دیپ‌فیک ویدیویی بدین معنا است که ما نمی‌توانیم به هر آنچه که می‌بینیم، اعتماد کنیم. حال دیپ‌فیک صوتی نیز بدین معنا است که دیگر گوش‌های ما قابل اعتماد نیستند. چنین فناوری‌هایی باعث می‌شوند تا مشکلات بشر روزبه‌روز افزایش یابند. در قرن بیستم تنها نگرانی تکنولوژیک انسان‌ها، به مسائلی همانند بمب‌های اتمی و شیمیایی مربوط می‌شد، اما اکنون این دامنه گسترش یافته است.
در چند سال گذشته نگرانی‌های مختلفی در مورد ماشین‌ها و بیماری‌های همه‌گیر به وجود آمده و حال نیز نوبت به دیپ‌فیک صوتی رسیده است؛ چیزی که باعث می‌شود تا مردم اعتماد به صدای یکدیگر را نیز از دست بدهند.
دیپ‌فیک صوتی چیست؟ به احتمال زیاد، ویدیوهای دیپ‌فیک را مشاهده کرده‌اید. در این ویدیوها از الگوریتم‌های یادگیری عمیق استفاده شده و بدین ترتیب رفتارهای دو نفر با یکدیگر جایگزین می‌شوند. در صدای دیپ‌فیک یک صوت شبیه‌سازی شده غیرقابل تشخیص استفاده شده تا بدین ترتیب بتوان صدای مصنوعی فرد موردنظر را تولید کرد؛ دقیقا همانند فتوشاپ کردن صدا.
حداقل فتوشاپ‌های غیرحرفه‌ای را می‌توان تشخیص داد، اما در مورد دیپ‌فیک صوتی فقط می‌توان حدس زد، آن هم با میزان درستی ۵۷ درصد! علاوه بر این، از آنجایی که بسیاری از ضبط‌های صدا توسط میکروفن گوشی‌ها انجام می‌پذیرد (یا در محیط‌های پر سروصدا)، پس دیپ‌فیک صوتی می‌توانند بهتر کار خود را انجام دهد. حال سؤال اینجا است که چرا یک شخص باید به فتوشاپ کردن صدا بپردازد؟
توجیه تولید صدای مصنوعی یکی از این موارد به صنعت بازی‌های ویدیویی مربوط می‌شود. در گذشته امکان نداشت که صدا را به محض درخواست، ایجاد کرد. حتی در عناوین تعاملی که از گرافیک سینمایی نیز برخوردار هستند، ارتباطات کلامی با شخصیت‌های غیرقابل بازی، چندان پویا به نظر نمی‌رسند.
حال با پیشرفت فناوری، استودیوهای بازی‌سازی نیز می‌توانند صدای شخصیت‌ها را شبیه‌سازی کرده و با استفاده از یک موتور تبدیل کننده متن به صوت، سخنان شخصیت‌های درون بازی‌ها را پویاتر نشان دهند. در واقع این فرایند در زمان واقعی رخ داده و از پیش تعیین و رندر نمی‌شود.
البته این فناوری استفاده‌هایی نیز در تبلیغات، فناوری و خدمات پشتیبانی از مشتریان دارد. در اینجا نیز صدای یک انسان قابل اعتماد شبیه‌سازی شده و متون گفتار نیز توسط هوش مصنوعی تعیین و ادا می‌شوند. شرکت‌های شبیه‌سازی صدا، در مورد کاربردهای پزشکی این فناوری نیز هیجان‌زده هستند. البته این موضوع چندان جدید نبوده و در واقع استیون هاوکینگ نیز از صدای مصنوعی استفاده می‌کرد. اما حال چنین مواردی می‌توانند بهبود بیشتری را تجربه کنند.
‌در سال ۲۰۰۸، شرکت شبیه‌سازی صدای CereProc، صدای راجر ایبرت (Roger Ebert) را پس از سرطان گرفتن وی، شبیه‌سازی کرد. همچنین این شرکت وب‌سایتی را نیز ایجاد کرده بود که در آن مردم می‌توانستند متنی را تایپ کرده و سپس این متن با صدای جورج بوش، بیان شود.

