اگر شما هم یکی از کاربران سیستم عامل ویندوز باشید، قطعا نام Windows Defender را شنیده‌اید. ویندوز دیفندر یا Windows Defender یک ابزار امنیتی در سیستم‌عامل ویندوز است که برای شناسایی، حذف و قرنطینه کردن ویروس‌ها، تروجان‌ها و بدافزار‌ها، در ویندوز ۱۰ و ۸ و ۷ قرار داده شده است. در این مقاله شما را بیشتر با مفهوم ویندوز دیفندر و نحوه غیرفعال سازی آن آشنا خواهیم کرد. با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

Windows Defender چیست؟ نرم‌افزار ویندوز دیفندر قبل از اینکه اطلاعات کامپیوتر شما، توسط برنامه‌های جاسوسی و از طریق اینترنت مورد سوءاستفاده قرار گیرد؛ جلوی ارسال و دریافت ناخواسته اطلاعات را می‌گیرد. این برنامه بدون ایجاد تداخل در کارهای شما همواره فعال بوده و یک گارد برای مسدود کردن راه‌های نفوذ برنامه‌های جاسوسی به کامپیوتر شما فعال می‌کند. در واقع این نرم‌افزار به‌صورت اتوماتیک، در حافظه بارگذاری شده و بر اساس تنظیماتی که در ابتدا برروی آن اعمال کرده‌اید، از نفوذ نرم‌افزارهای جاسوسی به سیستم جلوگیری می‌کند.
نحوه غیرفعال سازی ویندوز دیفندر همانطور که گفته شد، ویندوز دیفندر به‌صورت پیش‌فرض همواره فعال بوده و مشکلی در روند کارکرد سیستم ایجاد نمی‌کند. اما اگر شما نیاز به اکتیو کردن ویندوز، دانلود نسخه آنلاکر یا کرکینگ یک نرم‌افزار داشتید، ویندوز دیفندر در این شرایط از ادامه دانلود فایل یا انجام کرکینگ جلوگیری می‌کند. و شما هیچ راهی جز غیرفعال کردن آن نخواهید داشت.
برای غیرفعال سازی ویندوز دیفندر، مراحل زیر را دنبال کنید:
ابتدا وارد تنظیمات ویندوز خود شوید. (می‌توانید با کلیک برروی Start، سپس کلیک روی چرخ‌دنده، وارد تنظیمات ویندوز شوید) در صفحه‌ تنظیمات، برروی Updates and Security کلیک کنید.
از صفحه‌ باز شده، بر روی Windows Defender، سپس بر روی Open Windows Defender Security Center کلیک کنید.
روی اولین گزینه با عنوان Virus and threat protection که روی آن یک تیک سبز رنگ است، کلیک کنید. (اگر به‌جای تیک سبز، ضربدر قرمز مشاهده کردید یعنی ویندوز دیفندر شما غیرفعال است)
روی Virus and threat protection setting کلیک کنید.
در این قسمت باید تیک Real-time protection که در حالت on است را خاموش و یا به حالت off تغییر دهید. پس از اعمال این تغییر، یک پیام مبنی بر اطمینان از تغییر، ظاهر می‌شود. برروی yes کلیک کنید.
دوباره به تنظیمات ویندوز دیفندر بازگردید. اگر به‌جای تیک سبز رنگ، علامت ضربدر قرمز دیدید، یعنی ویندوز دیفندر با موفقیت غیرفعال شده است. می‌توانید با کلیک برروی Turn on دوباره آن را فعال کنید. جمع بندی ویندوز دیفندر یک ابزار امنیتی کاربردی در ویندوز است که به‌صورت پیش‌فرض، همواره فعال بوده و غیرفعال سازی آن به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. اما گاهی اوقات برای کارهای ضروری مثل اکتیو کردن ویندوز یا کرکینگ مایکروسافت آفیس و… نیاز به غیرفعال سازی ویندوز دیفندر وجود دارد (ویندوز دیفندر از انجام کرکینگ و یا دانلود آنلاکر جلوگیری می‌کند) که پس از غیرفعال سازی، حتما دوباره آن را با طی مراحل بالا فعال کنید.
نوشته آموزش غیرفعال کردن ویندوز دیفندر در ویندوز ۱۰ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

راه‌های زیادی جهت ایجاد فرمول‌های پیچیده در فایل‌های PDF وجود دارند. در این مطلب به شیوه ایجاد فرمول‌های شرطی در نرم‌افزار Adobe Acrobat می‌پردازیم. بدین ترتیب می‌توانید فرمول‌های شرطی را در اسناد PDF خود قرار دهید.
فرمول‌های شرطی در Adobe Acrobat فرمول‌های شرطی به شما این امکان را می‌دهند که از مباحث پایه‌ای فراتر رفته و در نتیجه بتوانید فرمول‌های پیچیده را در فایل‌های PDF خود ایجاد کنید. اگر پیش‌تر در اکسل و یا Google Sheets از فرمول استفاده کرده باشید، آنگاه احتمالا می‌دانید که منظورمان از فرمول‌های شرطی چیست. نام دیگر این فرمول‌ها، فرمول‌های منطقی بوده و اگر بتوانند شرایط خاصی مانند منفی بودن عدد و یا به حد نساب رسیدن امتیازی را احراز کنند، آنگاه می‌توانند مقدار خاصی را نمایش داده و یا اینکه محاسبات خاصی را فعال کنند.
برخی از رایج‌ترین فرمول‌های شرطی در اکسل شامل “IF استاندارد”، “SUMIF” و “COUNTIF” می‌شوند. البته قالب‌بندی شرطی نیز در این نرم‌افزار وجود دارد و در آن، هنگامی‌که شرایط خاصی احراز شود، تغییراتی در قالب‌بندی سلول‌ها ایجاد خواهد شد.
شما می‌توانید فرمول‌های محاسباتی را نیز در فایل‌های PDF خود وارد کنید. در اینجا، کاربران می‌توانند نتیجه یک کادر ورودی دیگر را در قالب عدد، متن و یا اجرای یک سری محاسبات، نمایش دهند. همچنین می‌توانید دو کادر محاسباتی را نیز به یکدیگر مرتبط سازید. ایجاد فرمول‌های شرطی در Adobe Acrobat می‌تواند برای انواع سندهای PDF، مخصوصا موارد زیر، مفید واقع شود:
اسناد مالی: به‌عنوان مثال، اگر مدیر یک شرکت نرخ بهره یا سود شخصی را مشخص سازد، آنگاه یک فرمول شرطی می‌تواند بسته به میزان ورودی، مقدار بهره متناظر را نمایش دهد. تست و امتحان‌ها: با استفاده از فرمول‌های شرطی، می‌توانید بر اساس نمره‌های کلی دانش‌آموزان، قبول و یا رد شدن آن‌ها را سریعا مشخص کنید. فروش: اگر از این فرمول‌ها در فروش‌های خود استفاده کنید، آنگاه می‌توانید کادری را ایجاد کرده که در آن بر اساس پاسخ‌های مشتریان به سؤالات خاصی، نوعی خاص از محصولات پیشنهاد ‌شوند. این را نیز باید به یاد داشته باشید که کادرهای محاسباتی تنها در Adobe Acrobat ایجاد می‌شوند، اما محاسبات واقعی آن‌ها در تمامی خوانشگرهای فایل‌های PDF، قابل نمایش هستند.
ایجاد یک اعلامیه شرطی ساده نحوه ایجاد فرمول‌های شرطی در Adobe Acrobat را با فرمول‌های شرطی ساده آغاز می‌کنیم. در کادرهای محاسباتی Adobe Acrobat، از زبان برنامه‌نویسی جاوا اسکریپت استفاده می‌شود. خوشبختانه نیاز ندارید که جهت ایجاد یک کادر شرطی ساده، شیوه کار با جاوا اسکریپت را یاد بگیرید، بلکه فقط کافی است که یک الگوی ساده را دنبال کنید.
در مثال زیر، از این فرم درخواست ساده استفاده می‌کنیم. این فرم در حال حاضر چندین کادر دارد: تعدادی برای مقادیر هرکدام از این ۵ محصول، یکی برای مقدار کل و دیگری نیز برای قیمت کل.

