجام برسانید. از آنجایی که همه چیز از طریق درایو فلاش شما بوت شده، پس هیچ ردی از شما بر روی کامپیوتر مورد استفاده باقی نمی‌ماند. به علاوه، رمزنگاری TOR باعث می‌شود تا تمامی فعالیت‌های آنلاین شما از جمله فایل‌ها، ایمیل‌ها و پیغام‌های فوری نیز غیرقابل ردیابی باقی بمانند. در اصل می‌‎توانید زندگی دیجیتال خود را در داخل جیب خود قرار داده و هیچ کس نیز از آن اطلاعی پیدا نکند.
هر زمان که خواستید می‌توانید TAILS را مستقیما از طریق این آدرس دانلود کنید. علاوه بر این‌ها، TAILS به‌صورت خودکار به‌روزرسانی می‌شود تا امنیت خود را بهبود بخشیده و مطمئن شود که ردی از کاربران آن به جای نمی‌ماند. شاید این سیستم‌عامل قدرت و یا قابلیت‌های ذخیره‌سازی مشابه ویندوز را نداشته باشد، اما در هر صورت امن‌ترین سیستم‌عامل است.
نوشته راه‌کارهای ناشناس ماندن در فضای آنلاین اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آیا نیاز به نصب یک کپی تازه از ویندوز دارید؟ بوت کردن ویندوز ۱۰ (و یا ویندوز ۷) از یک یو‌اس‌بی درایو بسیار ساده است. تنها در عرض چند دقیقه می‌توانید یک کپی تازه از ویندوز را بر روی پی‌سی و یا لپ‌تاپ خود نصب نمایید. در ادامه با نحوه نصب ویندوز ۱۰ از یک یو‌اس‌بی درایو آشنا خواهید شد.
چرا ویندوز را از طریق یو‌اس‌بی بوت کنیم؟ اگر کامپیوتر مورد استفاده شما دارای یک درایو اپتیکال نیست و یا خود شما DVD ندارید، بهترین راه‌حل استفاده از یو‌اس‌بی درایو است.
در ضمن یو‌اس‌بی درایو پرتابل است و می‌توان سازگار بودن آن را با انواع کامپیوتر‌های دسکتاپ و لپ‌تاپ تضمین کرد. در حالی‌که ممکن است بعضی از کامپیوترها فاقد دی‌وی‌دی درایو باشند، اما همه آن‌ها دارای پورت یو‌اس‌بی هستند.
همچنین عملیات نصب از یو‌اس‌بی پرسرعت‌تر است. یک یو‌اس‌بی درایو می‌تواند سریع‌تر از یک درایو اپتیکال، بوت شود.
برای نصب ویندوز ۱۰ و یا ویندوز ۷ از یو‌اس‌بی درایو به حداقل ۸ گیگابایت فضای خالی نیاز دارید. پیش از شروع از فرمت بودن فلش یو‌اس‌بی خود مطمئن شوید.
مطمئن شوید که یو‌اس‌بی از بوت UEFI پشتیبانی می‌کند پیش از دانلود یک ایمی..

اپل در iOS 14 ویجت‌ها را به صفحه اصلی گوشی‌های آیفون آورد. در این مقاله قصد داریم تا شیوه افزودن ویجت به صفحه اصلی این گوشی‌ها را به شما آموزش دهیم. بدین ترتیب دیگر مجبور نیستید که ویجت‌های خود را فقط به صفحه Today View محدود کنید. علاوه بر این، شیوه شخصی‌سازی و حذف کردن این ابزارک‌ها را نیز مرور خواهیم کرد.
شیوه افزودن ویجت به صفحه اصلی آیفون شما همچنان می‌توانید در صفحه اصلی (هوم اسکرین) و یا صفحه قفل، انگشت خود را به سمت راست کشیده تا به صفحه Today View وارد شده و سپس ویجت‌های خود را در آنجا نیز مشاهده کنید. در iOS 14 می‌توانید ویجت‌ها را به صفحه اصلی گوشی خود نیز اضافه کنید که البته این ابزارک‌ها باید به‌صورت خاصی برای iOS 14 و نسخه‌های جدیدتر طراحی شوند؛ یعنی در واقع متفاوت‌تر از ویجت‌هایی که پیش‌تر با آن‌ها کار کرده‌اید.
این ویجت‌ها به‌وسیله یک WidgetKit جدید طراحی شده و طبیعتا ظاهری زیباتر نیز دارند. اما این ابزارک‌های جدید، تعامل محدودتری را ارائه می‌دهند. در واقع ویجت‌های iOS 14 بیشتر جنبه ظاهری دارند تا تعاملی.
اپل جهت افزودن ویجت به صفحه اصلی گوشی‌های آیفون خود، فرایندی ج..