صدای شبیه‌سازی شده چگونه کار می‌کند؟ شبیه‌سازی صدا در حال حاضر از محبوبیت مناسبی برخوردار است. شرکت‌هایی همانند Resemble AI و Descript وب‌سایت‌هایی را دایر کرده‌اند که می‌توانید در آن‌ها به‌صورت رایگان، صدای خود را شبیه‌سازی کنید. در این زمینه هوش مصنوعی و مخصوصا الگوریتم‌های یادگیری عمیق هستند که می‌توانند صدای ضبط شده را با متن مربوطه تطبیق داده و در نتیجه صدای شما را شبیه‌سازی کنند. در ادامه هوش مصنوعی از بلوک‌های ساختاری زبان استفاده کرده تا بدین ترتیب بتواند تقریبی از کلماتی را که تا به حال از زبان شما نشنیده، به دست آورد.
متیو آیلت (Matthew Aylett)؛ مدیر ارشد علمی شرکت CereProc می‌گوید: “پایه این فناوری مدت‌ها است که وجود دارد، اما تنها به مقداری کمک نیاز دارد. کپی کردن صدا همانند درست کردت شیرینی است. این کار کمی سخت بوده و همچنین راه‌های مختلفی نیز جهت انجام آن وجود دارند.”
توسعه‌دهندگان جهت کسب نتایج مورد قبول، به مقادیر زیادی از صداهای ضبط شده نیاز دارند. چند سال پیش، دانشمندان شبکه‌های GAN را توسعه ‌دادند. بدین ترتیب برای اولین بار، امکان قیاس از داده‌های موجود فراهم شد. آیلت می‌گوید: “به جای اینکه یک رایانه، تصویری را از یک اسب مشاهده کند و بگوید که این اسب است، مدل من اکنون می‌تواند یک اسب را به یک گورخر تبدیل کند. بنابراین پیشرفت‌های شبیه‌سازی صدا، مدیون تلاش‌های آکادمیک حوزه رایانه هستند.”
یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌ها در زمینه شبیه‌سازی صدا، مربوط به کاهش حجم صدای اولیه موردنیاز است. در گذشته حجم بالایی از صدای شخص موردنیاز بود، اما اکنون تنها چند دقیقه کافی است.
ترس ناشی از بی‌اعتمادی به همه‌چیز فناوری‌هایی همانند انرژی هسته‌ای، فناوری نانو، چاپ سه‌بعدی و CRISPR، در عین هیجان‌انگیز بودن، ترسناک نیز هستند. در اخبار نیز مواردی به چشم می‌خورند که طی آن‌ها، دیپ‌فیک صوتی توانسته که مردم را فریب دهد.
در کانال‌های یوتیوبی، می‌توان ویدیوهایی از رؤسای جمهور پیشین آمریکا را مشاهده کرد که در آن‌ها، این اشخاص مشغول خواندن یک آهنگ هستند. موسیقی و صداهای پس‌زمینه باعث می‌شوند تا حرکات رباتیک کمتر به چشم آیند، اما در هر صورت پتانسیل زیادی در این موضوع وجود دارد.
می‌توان به‌آسانی تصور کرد که این فناوری به مرور زمان بهتر خواهد شد. سیستم‌های صدای دیپ‌فیک به ورودی‌های کمتری احتیاج خواهند داشت و همچنین پردازش‌های سریع‌تر نیز می‌توانند شبیه‌سازی را در آن واحد انجام دهند. به مرور هوش مصنوعی بهتر نیز می‌تواند لحن و ریتم صدای اشخاص را بهتر شبیه‌سازی کند.
مسائل اخلاقی مرتبط با دیپ‌فیک صوتی اکثر شرکت‌های فعال در این زمینه سعی دارند تا این فناوری را به جهت ایمن و درستی راهنمایی کنند. مثلا شرکت Resemble AI، یک بیانیه اخلاقی را در وب‌سایت خود قرار داده که در زیر به گزیده‌ای از آن اشاره می‌کنیم:
“ما نسبت به شرکت‌های مختلف، سختگیری‌هایی را اعمال کرده و مطمئن می‌شویم که صدای شبیه‌سازی شده توسط آن‌ها استفاده شده و همچنین رضایت کامل صدا پیشه‌ها را نیز جلب کرده‌اند.”
کاندان کومار (Kundan Kumar)؛ بنیان‌گذار Lyrebird (که اکنون بخشی از Descript است)، می‌گوید که Lyrebird از ابتدا نسبت به سوءاستفاده حساس بوده و به همین دلیل است که اکنون Descript به مردم اجازه می‌دهد که فقط صدای خود را شبیه‌سازی کنند.