یک بیانیه شرطی در جاوا اسکریپت ادوبی از فرمول ساده زیر تبعیت می‌کند:

سطر اول، مقداری را که برای فرمول شرطی شما مورد استفاده قرار می‌گیرد، تعیین می‌کند. در این باره ما از “this.getField” استفاده می‌کنیم تا بدین ترتیب بتوانیم مقدار یکی دیگر از کادرهای سند موردنظر را به دست آوریم. در سطر دوم، شرایط را تعیین کرده‌ایم. همانند اکسل، ما در اینجا “بیشتر بودن از”، “کمتر بودن از” و یا “مساوی بودن با” مقدار مشخصی را مدنظر قرار داده‌ایم.
سرانجام، نتایج را مشخص می‌کنیم. ” true result” مقداری است که در صورت احراز شرایط، نمایش داده خواهد شد. در سطر بعدی نیز، از “else” استفاده کرده تا “false result” را ایجاد کنیم. false result مقداری است که در صورت احراز نشدن شرایط، نمایش داده می‌شود.
جهت به‌کار بردن فرمول بالا، یک کادر محاسباتی به نام “Bulk Order” را ایجاد کرده‌ایم. جهت وارد کردن یک اسکریپت محاسباتی سفارشی، باید بر روی کادر انتخاب شده در Acrobat، کلیک-راست کرده و سپس “Properties” را برگزینید. در اینجا نیز باید به “Calculate > Custom Calculation Script > Edit” بروید.

این کادر تعیین می‌کند که آیا یک سفارش، انبوه (bulk) به حساب می‌آید یا خیر؟ اگر مقدار کل بیش از ۲۰ آیتم باشد، آنگاه کادر موردنظر (آبی‌ رنگ)، “Yes” را نمایش می‌دهد و اگر تعداد آیتم‌ها کمتر از ۲۰ مورد باشد، آنگاه “No” نمایش داده خواهد شد. با توجه به این شرایط، فرمول زیر را خواهیم داشت:
در تصویر بالا، می‌‌توانید ببینید که ما نام متغیر را بر روی “TQ” تنظیم کرده و همچنین مقدار TQ را نیز از کادر “Total Quantity” به دست آورده‌ایم. به یاد داشته باشید که این کادرها به حروف بزرگ و کوچک حساس هستند. در ادامه به تعیین شرایط می‌پردازیم؛ که در آن TQ باید بیش‌تر از ۲۰ باشد. اگر شرایط احراز شود، “Yes” نشان داده خواهد شد و در غیر این صورت، “No” را مشاهده خواهید کرد.

به‌عنوان مثال، اگر ۱۱ عدد Lightning Cables و ۱۰ عدد Battery Banks را سفارش دهیم، آنگاه جمعا ۲۱ آیتم خواهیم داشت. بنابراین این میزان، یک سفارش انبوه به حساب آمده و نتیجه زیر حاصل می‌شود:

شروط چندگانه شروط چندگانه نیز یکی دیگر از روش‌های ایجاد فرمول‌های شرطی در Adobe Acrobat است. از این نوع، زمانی استفاده می‌شود که بخواهید به جای یک شرط، چندین شرط داشته باشید. خوشبختانه روشی وجود دارد که با استفاده از آن می‌توانید کادرهایی را ایجاد کرده که بسته به شرایط چندگانه، به ایجاد مقادیر گوناگون بپردازند.

بیایید فرض کنیم که در فروشگاه شما، هر سفارشی که حداقل ۲۰ قلم کالا را در خود جای داده و همچنین حداقل قیمت کلی ۱۵۰ را نیز داشته باشد، از تخفیف ۱۰ درصدی برخوردار شود. مقدار کلی در کادری به نام “Total With Discount” ظاهر خواهد شد. در این مورد، ما باید دو متغیر و دو شرط را مشخص کنیم و در نتیجه باید مطابق فرمول زیر عمل کنیم:

همان‌طور که می‌بینید، ما دو متغیر را در دو سطر از هم جدا کرده‌ایم. همچنین جهت ترکیب دو شرط متفاوت، باید از علامت “&&” استفاده کنیم. به یاد داشته باشید که مقدار نهایی نیز تخفیف را در نظر می‌گیرد. بنابراین، اگر مقادیر کلی مثال بالا را استفاده کنیم، آنگاه به نتیجه زیر دست خواهیم یافت:

ترتیب محاسبه یکی از نکات مهمی که باید به آن توجه داشته باشید، ترتیب محاسبه است. برخلاف اکسل که محاسبات را به‌صورت همزمان رندر می‌کند، Acrobat جهت تعیین اولویت فرمول‌ها، به نظر کاربر تکیه دارد.
جهت تنظیم ترتیب محاسبات، باید به نوار کناری “Edit Form” و سپس “More > Set Field Calculation Order” بروید. در مثال بالا، از آنجایی که “Bulk Order” و “Total With Discount”، هر دو به “Total Quantity” و “Total Price” وابسته هستند، پس ما نیز می‌خواهیم که مطمئن شویم TQ و TP، اولویت‌های اول محاسبه خواهند بود.

بهتر است که پیش از انتشار فرم خود، ترتیب محاسبات را مورد بازبینی قرار دهید. در این زمینه نیز می‌توانید چندین ورودی را مورد آزمایش قرار داده تا از صحت عملیات، اطمینان حاصل کنید.
نوشته ایجاد فرمول‌های شرطی در Adobe Acrobat چگونه انجام می‌شود؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