همیشه مجبور نیستید که از صفحه‌کلید اصلی آیفون یا آیپد خود استفاده کنید. در این مقاله به نصب کیبوردهای شخص ثالث بر روی آیفون و آیپد پرداخته و همچنین روش استفاده از آن‌ها را نیز از خاطر می‌گذرانیم.
با نصب صفحه‌کلید شخص ثالث بر روی آیفون یا آیپد خود می‌توانید همه چیز از تصاویر گیف (GIF) و پیشنهادات ایموجی گرفته تا جست‌و‌جوی گوگل را به دستگاه خود اضافه کنید. از آنجایی که این یک عملکرد سیستمی است، پس نباید انتظار داشته باشید که به‌ سادگی نصب یک اپلیکیشن انجام شود. در حقیقت، این روند کمی پیچیده است.
البته پیش از شروع کار باید ابتدا یک صفحه‌کلید شخص ثالث را از فروشگاه اپ استور دانلود کنید. در زیر پیشنهاداتی را در این باره مطرح می‌کنیم:
Gboard: یک صفحه‌کلید همه‌فن‌حریف که محصول شرکت گوگل است. احتمالا هر قابلیتی که تصور می‌کنید، در صفحه‌کلید Gboard وجود داشته باشد. می‌توانید گیف‌ها را جست‌و‌جو کرده، از گوگل ترنسلیت استفاده کنید و همچنین به مضمون‌ها، تایپ ژستی و جست‌و‌جوی گوگلی نیز دسترسی داشته باشید. Microsoft Swiftykey Keyboard: یک جایگزین قدرتمند برای Gboard، مخصوصا در زمینه ارائه پیشنهادا..

ویندوز ۱۰ در حالت عادی فایل‌های حذف شده شما را به سطل آشغال (Recycle Bin) انتقال می‌دهد. اگر می‌خواهید که شیوه حذف فایل بدون انتقال به سطل آشغال را فرا بگیرید، آنگاه مطالعه ادامه این مقاله خالی از لطف نخواهد بود.
فایل‌های منتقل شده به سطل آشغال تا هنگام خالی کردن این بخش، همچنان در آن باقی خواهند ماند (البته گاهی اوقات خالی کردن سطل به‌صورت خودکار توسط خود ویندوز انجام می‌شود).
این روش لزوما به‌معنای حذف ابدی فایل‌های شما نیست. شما همچنان می‌توانید به بازیابی فایل‌های خود بپردازید، مخصوصا اگر به‌جای یک حافظه SSD، از یک هارد درایو مکانیکی استفاده کنید. در این بین پیشنهاد ما این است که از رمزنگاری استفاده کنید، زیرا بدین ترتیب سایرین بدون دور زدن این رمزنگاری نمی‌توانند فایل‌های حذف شده شما را بازیابی کنند.
شیوه حذف سریع یک یا چند فایل جهت حذف سریع یک یا چند فایل (پوشه)، باید آن‌ها را انتخاب کرده و سپس کلیدهای “Shift+Delete” را بر روی صفحه‌کلید خود فشار دهید. البته می‌توانید بر روی آیتم‌های انتخاب شده نیز کلیک-راست کرده، کلید “Shift” را نگه داشته و سپس در منوی ظاهر شده بر روی گزینه “D..