خوب است که می‌شنویم بازیگران مطرح این صنعت، به موازین اخلاقی پایبند هستند. اما در هر صورت ابزارهای دیپ‌فیک صوتی دیگری نیز وجود دارند که چنین رویه‌ای را در پیش نگرفته و حتی جهت سوءاستفاده از آن‌ها، به دانش کدنویسی نیز نیازی ندارید.
متخصصان امنیت، پیش‌تر نیز با چنین مواردی مواجه شده‌اند پیش‌ از اینکه دیپ‌فیک صوتی قابل استفاده باشد، کلاهبرداران همیشه سعی کرده‌اند که به‌صورت تلفنی، نسبت به سرقت پول اقدام کنند، اما متخصصان امنیت در این‌گونه مواقع نیز حاضر بوده‌اند. شرکت‌هایی همانند Pindrop به این کار مشغول بوده و طبق ادعاهای این شرکت، آن‌ها ۱٫۲ میلیارد مکالمه صوتی را تحلیل کرده و توانسته‌اند که از سرقت ۴۷۰ میلیون دلار پول، جلوگیری کنند.
پیش از دیپ‌فیک صوتی، کلاهبرداران از مکانی دیگر تماس می‌گرفتند و با ارائه اطلاعات شخصی هدف خود، سعی می‌کردند که وجوه وی را انتقال دهند. ویجی بالاسوبرامانیان (Vijay Balasubramaniyan)؛ مدیرعامل Pindrop، می‌گوید: امضای صوتی به ما اجازه می‌دهد که ویژگی‌های صوتی را تشخیص داده و بدین ترتیب بفهمیم که تماس موردنظر از نیجریه و با استفاده از اسکایپ صورت گرفته است. در حالی که می‌دانیم مشتری واقعی از گوشی AT&T استفاده کرده و از آتلانتا نیز تماس می‌گیرد. گاهی اوقات با کلاهبردارهایی مواجه می‌شویم که صدای جوجه و یا گریه کودک را در پس‌زمینه تماس‌های خود استفاده می‌کنند تا بدین ترتیب بتوانند کارمندان ما را فریب دهند. حتی مواردی نیز داشته‌ایم که در آن‌ها مردها سعی کرده‌اند تا با استفاده از ابزارهای شبیه‌سازی، فرکانس صدای خود را افزایش داده و بدین ترتیب صدای خود را زنانه جلوه دهند. اما گاهی اوقات نرم‌افزار مورد استفاده آن‌ها خوب کار نکرده و صدایی شبیه به شخصیت‌های کارتونی تولید می‌کند.”
آیا کسی می‌تواند دیپ‌فیک صوتی را تشخیص دهد؟
اگر پس از گوش دادن به صدای یک شخص، به سختی بتوانیم مصنوعی بودن آن را متوجه شویم، آنگاه این موضوع می‌تواند حاوی خبرهای خوب و بدی برای ما باشد. خبر خوب این است که هوش مصنوعی و سیستم‌های یادگیری عمیق در حال تکامل بوده و جهت تولید صدایی واقعی، به ورودی‌های کمتری احتیاج دارند. خبر بد هم این است که تشخیص موارد تقلبی و همچنین کلاهبرداری‌ها نیز مشکل‌تر می‌شود.
هر چقدر طول یک فایل کمتر باشد و در محیط‌های شلوغ‌تری نیز ضبط شده باشد، آنگاه تشخیص دیپ‌فیک بودن آن نیز سخت‌تر خواهد شد. نکته‌ای که در این بین وجود دارد، این است که اگر انسان‌ها قادر به تشخیص صدای تقلبی نباشند، در هر صورت کامپیوترها قادر به انجام این کار خواهند بود. خوشبختانه ابزارهای تصدیق هم‌اکنون نیز وجود دارند. شرکت Pindrop ابزاری را استفاده می‌کند که حتی اگر تمامی صداهای فایل مورد بررسی نیز توسط شخص واقعی ضبط شده باشند، بازهم بتواند مصنوعی بودن صدای شبیه‌سازی شده را تشخیص دهد.