بدافزار جوکر نیز یکی دیگر از تهدیدهایی است که حریم خصوصی و اطلاعات حساس شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اخیرا این بدافزار به دستگاه‌های اندرویدی در سرتاسر جهان حمله کرده و همین موضوع باعث شده تا چندین اپلیکیشن از فروشگاه گوگل پلی حذف شوند.
مطالب بالا را ذکر کردیم تا بدین ترتیب توانسته باشیم که خطرناک بودن این بدافزار را به شما نشان دهیم. اگر می‌خواهید که دستگاه خود را ایمن نگه دارید، آنگاه باید این بدافزار را شناخته و همچنین نحوه کارکرد آن را نیز بهتر درک کنید.
بدافزار جوکر چیست؟
دلیل نام‌گذاری این بدافزار به جوکر، این است که خود را شبیه به یک اپلیکیشن معتبر نشان داده و در واقع از ناآگاهی کاربران استفاده می‌کند. البته این بدافزار نام دیگر نیز دارد و آن Bread (نان) است. در واقع هر دوی این نام‌ها، به یک موضوع اشاره می‌کنند.
گوگل برای اولین بار در سال ۲۰۱۷ با این تهدید روبه‌رو شد و این موضوع همچنان ادامه دارد. هکرهایی که پشت این بدافزار قرار دارند، همیشه سعی می‌کنند که راهی را جهت دستکاری نقص‌های امنیتی فروشگاه گوگل پلی، پیدا کنند. بدین ترتیب هر بار بدافزار جوکر می‌تواند خود را ناشناس باقی نگه دارد.
توسعه‌دهندگان جوکر از چندین روش استفاده کرده تا بتوانند اپلیکیشن آلوده خود را از پروتکل‌های امنیتی فروشگاه گوگل پلی، عبور دهند. در حقیقت، حتی گاهی اوقات توسعه‌دهندگان این بدافزار یک نسخه سالم از اپلیکیشن مدنظر خود را ایجاد و سپس در فروشگاه گوگل پلی آپلود می‌کنند. در ادامه نیز با ارائه به‌روزرسانی برای اپلیکیشن نصب شده در دستگاه، این بدافزار را به گوشی شما وارد می‌کنند.
هنگامی‌که یک اپلیکیشن آلوده به این بدافزار را نصب کنید، آنگاه بدون اجازه، دستگاه شما جهت تهیه یک اشتراک پولی، ثبت‌نام می‌شود. حتی این بدافزار می‌تواند مخاطبین، پیامک‌ها و سایر اطلاعات دستگاه شما را نیز در نزد خود نگه دارد. مشکل است که بتوانید پس از گرفتار شدن به این موضوع، پول خود را بازپس گیرید. بنابراین در اینجا نیز پیشگیری بهتر از درمان است.
شیوه کار بدافزار جوکر چگونه است؟ اپلیکیشن‌هایی که به این تروجان آلوده شده‌ باشند، به‌صورت آشکارا از شما اطلاعات شخصی را درخواست نمی‌کنند. این بدافزار بسیار حرفه‌ای‌تر عمل می‌کند. بدین ترتیب حتی اگر قربانی تروجان جوکر نیز شده باشید، آنگاه سخت است که متوجه این موضوع شوید.
اولین نوع ویروس جوکر، بیشتر بر کلاهبرداری پیامکی تأکید دارد. در اینجا تروجان جوکر از طریق گوشی شما، پیامکی را به یک شماره پریمیوم فرستاده و بدین ترتیب شما را برای خرید یک اشتراک پولی ثبت‌نام و یا اینکه پرداخت‌هایی را بدون کسب اجازه از شما، انجام می‌دهد. از آنجایی که در کشورهای خارجی این سرویس‌های پولی و طرح‌های اشتراکی، با اپراتورهای مخابراتی همکاری دارند، بنابراین کاربران نیز این هزینه‌ها را در قبض تلفن همراه خود، مشاهده خواهند کرد.
در اوایل سال ۲۰۱۹، گوگل تصمیم گرفت که محدودیت‌های بیشتری را بر اپلیکیشن‌هایی که نیازمند دسترسی به تاریخچه تماس و یا پیامک‌ها هستند، اعمال کند. به لطف این تغییر سیاست، بسیاری از اپلیکیشن‌های آلوده به بدافزار جوکر، شناسایی شده و در ادامه نیز از فروشگاه گوگل پلی حذف شدند. همچنین پیاده‌سازی Google Play Protect نیز به ایمن ماندن دستگاه‌های اندرویدی کمک کرده است.
علی‌رغم تلاش‌های گوگل، تروجان جوکر همچنان پابرجا است. تحقیقی که توسط Check Point صورت گرفته، نشان می‌دهد که نوع جدیدی از بدافزار جوکر به‌ وجود آمده که آن نیز بسیار فریبکارانه عمل می‌کند. این نوع جدید به‌جای استفاده از حفره‌های پیامکی، از یک ترفند قدیمی استفاده می‌کند که معمولا در بدافزارهای ویندوزی یافت می‌شود.
ویروس جوکر پس از قرارگیری بر روی دستگاه شما، یک فایل قابل اجرای DEX را از یک سرور فرمان و کنترل، دانلود می‌کند. با استفاده از این کد، به‌صورت مخفیانه، قربانی در یک اشتراک پولی ثبت‌نام می‌شود. در ادامه نیز از نمایش اعلان‌های مرتبط با اشتراک خریداری شده، جلوگیری به عمل می‌آید.
جهت انجام این کار، بدافزار جوکر از Notification Listener بهره می‌برد. Notification Listener یکی از قابلیت‌های سیستم‌عامل اندروید بوده که به اپلیکیشن‌ها این امکان را می‌دهد که به اعلان‌های دستگاه، دسترسی داشته باشند. در این بین، ویروس جوکر نیز از این ویژگی استفاده کرده و بدین ترتیب در نمایش اعلان‌ها به شما، دخالت می‌کند.
جدیدترین نسخه این بدافزار می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های هوشمندانه‌، از سد ایمنی گوگل عبور کند. به گفته مؤسسه Check Point: “نسخه‌های جدید می‌توانند فایل مخرب DEX را تحت رشته‌‎های رمزنگاری شده Base64 در داخل اپلیکیشن موردنظر مخفی کرده و سپس به رمزگشایی و بارگذاری آن بپردازند.”
این قضیه بدین معنا است که اپلیکیشن‌هایی که در فروشگاه گوگل پلی قرار می‌‌گیرند، هیچ نشانی از این بدافزار را از خود نشان نمی‌دهند. اما پس از اینکه یکی از این اپلیکیشن‌ها توسط کاربر نصب شد، آنگاه ویروس نیز وارد عمل می‌شود.
شیوه محافظت در برابر ویروس جوکر اخیرا گوگل ۱۱ اپلیکیشن را که حاوی این بدافزار بوده‌اند، حذف کرده است. اگر در دستگاه اندرویدی شما، یکی از اپلیکیشن‌های زیر وجود دارد، آنگاه باید سریعا نسبت به حذف آن اقدام کنید.
Compress Image یا پوشه com.imagecompress.android Contact Message یا پوشه com.contact.withme.texts Friend SMS یا پوشه com.hmvoice.friendsms Relaxation Message یا پوشه com.relax.relaxation.androidsms Cheery Message ( دو بار لیست شده) یا پوشه com.cheery.message.sendsms Loving Message یا پوشه com.peason.lovinglovemessage File Recovery یا پوشه com.file.recovefiles App Locker یا پوشه com.LPlocker.lockapps Remind Alarm یا پوشه com.remindme.alram Memory Game یا پوشه com.training.memorygame اکثر اپلیکیشن‌های بالا به‌عنوان یک پیام‌رسان عمل می‌کنند، در حالی که سایرین به‌عنوان فشرده‌سازهای تصویر، یادآورها، اپلیکیشن‌های تصاویر پس‌زمینه و … عمل خواهند کرد. اگر به هرکدام از اپلیکیشن‌های خود مشکوک هستید، آنگاه بهتر است که در این زمینه به تحقیق پرداخته و پس از حصول اطمینان، آن را حذف کنید.