بسته به کیفیت صدا، هر ثانیه از مکالمه می‌تواند بین ۸۰۰۰ الی ۵۰۰۰۰ نمونه داده جهت تحلیل را در بر داشته باشد. بالاسوبرامانیان می‌گوید: “چیزی که ما به دنبال آن هستیم، محدودیت‌های گفتاری ناشی از تکامل انسان‌ها هستند. به‌عنوان مثال، دو صدای آواز، حداقل تفاوت‌هایی را با یکدیگر دارند، زیرا به دلیل محدودیت‌های فیزیکی، نمی‌توان برخی از عبارات را از حدی سریع‌تر بیان کرد. مثلا با شنیدن برخی از صداهای ترکیبی، می‌گوییم که امکان ندارد این صدا متعلق به یک انسان باشد، زیرا برای ادای آن، فرد باید یک گردن ۷ فوتی داشته باشد.”
برخی صداها نیز وجود دارند که سایشی نامیده می‌شود (حروفی همانند F ،S ،V و Z). سیستم‌های یادگیری عمیق به‌سختی می‌توانند این صداها را از نویزها تمایز دهند. الگوریتم‌های هوش مصنوعی به‌سختی می‌توانند پایان کلمات را از نویز پس‌زمینه تمایز دهند، بنابراین محو شدن کلمات در چنین مدل‌هایی، بیش از گفتار واقعی انسان‌ها رخ می‌دهد. به همین دلیل رایانه‌ها آسان‌تر می‌توانند مصنوعی بودن صدا را تشخیص دهند.
مقابله با دیپ‌‎فیک، هوشیاری می‌طلبد پیش‌بینی دقیق آینده دیپ‌فیک صوتی، دشوار است. اما می‌توان گفت که ما در آستانه کلاهبرداری‌های صوتی قرار داریم، هر چند که خطر وقوع چنین مواردی در حال حاضر پایین بوده و ابزارهای تشخیصی نیز می‌توانند کار خود را به‌خوبی انجام دهند.
هنری آجِر (Henry Ajder)؛ مدیر بخش تهدید اطلاعاتی در Deeptrace، می‌گوید: “اگر مردم ابزارهای دیپ‌فیک صوتی متن-باز را به یکدیگر متصل کرده و سپس آن‌ها را در قالب اپلیکیشن و یا سرویس‌های کاربرپسند (و بدون تعهدات اخلاقی) عرضه کنند، آنگاه مشکلات متعددی در این زمینه به وجود خواهند آمد.”
بدین ترتیب، حیاتی است که شرکت‌های امنیتی خود را در برابر چنین تهدیدهایی مقاوم کرده و به‌عنوان مثال بتوانند آسیب‌پذیری روز-صفر بعدی را بهتر درک کنند که طبیعتا دیپ‌فیک صوتی کاندیدای اصلی این موضوع خواهد بود.
نوشته دیپ‌فیک صوتی چیست و آیا تهدیدی برای جوامع بشری به حساب می‌آید؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

کتابخانه اسپاتیفای حدود ۴۰ میلیون آهنگ دارد. اگر شما نیز به دنبال آپلود کردن موسیقی در این سرویس هستید، آنگاه پیشنهاد می‌کنیم که این مقاله را از دست ندهید.
آرشیو عظیم اسپاتیفای بدین معنا است که هر کسی می‌تواند به‌راحتی آهنگ و یا خواننده مورد علاقه خود را در آن پیدا کند. اما اگر شما به دنبال آهنگ‌های نادری بگردید و این سرویس نیز آن‌ها را در خود جای نداده باشد چه؟ نگران نباشید، زیرا قابلیت “Spotify Local Files” به شما این امکان را می‌دهد که از طریق اپلیکیشن این سرویس استریم، به کلکسیون شخصی خود دسترسی پیدا کرده و حتی لیست پخشی را نیز ایجاد کرده تا بتوانید آهنگ‌های موجود در اسپاتیفای را با آهنگ‌های خودتان ترکیب کنید.
همگام‌سازی، نه آپلود کردن پیش از شروع، بهتر است که دو چیز را در مورد ویژگی Local Files سرویس اسپاتیفای برای شما روشن کنیم. اول اینکه شما به یک حساب پریمیوم اسپاتیفای نیاز دارید. در نسخه تبلیغاتی نمی‌توانید موسیقی‌های شخصی خود را پخش کنید. دوم هم اینکه، قابلیت Spotify Local Files در حقیقت آهنگ‌های شما را به فضای ابری آپلود نمی‌کند، بلکه به شما این امکان را می‌دهد که مشخص کنید کدام پوشه از دستگاه شما، حاوی موسیقی‌های شخصی است. همچنین در ادامه به شما این امکان نیز داده می‌شود که بتوانید این آهنگ‌ها را از طریق یک شبکه وای‌فای، با یک دستگاه دیگر مجهز به اسپاتیفای نیز همگام‌سازی کنید. شاید این ویژگی به اندازه آپلود به سرورهای ابری، راحت و قدرتمند نباشد، اما همان کار را برای شما انجام خواهد داد؛ یعنی هر جا که می‌روید، از طریق اسپاتیفای می‌توانید به موسیقی‌های خود دسترسی پیدا کنید.
اپلیکیشن دسکتاپی اسپاتیفای یک ضرورت به حساب می‌آید
ویژگی Local Files به شما امکان می‌دهد تا هم بر روی نسخه دسکتاپ و هم بر روی نسخه موبایلی اسپاتیفای، به کلکسیون شخصی موسیقی خود دسترسی پیدا کنید. اما همگام‌سازی آهنگ‌ها یک فرایند یک-طرفه است؛ از رایانه دسکتاپی شما به سایر دستگاه‌ها. به‌عبارت دیگر، شاید شما موسیقی‌های خود را در یکی از پوشه‌های گوشی اندروید خود و یا در iTunes ذخیره کرده باشید، اما چنین فایل‌هایی با قابلیت Local Files سازگار نخواهند بود. جهت پیکربندی ویژگی Local Files، باید به دانلود و نصب نسخه دسکتاپی (ویندوز، MacOS، لینوکس و سایر پلتفرم‌های دیگر نیز پشتیبانی می‌شوند) اپلیکیشن اسپاتیفای بپردازید.
موسیقی‌های خود را پیدا کنید
در ادامه فرایند آپلود موسیقی در اسپاتیفای باید به بخش تنظیمات اپلیکیشن دسکتاپی این سرویس محبوب مراجعه کنید. در نسخه ویندوزی، می‌توانید این بخش را در منوی اصلی (همان سه-نقطه موجود در گوشه بالا سمت چپ اپلیکیشن) و با کلیک بر روی “Edit” و سپس انتخاب “Preferences” پیدا کنید.
به پایین رفته تا بتوانید گزینه “Local Files” را پیدا کنید. در ادامه باید مطمئن شوید که کلید تغییر وضعیت “Show Local Files” بر روی حالت فعال قرار دارد. در سرتیتر “Show songs from” می‌بینید که “Downloads”و “Music Libary” از پیش انتخاب شده‌اند. همچنین می‌توانید با کلیک بر روی کلید “Add a Source” و رفتن به محل نگهداری آهنگ‌های خود، پوشه‌های دیگر موسیقی را نیز اضافه کنید. فرایند بالا را برای تمامی پوشه‌های موسیقی موجود بر روی رایانه خود، تکرار کنید. اگر همه فایل‌های موسیقی شما نیز در یک پوشه قرار دارند، آنگاه کافی است که فقط پوشه اصلی (دربرگیرنده چندین پوشه زیرمجموعه) را برگزینید. جهت اطمینان از افزوده شدن فایل‌های خود، می‌توانید در منوی اصلی و در زیر بخش “Your Library”، بر روی “Local Files” کلیک کنید. در اینجا می‌توانید تعداد کل آهنگ‌ها و همچنین مدت زمان تجمیعی آن‌ها را مشاهده کنید.
نه تمامی موسیقی‌ها
اگر شما پوشه‌ای را اضافه کرده و نمی‌توانید آن را به‌سرعت در بخش “Show songs from” مشاهده کنید و یا اینکه پوشه موردنظر نمایش داده شده، اما در هنگام مرور بخش Local Files، نمی‌توانید تمامی آهنگ‌های خود را مشاهده کنید، آنگاه احتمال دارد که اسپاتیفای از فرمت برخی از موسیقی‌های شما، پشتیبانی نکند. اسپاتیفای در این زمینه تاحدودی مشکل‌پسند است. با این اوصاف، اگر شخصی کلکسیون عظیمی از فایل‌های FLAC و یا ALAC را داشته باشد، بدون شک ناامید خواهد شد.