از آنجایی که اپلیکیشن‌های آلوده به ویروس جوکر، در ظاهر کاملا سالم به نظر می‌رسند، پس بدین ترتیب در هنگام دانلود نرم‌افزار و بازی‌ها باید احتیاط بیشتری را چاشنی کار کنید. تصویری که در بالا می‌بینید، یک نمونه از اپلیکیشن‌های آلوده به بدافزار جوکر است. همان‌طور که می‌بینید، در ظاهر هیچ مشکلی ندارد، اما در باطن … بنابراین اکنون بهتر می‌توانید متوجه خطرناک بودن این تروجان بشوید.
موضوع دیگری نیز که باید مطرح شود این است که بسیاری از اپلیکیشن‌های آلوده، توسط کاربران جعلی مورد بازبینی و بررسی قرار می‌گیرند. چنین بررسی‌هایی می‌توانند در شما اعتماد ایجاد کرده و در نتیجه شما را به دانلود ترغیب کنند.
خوشبختانه اگر بدانید که به دنبال چه چیزی هستید، آنگاه تشخیص نظرات جعلی آسان‌تر خواهد شد. اگر بررسی‌ها و نظرات تکراری را در زیر یک اپلیکیشن مشاهده کردید، آنگاه احتمال جعلی بودن آن‌ها بالا می‌رود. این موضوع برای بررسی‌های کلی نیز که در آن‌ها نامی از اپلیکیشن موردنظر برده نمی‌شود، صدق می‌کند.
علاوه بر اینکه می‌توانید اپلیکیشن‌های مخرب را پیش از دانلود شناسایی کنید، می‌توانید با نصب یک اپلیکیشن امنیتی مناسب نیز خود را تا حدودی مصون نگه دارید. شاید در وهله اول فکر کنید که نیازی به نصب آنتی‌ویروس بر روی گوشی اندرویدی خود ندارید، اما چنین اپلیکیشن‌هایی در هنگام مبارزه با ویروس و تروجان‌ها، خیلی کارآمد خواهند بود.
در نهایت اینکه باید فقط اپلیکیشن‌هایی را نصب کنید که به آن‌ها اطمینان کافی دارید. بهتر است که پیش از دانلود یک بازی و یا نرم‌افزار، در مورد آن تحقیق کرده و سپس نسبت به انجام این کار تصمیم بگیرید.
آینده تروجان جوکر هر چند که گوگل در ژانویه ۲۰۲۰ توانست که ۱۷۰۰ اپلیکیشن آلوده به این بدافزار را شناسایی و همچنین ۱۱ مورد ذکر شده در بالا را نیز حذف کند، اما در هر صورت این موضوع به‌معنای امنیت کامل شما نیست. این بدافزار هنوز مشغول فعالیت بوده و ظاهرا نیز به این زودی‌ها از میان ما نخواهد رفت. این بدافزار همچنان به سازگاری با پروتکل‌های امنیتی فروشگاه گوگل پلی ادامه داده و این موضوع نیز بدین معنا است که روند تکامل آن، همچنان ادامه دارد.
آیا این قضیه به‌معنای آلوده بودن برخی از اپلیکیشن‌های فروشگاه گوگل پلی به این تروجان است؟ شوربختانه، بله، برخی از اپلیکیشن‌های آلوده همچنان می‌توانند که از پروتکل‌های امنیتی گوگل عبور کنند. بنابراین بهتر است که در هنگام دانلود بازی و یا نرم‌افزارها، احتیاط بیشتری به خرج دهید.
نوشته بدافزار جوکر چیست و چه تأثیری بر دستگاه‌های اندرویدی دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

گوشی نوا ۷i یکی از میان رده‌های جدید و در عین حال پر امکانات هواوی در بازار است که به‌تازگی نیز راهی کشورمان شده و در چندین رنگ مختلف امکان تهیه آن برای کاربران فراهم است.
تا پیش از این جعبه گشایی، بررسی تخصصی و همچنین نگاه نزدیک به دوربین نوا ۷i را انجام دادیم و حال در اینفوگرافی زیر می‌خواهیم تا ۷ ویژگی بارز این تلفن همراه را در یک تصویر جامع برای‌تان به نمایش درآورده تا اگر قصد انتخاب آن را دارید، با چشمانی باز و اطلاعاتی کامل به سراغ خرید این میان رده بروید.

نوشته ۷ ویژگی مهم در هواوی نوا ۷i اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

همه ما کم‌و‌بیش با کلید Caps Lock آشنایی داریم و می‌‌دانیم که برای بزرگ‌ کردن حروف از آن استفاده می‌شود. حال می‌خواهیم که تاریخچه این کلید را برای شما بازگو کنیم. دلیل پیدایش این کلید چه بود و اصلا چرا در آنجا قرار داده شده است؟ با ما همراه باشید تا جواب این پرسش‌ها را پیدا کنیم.
همه چیز از عصر ماشین‌های تحریر آغاز شد ابتدای تاریخچه کلید Caps Lock را باید در عصر ماشین‌های تایپ جست‌و‌جو کرد. در گذشته، ماشین‌های تحریر فقط توانایی نگارش حروف بزرگ را داشتند. در دهه ۱۸۷۰، یکی از تولیدکنندگان این دستگاه‌ها به نام Remington، توانست که شیوه‌ای مقرون‌به‌صرفه را جهت تایپ حروف بزرگ و کوچک، پیدا کند. جهت انجام این کار، دو نماد یا حرف (همانند حروف بزرگ و کوچک) بر روی یک نوار تایپ قرار می‌گرفتند. نوار تایپ یک قطعه فلزی بود که حروف را بر روی کاغذ حک می‌کرد.
جهت حرکت بین این دو نماد، باید از کلید Shift استفاده می‌کردید. این عمل باعث می‌شد تا تمامی نوار تایپ به‌صورت فیزیکی جابجا شود. همین کار باعث می‌شد تا بخش متفاوتی از نوار تایپ فعال شده و در نتیجه حرفی متفاوت نیز حک شود.
از آنجایی که جهت نگه داشتن کلید Shift، به نیروی مکانیکی زیادی احتیاج بود، پس نگه داشتن مداوم این کلید جهت تایپ حروف بزرگ، خسته‌کننده می‌شد. جهت رفع این مشکل نیز کلید “Shift Lock” ابداع شد. روش کار این کلید نیز بدین صورت بود که می‌توانست مکانیسم کلید Shift را ثابت نگه دارد. معمولا برچسب “Lock” بر روی این کلیدها قرار می‌گرفت.
Shift Lock به Caps Lock تبدیل شد در ماشین‌های تایپ، کلید Shift Lock عملکرد تمامی کلیدها را از جمله حروف (از بزرگ به کوچک) و کاراکترها، تعدیل می‌کرد. این قضیه شامل تبدیل اعداد به نمادها نیز می‌شد. در ادامه تاریخچه کلید Caps Lock باید نگاهی نیز به عصر رایانه‌ها بیندازیم. در این زمان دیگر احتیاجی به جابجایی فیزیکی نوارهای تایپ نبود، بنابراین قفل‌های صفحه‌کلید نیز می‌توانستند که تنوع زیادی داشته باشند. برخی از صفحه‌کلیدهای ترمینال و کامپیوترها همچنان کلید Shift Lock را حفظ کرده بودند، در حالی که سایرین کلید جدیدی را در خود داشتند که “Caps Lock” نامیده می‌شد. این کلید فقط حروف کوچک را به بزرگ تبدیل می‌کرد و دیگر تأثیری بر سایر کلیدها نداشت.

ظاهرا اولین ابداع مربوط به Caps Lock، به اختراعی در سال ۱۹۶۸ بازمی‌گردد. این اختراع به یک صفحه‌کلید ترمینال مربوط می‌شود که توسط داگلاس آ کر (Douglas A. Kerr) در آزمایشگاه‌های بل (Bell Labs) ابداع شد.
کر می‌گوید که دلیل اختراع وی این بوده است که منشی رئیس او در زمان فعال بودن Shift Lock، از تایپ کاراکترهایی همانند “@#$%” به‌جای اعداد، خسته شده بود. اما همیشه اختراعات تبدیل به محصولاتی واقعی نمی‌شوند. قدیمی‌ترین کلید Caps Lock که می‌توان آن را در یک محصول تجاری پیدا کرد، مربوط به ترمینال/تله‌پرینتر LA36 DECwriter II است. این محصول در سال ۱۹۷۴ معرفی شد و در واقع ترکیبی از یک تله‌تایپ و یک چاپگر کامپیوتری بود.
در دفترچه راهنمای LA36 DECwriter II نوشته شده که Caps Lock باعث می‌شود تا مجموعه‌ای ۹۶ حرفی متشکل از حروف بزرگ و کوچک، به مجموعه‌ای از ۶۴ حرف بزرگ تبدیل شود. در ابتدا کاربران فقط می‌توانستند که به‌صورت داخلی و از طریق یک مدار مجتمع، نسبت به تنظیم این کلید اقدام کنند. با توجه به این موضوع می‌توان نتیجه گرفت که حروف بزرگ دائمی در آن زمان، از مقبولیت بالایی برخوردار بوده‌اند. یکی از دلایل این موضوع نیز می‌تواند این باشد که مردم به تله‌تایپ‌های قدیمی‌تر که تماما حروف بزرگ را ارائه می‌کردند، عادت کرده بودند.
البته شاید نمونه‌ای دیگری از Caps Lock نیز وجود داشته باشد که هنوز کشف نشده، اما در هر صورت معلوم نیست که DEC تا چه حد تحت تأثیر اختراع کر قرار گرفته است (اصلا اگر چنین چیزی رخ داده باشد). این امکان نیز وجود دارد که Caps Lock شرکت DEC، صرفا یک قابلیت سازگاری بوده باشد که سعی کرده تا رفتار مبتنی بر حروف تمام بزرگ تله‌تایپ‌های قدیمی‌تر را تقلید کند.
Caps Lock در عصر رایانه‌های شخصی در ادامه تاریخچه کلید Caps Lock، به عصر رایانه‌های شخصی می‌رسیم. برخی از این دستگاه‌ها در دهه ۱۹۷۰ میلادی، همانند Apple II و TRS-80 Model 1، از حروف کوچک پشتیبانی نمی‌کردند، بنابراین احتیاجی هم به Caps Lock نداشتند. به هر حال، ترمینال‌های IBM که الهام زیادی نیز از چیدمان ماشین‌های تایپ IBM Selectric گرفته بودند، اغلب یک Shift Lock و مدتی بعد نیز یک کلید Caps Lock را در خود جای می‌دادند.
هنگامی‌که IBM در سال ۱۹۸۱، Personal Computer خود را تولید کرد، این دستگاه یک کلید Caps Lock را نیز در بر می‌گرفت، اما این شرکت این کلید را در سمت راست کلید فاصله (space bar) قرار داده بود. در عوض کاربران در سمت چپ کلید “A”، می‌توانستند که کلید Control را پیدا کنند. این چیدمان در صفحه‌کلیدهای تمام-حروف-بزرگ ترمینال و تله‌تایپ‌ها، مرسوم بود.

در سال ۱۹۸۴، هنگامی‌که IBM چیدمان صفحه‌کلید خود را به Extended Keyboard (منظور همان Model M است) تغییر داد، کلید Caps Lock نیز در سمت چپ کلید “A” قرار گرفت. حتی امروزه نیز برخی از کاربران از این موضوع ناراضی هستند.
حال با توجه به اطلاعاتی که در مورد اختراع کر و DECWriter II داریم، می‌توانیم بفهمیم که IBM در اصل، کلید Caps Lock را به مکان اولیه خود بازگردانده است. شوربختانه، مکان قرارگیری این کلید باعث می‌شود تا در هنگام تایپ، ناگهان فعال شده و حروف به‌صورت بزرگ نوشته شوند. این موضوع در هنگام تایپ گذرواژه‌های حساس به اندازه حروف نیز، مشکلات بیشتری را به وجود می‌آورد. در ادامه تاریخچه کلید Caps Lock، به مزیت‌های این کلید و دلیل باقی ماندن آن در صفحه‌کلیدها می‌پردازیم.
مردم هنوز هم از Caps Lock استفاده می‌کنند در حالی که برخی از وجود این کلید ناراضی هستند، برخی دیگر نیز همچنان در کسب‌و‌کارها از آن استفاده کرده و بدین ترتیب در وقت و تلاش خود صرفه‌جویی می‌کنند. برخی از استفاده‌های رایج این کلید، به شرح زیر هستند:
سرتیترهای گزارشی: این قضیه به زمان ماشین‌های تایپ بازمی‌گردد؛ یعنی زمانی که فونت‌های مختلف در دسترس نبودند. شماره سریال یا شماره شناسایی خودرو: بسیاری از این موارد، فقط حروف بزرگ را شامل می‌شوند. توافق‌های حقوقی: وکلا از عصر ماشین‌های تایپ، در متون حقوقی از حروف بزرگ استفاده می‌کنند تا بدین ترتیب بتوانند کلمات و موضوعات مهم را برجسته‌تر سازند. جهت برچسب زدن به عناصر در نقشه‌های معماری: معمارها از زمان نامه‌های دست‌نویس، این کار را انجام می‌دهند. حتی امروزه نیز معمارها از فونت‌های شبه دست‌نویس در نرم‌افزارهای طراحی کامپیوتری استفاده می‌کنند. جدا از کاربردهای پر سروصدای بالا، مسئله سازگاری عقب‌رو (backward compatibility) نیز مطرح است. به‌عنوان مثال، اگر یک نرم‌افزار قدیمی از یکی از ویژگی‌های IBM 1981 5150 PC استفاده کند، آنگاه امکان دارد که این قابلیت همچنان در دسترس قرار داشته باشد.
چگونه بدون استفاده از Caps Lock، با حروف بزرگ تایپ کنیم؟ اگر در تایپ خود بیشتر از حروف بزرگ استفاده کرده و البته علاقه چندانی هم به استفاده از کلید Caps Lock ندارید (و یا اینکه این کلید در صفحه‌کلید شما کار نمی‎‌کند)، شانس با شما یار است. اکثر برنامه‌های واژه‌پرداز به شما این امکان را می‌دهند که نوشته خود را در حالت عادی تایپ کرده، آن را انتخاب و سپس حروف آن را به بزرگ تغییر دهید. در زیر به شیوه انجام این کار در چندین اپلیکیشن رایج اشاره می‌کنیم:
مایکروسافت ورد: متن موردنظر خود را انتخاب و سپس در ویندوز کلیدهای “Control+Shift+A” و در مک، کلیدهای “Command+Shift+A” را فشار دهید. Google Docs: متن موردنظر خود را هایلات کرده و سپس در نوار منو، “Format > Text > Capitalization > UPPERCASE” را انتخاب کنید. Pages: متن موردنظر خود جهت تغییر را انتخاب و سپس در نوار منو، “Format > Font > Capitalization > All Caps” را برگزینید. البته شما می‌توانید عملکرد کلید Caps Lock را نیز تغییر دهید، مثلا عملکرد کلید Control را به آن اختصاص داده و یا اینکه آن را به‌کلی غیرفعال کنید. شاید بسیاری از مردم به این کلید احتیاج نداشته باشند، اما در هر صورت، Caps Lock بدون استفاده نخواهد ماند. همان‌طور که در بالا نیز بدان اشاره کردیم، بسیاری از مردم از این ویژگی در سر کار استفاده می‌کنند، بنابراین به احتمال زیاد، این کلید در دهه‌های آینده نیز در کنار ما خواهد ماند.
نوشته تاریخچه کلید Caps Lock در کیبوردها اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

آیا اسنادی دارید که باید امضا شوند؟ نگران نباشید، زیرا می‌توانید بدون نیاز به دانلود اپلیکیشن‌های شخص ثالث، به امضا کردن PDF در آیفون خود پرداخته و حتی همین کار را نیز در آیپد و یا مک انجام دهید.
شیوه امضا کردن PDF در آیفون و آیپد در iOS و iPadOS، قابلیتی به نام Markup وجود دارد که در سرتاسر این دو سیستم‌عامل در دسترس قرار دارد. در هنگام باز کردن یک PDF در اپلیکیشن Mail، بازبینی یک سند در اپلیکیشن Files و یا ویرایش تصویر در نرم‌افزاز Photos، می‌توانید به این ویژگی دسترسی پیدا کنید. حتی در هنگام ویرایش اسکرین‌شات‌ها نیز می‌توانید این قابلیت را مورد استفاده قرار دهید.
آیکون Markup از یک آیکون “نوک قلم” برخوردار بوده و معمولا نیز در گوشه بالا سمت راست قرار دارد. یکی از ویژگی‌ها Signature ،Markup یا همان امضا نام دارد. این قابلیت به شما این امکان را می‌دهد که به رسم امضا در آیفون و یا آیپد خود پرداخته و همچنین مجددا نیز آن را مورد استفاده قرار دهید.
جهت شروع می‌توانید یک سند PDF را در اپلیکیشن Files یا Mail، باز کنید.