یک لیست پخش ایجاد کنید
آپلود موسیقی در اسپاتیفای نیازمند ایجاد یک لیست پخش است. اسپاتیفای فقط در زمینه فرمت فایل‌ها سخت‌گیر نیست. بلکه اگر می‌خواهید که موسیقی‌های شخصی خود را در دستگاه‌های دیگر نیز همگام‌سازی کنید، آنگاه باید تمامی آن‌ها به یک یا چند لیست پخش تعلق داشته باشند. این لیست‌های پخش‌ نقشی همانند لیست همگام‌سازی دارند. بدین ترتیب دیگر لازم نیست که اسپاتیفای فضای زیادی را صرف ذخیره آهنگ‌ها در دستگاه‌های مختلف کند. در حقیقت، لیست‌های پخش به شما کمک می‌کنند که بتوانید آهنگ‌های موردعلاقه خود جهت دسترسی بر روی دستگاه‌های دیگر را نیز مشخص کنید.

پس از اینکه با استفاده از آهنگ‌های خود (و حتی آهنگ‌های خود اسپاتیفای نیز)، لیست پخش موردنظر را ایجاد کردید، آنگاه باید بتوانید این لیست پخش جدید را بر روی دستگاه‌های موبایلی خود نیز مشاهده کنید (در پخش Playlists و در زیر برگه Your Library).
آهنگ‌های خود را دانلود کنید ایجاد لیست پخش جدید فقط نیمی از راه است. در ابتدا می‌توانید لیست پخش خود را مشاهده کنید، اما طبیعتا به غیر از آهنگ‌های اسپاتیفای، موسیقی دیگری در آن موجود نخواهد بود. تا زمانی که این آهنگ‌ها را در اپلیکیشن دسکتاپی اسپاتیفای، دانلود (همگام‌سازی) نکنید، قادر نخواهید بود که هیچ‌کدام از آن‌ها را پخش کنید. در اینجاست که مکان‌های ذخیره‌سازی اهمیت خود را نشان می‌دهند: کامپیوتر و گوشی شما هر دو باید اپلیکیشن اسپاتیفای را در خود داشته باشند، باید با استفاده از یک حساب واحد به هر دوی آن‌ها وارد شده و مهم‌تر از همه اینکه باید هر دو از یک شبکه وای‌فای استفاده کنند.
پس از مهیا کردن شرایط بالا، آنگاه باید لیست پخش مدنظر خود را انتخاب و سپس منوی سه‌نقطه را در گوشی خود لمس کرده تا به گزینه‌های لیست پخش دسترسی پیدا کنید. در ادامه باید “Download” را انتخاب کنید. اکنون می‌بینید که کاور لیست پخش شما نشان داده شده و کمی پس از آن نیز ( بسته به سرعت شبکه وای‌فای و همچنین میزان فعالیت کامپیوتر شما) آهنگ‌های داخلی بر روی دستگاه موبایلی شما در دسترس قرار می‌گیرند.
همه‌چیز به لیست پخش باز می‌گردد اسپاتیفای علاقه‌مند است که فایل‌های محلی را از طریق لیست‌های پخش‌ مدیریت کند. در حقیقت این لیست‌ها همان‌هایی هستند که مشخص می‌کنند آیا آهنگ‌های محلی دانلود شده شما بر روی دستگاهتان در دسترس خواهند بود یا خیر؟ اگر شما لیستی را حذف کنید که شامل تنها نسخه موجود از آهنگ‌هایتان می‌شود، آنگاه آن موسیقی‌ها نیز دیگر در دسترس نخواهند بود. شما باید لیستی جدید از این آهنگ‌ها را ایجاد و سپس همگام‌سازی کنید و یا اینکه آن‌ها را به یکی از لیست‌های پخش فعلی رایانه خود، بیفزایید.
تمام شد! در نهایت اینکه شما نمی‌توانید آهنگ‌های خود را همانند Google Play Music یا Apple Music، در اسپاتیفای نیز آپلود کنید، اما در هر صورت می‌توانید از ویژگی Local Files استفاده کرده و در نتیجه موسیقی‌های موردعلاقه خود را در بین دستگاه‌های مختلف، همگام‌سازی کنید.
نوشته آپلود موسیقی در اسپاتیفای چگونه انجام شده و آیا مشابه سرویس‎های دیگر است؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

شاید شنیده باشید که می‌گویند: گاهی اوقات جهت رفع مشکلات گجت‌ها باید آن‌ها را از پریز برق جدا کرد. دلیل این توصیه چه بوده و با جدا کردن یک دستگاه از پریز برق، چه چیزی رخ می‌دهد؟ در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید تا به پاسخ پرسش‌های بالا بپردازیم.