در اینجا باید آیکون Markup را در گوشه بالا سمت راست، لمس کنید.

حال در اینجا می‌توانید ابزارهای رسم و حاشیه‌نویسی را در پایین صفحه، مشاهده کنید. علامت “+” را لمس کرده و سپس گزینه “Signature” را برگزینید.

اگر اولین باری است که از این گزینه استفاده می‌کنید، آنگاه از شما خواسته می‌شود که به رسم و ایجاد یک امضا بپردازید. اگر به فضای بیشتری نیاز دارید، آنگاه می‌توانید به حالت افقی تغییر وضعیت دهید. در اینجا فقط کافی است که با استفاده از انگشت خود، به رسم امضا بپردازید. اگر هم آیپد دارید، آنگاه می‌توانید از Apple Pencil نیز بهره ببرید.
پس از اتمام کار باید کلید “Done” را انتخاب کنید.

حال می‌توانید امضای خود را در سند موردنظر مشاهده کنید. جهت انتخاب آن باید کادر امضا را لمس کنید. بدین ترتیب می‌توانید امضای خود را به اطراف حرکت داده و همچنین اندازه آن را نیز تغییر دهید.
هنگامی‌که از نتیجه کار راضی شدید، آنگاه می‌توانید کلید “Done” را در گوشه بالا سمت چپ، لمس کنید.

حال امضای شما به سند افزوده شده و بدین ترتیب می‌توانید آن را به اشخاص موردنظر، ارسال کنید.
همچنین در آینده نیز می‌توانید به منوی Signature بازگشته، امضای خود را انتخاب و سپس آن را به PDF مدنظر خود اضافه کنید (نیازی به رسم مجدد امضا نیست).

شیوه امضا کردن PDF در مک جهت امضا کردن PDF‌ها در مک، می‌توانید از اپلیکیشن داخلی Preview بهره ببرید. در ابتدا باید با استفاده از Finder، فایل موردنظر خود را پیدا کرده و سپس بر روی آن دابل-کلیک کنید تا بتوانید آن را در نرم‌افزار Preview باز کنید. اگر این اپلیکیشن نیز در حالت پیش‌فرض قرار ندارد، آنگاه باید بر روی PDF خود کلیک-راست کرده و سپس از منوی “Open With”، گزینه “Preview” را برگزینید.

حال باید در نوار ابزار بالایی، بر روی آیکون “Markup” کلیک کنید.

با این کار تمامی گزینه‌های ویرایش، خود را نشان می‌دهند. در اینجا باید گزینه “Signature” را برگزینید. از منوی کشویی می‌توانید نسبت به ایجاد و افزودن امضاها، اقدام کنید. حال می‌توانید با استفاده از ترک‌پد مک خود، به ایجاد امضا پرداخته و یا اگر آیفون و آیپد شما نیز به همان شبکه متصل هستند، آنگاه همین کار را نیز بر روی آن‌ها انجام دهید.
اگر می‌خواهید که با استفاده از ترک‌پد به رسم امضا بپردازید، آنگاه باید بر روی کلید “Click Here To Begin” کلیک کنید.

حال باید امضای خود را در وسط کادر مربوطه رسم کنید. پس از اتمام کار نیز کافی است که یکی از کلیدهای صفحه‌کلید خود را فشار دهید.

حال امضای شما فورا به منوی Signature افزوده می‌شود. حال می‌توانید بر روی آن کلیک کرده تا بدین ترتیب آن را وارد سند خود کنید.

با کلیک کردن بر روی امضای خود، می‌توانید آن را به اطراف حرکت داده و حتی به تغییر اندازه آن نیز بپردازید.

امضا کردن با استفاده از ترک‌پد مک، یک ایراد بزرگ دارد و آن این است که باید به‌صورت پیوسته این کار را انجام دهید. البته انجام این کار در آیفون و یا آیپد، راحت‌تر بوده و بیشتر به نقاشی بر روی یک بوم، شباهت دارد. مخصوصا اگر از آیپد و Apple Pencil نیز برخوردار باشید، آنگاه این کار لذت‌بخش‌تر خواهد بود.
هنگامی‌که در منوی Signature هستید، در بالا بر روی کلید “iPhone” یا “iPad” کلیک کنید. حال آیفون یا آیپد شما، صفحه آشنای امضا را نشان می‌دهد. در اینجا فقط کافی است که امضای خود را رسم کرده و سپس کلید “Done” را لمس کنید.

اکنون امضای شما بر روی نمایشگر مک، نشان داده می‌شود. بر روی “Done” کلیک کنید تا کار به اتمام رسیده و بتوانید آن را ذخیره کنید.

پس از ذخیره یک امضا، می‌توانید در آینده آن را مورد استفاده قرار دهید.
نوشته آموزش امضا کردن PDF در آیفون و مک اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

پسورد ذخیره شده در مرورگر سافاری آیفون و یا آیپد، به شما این امکان را می‌دهد تا در هنگام فراموشی گذرواژه‌های خود، به‌راحتی آن‌ها را به دست آورید. با مشاهده پسوردهای خود، دیگر در هنگام ورود به وب‌سایت‌های مختلف، لازم نیست که مجددا آن‌ها را بازیابی کنید.
شیوه مشاهده پسورد ذخیره شده در مرورگر سافاری آیفون و آیپد ابتدا باید وارد تنظیمات آیفون و یا آیپد خود بشوید. این اپلیکیشن معمولا در صفحه اول و یا بر روی Dock دستگاه شما، قابل مشاهده است.

در ادامه باید گزینه‌ها را طی کنید تا بتوانید بخش “Passwords & Accounts” را مشاهده کنید. آن را لمس کنید.

در بخش “Passwords & Accounts” باید “Website & App Passwords” را انتخاب کنید.

پس از احراز هویت (از طریق Touch ID ،Face ID و یا وارد کردن گذرواژه)، در ادامه می‌توانید اطلاعات حساب‌های ذخیره شده را به‌ترتیب حروف الفبا (بر اساس نام وب‌سایت‌ها) مشاهده کنید. اکنون می‌توانید لیست حساب‌ها را مرور کرده و یا اینکه از نوار جست‌و‌جو استفاده کنید تا بدین ترتیب بتوانید حساب و گذرواژه موردنظر خود را پیدا کنید. پس از پیدا کردن گزینه مدنظر، باید آن را لمس کنید.

در صفحه بعد می‌توانید مشخصات حساب خود را با جزئیات کامل مشاهده کنید که این اطلاعات، نام کاربری و پسورد را نیز در بر می‌گیرند.