شما در حال انجام یک ریبوت اجباری هستید شاید به شما گفته باشند که جهت رفع مشکل دستگاه خود، باید آن را از پریز برق جدا کرده، ۱۰ ثانیه صبر کنید و مجددا آن را به پریز برق متصل کنید. این روش معمولا جواب می‌دهد، زیرا بسیاری از دستگاه‌های رده مصرف‌کننده، همانند مودم‌های کابلی، روترها و استریمینگ باکس‌های تلویزیون‌ها، یک کامپیوتر کوچک را در خود جای داده‌اند. در واقع، جدا و سپس وصل کردن این دستگاه‌ها به پریز برق باعث می‌شود تا کامپیوترهای درون این دستگاه‌ها ریستارت شده و بنابراین مشکلات نرم‌افزاری موقت آن‌ها نیز برطرف شوند.
رایانه‌های داخلی چنین دستگاه‌هایی از یک نوع نرم‌افزار سرخود به نام میان‌افزار (firmware) بهره می‌برند. میان‌افزارها وظیفه کنترل رفتار چنین دستگاه‌هایی را برعهده دارند. گاهی اوقات این میان‌افزارها باگ‌هایی دارند که باعث می‎‌شوند تا مشکلات مختلف، نشتی حافظه و کراش‌های گوناگون رخ دهند. ریستارت کردن باعث می‌شود تا رایانه‌های داخلی این دستگاه‌ها ریبوت شده و به همین ترتیب حافظه آن‌ها پاک و در نتیجه مجبور شوند که نرم‌افزارها را از نو بارگذاری کنند.
این یک راه‌کار موقتی است شاید جدا و سپس وصل کردن یک دستگاه به پریز برق، گاهی اوقات مفید واقع شود، اما در هر صورت یک راه‌‌کار موقتی به حساب می‌آید. در وهله اول، این روش نمی‌تواند مشکلات اساسی را که منجر به ضعف عملکرد، هنگ کردن و یا کرش کردن می‌شوند، برطرف سازد. جهت نیل به این هدف باید میان‌افزار دستگاه خود را به‌روزرسانی کنید.
البته خطاهای سخت‌افزاری نیز می‌توانند مشکلاتی را برای دستگاه به وجود آورند و شاید ریستارت کردن بتواند آن‌ها را نیز مرتفع سازد. به هر حال، اصلاح دائمی نیازمند این است که گجت خود را تعمیر کرده و یا اینکه آن را جایگزین کنید. در این زمینه نیز بهتر است که با واحد پشتیبانی شرکت تولیدکننده دستگاه خود، تماس بگیرید.
جدا و وصل کردن به پریز برای کدام دستگاه‌ها کارساز است؟
در حالت کلی بهتر است که دستگاه‌هایی را از پریز برق جدا کنید که دکمه‌های روشن/خاموش ندارند. نرم‌افزار چنین گجت‌هایی از میان‌افزار بارگذاری شده و طبیعتا چرخه‌های ناگهانی انرژی نمی‌تواند به آن‌ آسیبی برساند. در زیر به چند نمونه از این دستگاه‌ها اشاره می‌کنیم:
مودم‌های کابلی روترهای اینترنت باکس‌های کابلی و استریمینگ تلویزیون تلویزیون‌های هوشمند دستگاه‌های هوشمند خانگی اگر یک دستگاه دکمه روشن/خاموش داشت، چه؟ در بالا دلیل رفع مشکلات گجت‌ها با جدا کردن آن‌ها از پریز برق را شرح داده و تأثیر این موضوع بر دستگاه‌های بدون کلید روشن/خاموش را نیز از خاطر گذراندیم. حال اگر دستگاه شما کلید خاموش/روشن کردن داشته باشد، آنگاه باید ابتدا دستگاه را ریستارت کنید تا شاید مشکل شما حل شود.
هر چند که گاهی اوقات، استفاده از این کلید نیز کارساز نیست. این روزها، بسیاری از گجت‌ها از سویچ‌های نرم‌افزاری برخوردار هستند. برخی از این کلیدها دستگاه را در حالت خواب (sleep) قرار داده و برخی دیگر نیز می‌توانند دستگاه را به‌طور کامل خاموش کنند.
اگر کلید نرم‌افزاری گجت معیوب خود را روشن و خاموش کنید، لزوما این کار نمی‌تواند منجر به ریستارت کردن کامپیوتر داخلی آن شود. بنابراین بازهم مجبور خواهید بود که یک گام دیگر بردارید و آن، جدا کردن دستگاه و سپس متصل کردن آن به پریز برق است.