اگر امکان داشت، گذرواژه خود را به خاطر سپرده و سعی نکنید که آن را بر روی کاغذ یادداشت کنید، زیرا شاید به‌صورت اتفاقی، شخص دیگری به یادداشت‌های شما دسترسی پیدا کند. اگر هم در زمینه مدیریت گذرواژه‌های خود به یک دستیار نیاز دارید، آنگاه می‌‌توانید از یک مدیر گذرواژه کمک بگیرید.
نوشته مشاهده پسورد ذخیره شده در مرورگر سافاری آیفون و آیپد؛ راهی جهت بازیابی گذرواژه‌ها اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

از زمان معرفی آیفون تا به حال، تماس‌های ورودی این دستگاه در حالت تمام صفحه بوده‌اند. اما اکنون این قضیه در iOS 14 تغییر کرده و باید خودتان به تمام صفحه کردن تماس‌ها بپردازید، زیرا تماس‌های ورودی در آخرین نسخه سیستم‌عامل iOS، به شکل بنری و در بالای صفحه ظاهر می‌شوند.
شاید بسیاری از مردم نخواهند که اعلان تماس‌های ورودی آن‌ها (شامل تماس‌های سیم‌کارتی، VoIP و FaceTime) به‌صورت یک بنر پاپ‌آپ باشد. معمولا کاربران سخت‌تر متوجه این‌گونه تماس‌ها شده و همچنین نمی‌توانند تمامی گزینه‌های مربوط به تماس را نیز مشاهده کنند.

البته می‌توانید اعلان تماس ورودی را نیز به پایین کشیده و بدین‌ترتیب آن را به‌صورت تمام صفحه درآورید، اما در هر صورت این راه‌حلی دائمی نیست. خوشبختانه با تغییر تنظیمات می‌توانید به روال سابق بازگردید.
نحوه تمام صفحه کردن تماس‌های ورودی در گوشی‌های آیفون اپلیکیشن تنظیمات را بر روی آیفون خود اجرا کرده و سپس به بخش “Phone” بروید.

در اینجا باید گزینه “Incoming Calls” را انتخاب کنید.

حال باید گزینه “Full Screen” را برگزینید.

بدین ترتیب، دفعه بعد که یک تماس تلفنی (چه سیم‌کارتی و چه VoIP) را دریافت کنید، می‌توانید اعلان آن را در حالت تمام صفحه مشاهده کنید.

نوشته نحوه تمام صفحه کردن تماس‌های ورودی آیفون در iOS 14 اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

تصاویر بندانگشتی می‌توانند سرعت بارگذاری فایل‌های شما در ویندوز ۱۰ را کاهش دهند. اگر قصد غیرفعال کردن این تصاویر را دارید، آنگاه مطالعه ادامه این مقاله خالی از لطف نخواهد بود.
در عصر رایانه‌های پرسرعت، بسیاری از کاربران از درایوهای جداشدنی و یا شبکه‌ای استفاده می‌کنند. همین موضوع باعث می‌شود تا سرعت بارگذاری فایل‌ها کاهش یابد. حال اگر تصاویر بندانگشتی نیز فعال باشند، آنگاه سرعت کمتری را نیز تجربه خواهیم کرد. خوشبختانه غیرفعال کردن این ویژگی‌ در ویندوز ۱۰ می‌تواند تا حدودی تجربه شما را بهبود بخشد.
شیوه غیرفعال کردن تصاویر بندانگشتی در ویندوز ۱۰ ابتدا باید منوی استارت را باز کرده و سپس عبارت “File Explorer Options” را در نوار جست‌و‌جوی آن، تایپ کنید. حال از بین نتایج بر روی اولین گزینه کلیک کنید. البته راه‌کار دیگری نیز جهت نیل به این هدف وجود دارد و آن این است که فایل اکسپلورر را باز کرده و سپس در نوار منو، “View > Options” را برگزینید.

در پنجره File Explorer Options یا همان Folder Options ( بسته به مسیر انتخابی شما)، باید بر روی برگه “View” کلیک کنید. در بخش “Advanced Settings” باید تیک گزینه “Always show icons, never thumbnails” را فعال کرده و در ادامه بر روی “OK” کلیک کنید.

اگر مایل هستید، می‌توانید پوشه‌ای را که پر از اسناد و یا تصاویر بوده، باز کرده و سپس تغییرات را بررسی کنید. در اینجا باید به‌جای تصاویر بندانگشتی، فقط آیکون‌های استاندارد فایل‌ها را مشاهده کنید. حال با اعمال این تغییرات، سرعت بارگذاری فایل‌هایتان افزایش یافته و به طبع نیز، تجربه بهتری خواهید داشت.
اگر در آینده نیز بنا به هر دلیلی نظر خود را تغییر دادید، آنگاه فقط کافی است که File Explorer Options یا همان Folder Options را باز کرده و سپس تیک کنار گزینه “Always show icons, never thumbnails” را بردارید.
راستی، حالا که حرف از ویندوز ۱۰ به میان آمد، در صورت تمایل می‌توانید مقاله‌های مدیریت اعلان‌های ویندوز دیفندر و تغییر اندازه منوی استارت را نیز مطالعه کنید.
نوشته چگونه به غیرفعال کردن تصاویر بندانگشتی در ویندوز ۱۰ بپردازیم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

در دوربین گوشی‌های هوشمند امروزی، لنزهای مختلفی وجود دارند. در این مطلب می‌خواهیم که به لنز پریسکوپی پرداخته و شما را بیشتر با این مقوله آشنا کنیم. پس در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.
همیشه بحث اعداد در مشخصات دوربین گوشی‌های مختلف مطرح بوده است. کدام شرکت مگاپیکسل و یا بزرگنمایی بیشتری را ارائه می‌دهد؟ هنگامی‌که بحث بر سر قوانین فیزیک باشد، آنگاه می‌بینیم که بدنه باریک این دستگاه‌ها و زوم اپتیکال آن‌ها، همخوانی زیادی با یکدیگر ندارد.
در ژوئیه ۲۰۲۰ شایعه شد که اپل قرار است در گوشی‌های جدید خود، از لنزهای پریسکوپ تله‌فوتو استفاده کند. لنز پریسکوپی مدتی است که وجود دارد. این حسگر جدید می‌تواند مشکلات مربوط به اندازه لنزهای تله‌فوتوی سنتی را مرتفع سازد. در زیر به نحوه کار این حسگر پرداخته و تأثیر آن‌ بر آینده صنعت گوشی‌های هوشمند را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
اندازه در عکس‌برداری، اهمیت بالایی دارد محدودیت‌های عکاسی همیشه بیشتر فیزیکی بوده‌اند تا فنی. قوانینی در رابطه با فیزیک نور وجود دارند که شما نمی‌توانید به مهندسی آن‌ها بپردازید. به همین دلیل است که دوربین‌های DSLR و بدون آینه، دارای لنزهای بزرگ و سنگین هستند. لنزها برای اینکه بتوانند فاصله کانونی طولانی و دریچه دیافراگم وسیعی را ارائه دهند، باید خودشان نیز اندازه مشخصی داشته باشند.
به‌عنوان مثال، لنزی که فاصله کانونی ۲۰۰ میلی‌متری و حداکثر گشودگی دریچه دیافراگم f/2.8 را ارائه دهد، باید دریچه‌ای با اندازه بیش از ۷۰ میلی‌متر (۳ اینچ) داشته باشد. البته در این آمار و ارقام، ملاحظات مربوط به تولید لحاظ نشده‌اند. دوربین گوشی‌های هوشمند نیز با چنین محدودیت‌هایی مواجه هستند، البته در مقیاسی بسیار کوچک‌تر. از آنجایی که دوربین این گجت‌ها از حسگرهای کوچک‌تری برخوردار هستند، پس از فاصله‌های کانونی کوتاه‌تر، می‌توانند بزرگنمایی بیشتری را به دست آورند. البته در این بین معادلات زیادی نیز وجود دارند.
به‌عنوان نمونه، آیفون ۱۱ پرو، یک لنز تله‌فوتوی معادل ۵۲ میلی‌متر دارد، اما اندازه اصلی آن در اصل ۶ میلی‌متر است. این موضوع بدین معنا است که اگر بخواهید همان تصویر را با یک دوربین DSLR حرفه‌ای بگیرید، آنگاه به یک لنز ۵۲ میلی‌متر احتیاج خواهید داشت. از آنجایی که حسگر تله‌فوتوی دوربین آیفون ۱۱ پرو، اندازه‌ای ۱٫۳۶ اینچی دارد (حدود ۵ میلی‌متر قطر)، پس شما می‌توانید به بزرگنمایی معادل یک لنز ۵۲ میلی‌متری یک دوربین DSLR دست یابید.
به هر حال، تولیدکنندگان در آستانه مواجه با مشکلات جدیدی هستند. اگر بخواهید حسگر دوربین‌ها را بسیار کوچک‌تر کنید، آنگاه کنترل معادلات دوربین را نیز از دست خواهید داد. حسگرهای کوچک عملکرد مناسبی در نور کم نداشته و همچنین اوضاع آن‌ها در وضوح‌های بالاتر، بدتر نیز خواهد شد.
در تئوری، اگر اپل بخواهد که به بزرگنمایی بیشتری در گوشی‌های خود دست یابد، آنگاه می‌تواند اندازه حسگرهای آیفون‌ جدید خود را به دو نیم تقسیم کند. در هر صورت این موضوع نیز باعث می‌شود تا تولید چنین حسگری پرهزینه و کار کردن با آن نیز مشکل باشد. در اصل، گزینه بهتر این است که اندازه لنزها افزایش یابد.
عبور از مشکلات
البته افزایش اندازه یک لنز نیز، مشکلات خاص خود را به همراه دارد. آیفون ۱۱ پرو تنها ۸٫۱ میلی‌متر ضخامت دارد. حتی اگر یک لنز با فاصله کانونی ۶ میلی‌متر، لزوما ۶ میلی‌متر طول نداشته باشد، باز این رقم نباید زیاد از این حد تجاوز کند. با این اوصاف، این اندازه نیز فضای زیادی را از یک گوشی هوشمند اشغال خواهد کرد. مسئله این است که نمی‌توان یک لنز ۱۲ میلی‌متری را به آیفونی که تنها ۸ میلی‌متر ضخامت دارد، افزود، مگر اینکه آن را به پهلو جاسازی کنید.
لنز پریسکوپی عملکردی بسیار نزدیک به پریسکوپ زیردریایی‌ها دارد. نور از طریق دریچه جلویی وارد شده و سپس توسط یک آینه زاویه‌دار، ۹۰ درجه تغییر مسیر می‌دهد. در گوشی‌های هوشمند نیز، نور پیش از رسیدن به حسگر دوربین و ضبط شدن به‌عنوان یک تصویر، از دریچه سایر لنزهای دیگر نیز عبور می‌کند. با تغییر مسیر حرکت نور، دیگر لازم نیست که لنزهای بزرگ‎‌تر، عمیق‌تر نیز باشند، بلکه این‌ بار می‌توانند پهن‌تر باشند.
این یک فرصت عالی برای تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند است. اگر بخواهیم مکان بیشتری را برای یک لنز پهن‌تر پیدا کنیم، آنگاه این موضوع نسبت به کوچک کردن حسگر و یا ضخیم شدن گوشی‌ها، کاربردی‌تر به نظر می‌رسد.
بدین ترتیب، تولیدکنندگان به لنزهای معادل ۵۰ میلی‌متر و با زوم اپتیکال دو برابری (و یا حداکثر ۳ برابری) محدود نخواهند شد. با این اوصاف، قرار دادن لنزهای معادل ۱۰۰ میلی‌متر (با زوم ۵ برابری) و یا حتی ۲۰۰ میلی‌متری (با بزرگنمایی ۱۰ برابری) در گوشی‌های هوشمند، دیگر چندان دور از ذهن نخواهد بود.
درست است که این فناوری هنوز جدید بوده و باید برخی از ویژگی‌ها را نیز قربانی کرد، اما در هر صورت این روش باعث می‌شود تا بزرگ‌ترین مانع افزودن بزرگنمایی اپتیکال به یک گوشی هوشمند، از سر راه برداشته شود.
بزرگنمایی دیجیتال در برابر اپتیکال اگر فکر می‌کنید که گوشی‌های آیفون از بزرگنمایی ۱۰ برابری برخوردار هستند، شاید درست بگویید، اما مواردی نیز وجود دارند که احتمالا آن‌ها را در نظر نگرفته‌اید. حتما دلایلی وجود دارند که ما بیش از ضرایب بزرگنمایی، بر فاصله کانونی تمرکز کرده‌ایم.
این موضوع نیز بدین دلیل است که یک فرق مهم بین بزرگنمایی اپتیکال و دیجیتال (یا تعدیل شده، فوق واضح، فضایی و یا با کمک هوش مصنوعی) وجود دارد. در بزرگنمایی اپتیکال، بزرگ کردن تصویر به دلیل ویژگی‌های نوری لنزهایی است که فاصله کانونی بیشتری دارند. در این‌گونه بزرگنمایی، اشیای دور واقعا نزدیک به نظر می‌رسند؛ یعنی انگار آن‎ها را از دریچه یک تلسکوپ مشاهده می‌کنید. در نتیجه هیچ افت کیفیتی را نیز مشاهده نخواهید کرد.

اما بزرگنمایی دیجیتال بدین معنا است که یک تصویر به‌گونه‌ای برش داده شده که انگار یک عکس زوم شده است. بزرگنمایی دیجیتال، راهی طولانی را طی کرده است. با استفاده از حسگرهای با مگاپیکسل بالا، باینینگ (چندین پیکسل در قالب یک پیکسل بزرگ رفتار می‌کنند) و الگوریتم‌های بهبود یافته افزایش مقیاس، اکنون تولیدکنندگان می‌توانند نتایج بهتری را به دست آورند.
البته هنوز هم زوم دیجیتال این‌گونه است که انگار تصویری را شکار کرده و سپس آن را برش داده‌ایم. در هر صورت، به بزرگنمایی واقعی دست نیافته و همیشه نیز کاهش کیفیت را مشاهده خواهید کرد. به هر حال نمی‌توانید یک کمپین بازاریابی را پیرامون این حقیقت کوچک، تشکیل دهید.
لنزهای پریسکوپی در دسترس قرار دارند طبیعتا اپل اولین شرکتی نخواهد بود که از لنز پریسکوپی در گوشی‌های هوشمند خود استفاده می‌کند. تولیدکنندگان چینی (مخصوصا اوپو و هواوی)، چندین سال است که پیرامون این لنزها مانور می‌دهند. گوشی ۵ دوربینه هواوی P40 پرو پلاس، از لنز تله‌فوتوی پریسکوپی با بزرگنمایی ۱۰ برابری برخوردار بوده که این حسگر می‌تواند با یک لنز ۲۴۰ میلی‌متری یک دوربین فول فریم برابری کند.

سامسونگ گلکسی S20 اولترا نیز از لنز تله‌فوتوی پریسکوپی با بزرگنمایی ۵ برابری برخوردار بوده و این حسگر نیز با یک دوربین مجهز به لنز ۱۰۰ میلی‌متری، برابری خواهد کرد. به هر حال، شرکت سامسونگ تمام تلاش خود را کرده‌ است که این مشخصات، چندان به چشم نیایند.

در هر صورت شاید اپل اولین شرکتی نباشد که از لنزهای پریسکوپی در گوشی‌های خود استفاده می‌کند، اما در هر صورت وقتی که دستگاه‌های جدید این شرکت به همراه چنین حسگرهایی، روانه بازارها شوند، آنگاه این گوشی‌ها به گزینه‌های ایدئال‌تری برای طرفداران تبدیل خواهند شد.
نوشته لنز پریسکوپی دوربین گوشی‌های هوشمند چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.