چه موقع نباید یک دستگاه معیوب را از برق جدا کنیم؟ معمولا قطع ناگهانی جریان برق دستگاه‌هایی همانند رایانه‌های دسکتاپی و یا لپ‌تاپ‌ها، ایده خوبی نیست. این موضوع بدین دلیل است که چنین دستگاه‌هایی معمولا نرم‌افزار خود را از یک منبع قابل بازنویسی مانند هارد درایو و یا SSD بارگذاری می‌کنند. کامپیوترهای شخصی در هنگام روشن بودن، معمولا از حافظه‌های بلندمدت استفاده کرده تا بتوانند تنظیمات موقت را در آن‌ها ذخیره کنند.
به همین دلیل اگر جریان انرژی چنین دستگاه‌هایی به‌طور ناگهانی قطع شود، آنگاه فرایند نوشتن مختل شده و شاید فایل سیستم دستگاه شما نیز آسیب ببیند. گاهی اوقات نیز یک رایانه به‌کلی واکنشی از خود نشان نداده و هیچ راه‌حل نرم‌افزاری جهت رفع این مشکل نیز وجود ندارد. در چنین مواردی می‌توان به‌عنوان آخرین راه‌‎حل، کابل برق را جدا و دستگاه را ریستارت کرد. شاید در این بین نیز برخی از داده‌های خود را از دست بدهید، اما در هر صورت گاهی اوقات چاره‌ای جز این کار ندارید.
البته انواع مشخصی از دستگاه‌های علمی و پزشکی نیز وجود دارند که نباید به‌صورت ناگهانی از برق جدا شوند، زیرا این موضوع می‌تواند سلامتی افراد متصل به آن‌ها را به خطر بیندازد. در هر صورت پیش از قطع اتصال برق گجت موردنظر خود، بهتر است که جوانب امنیتی این کار را نیز در نظر بگیرید.
نوشته دلیل رفع مشکلات گجت‌ها با جدا کردن آن‌ها از پریز برق چیست؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

اینستاگرام را می‌توان یکی از پر مخاطب‌ترین شبکه‌های اجتماعی جهان دانست.
اینستاگرام یک شبکه اجتماعی عکس و ویدئو محور است اما از امکانات فرعی اینستاگرام که آن را جذاب کرده است، می‌توان به استوری و دایرکت اشاره کرد.
استوری برای اشتراک گذاری عکس یا ویدئو موقت (۲۴ ساعته) به‌کار می‌رود.
تعداد محتواهایی که در استوری در طول روز به اشتراک گذاشته می‌شود، به مراتب از تعداد پست‌ها بیشتر است.
همانطور که شما تعداد کسانی را که پست شما را دیده‌اند، می‌توانید ببینید، در استوری هم امکان دیدن مخاطبینی که استوری شما را دیده‌اند، وجود دارد.
اما گاهی اوقات ممکن است به دلایل مختلف، شما بخواهید استوری کسی را ببینید بدون این‌که او بفهمد!
آیا راه حلی هست؟!
بله! ما در این مقاله قصد داریم ۶ راه دیدن استوری دیگران به‌صورت ناشناس را به شما آموزش دهیم.
با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

۱- استوری دانلودر قطعا برای شما پیش آمده است که از استوری کسی خوشتان آمده باشد و بخواهید که آن را داشته باشید.
خوشبختانه در این زمینه نرم‌افزارهای مفید و زیادی تولید و در دسترس هستند.
اما کاربرد این نرم‌افزارها فقط در دانلود استوری دیگران خلاصه نمی‌شود! شما می‌توانید با این نرم‌افزارها به‌راحتی بدون این‌که ردی از شما باقی بماند، استوری دیگران را مشاهده کنید.
ابتدا نرم‌افزار Instagram Story Viewer را دانلود و نصب کنید. دانلود از گوگل پلی:

نام کاربری و رمز عبور خود را بزنید و وارد حساب خود شوید. سپس آیدی کاربری که قصد دانلود و یا مشاهده استوری او را دارید به‌طور کامل وارد کنید. روی گزینه save و یا share بسته به دلخواه‌تان کلیک کنید. ۲- استفاده از افزونه Chrome IG ابتدا از سایت google extension، افزونه IG Story Viewer را اضافه کنید.
بعد از نصب و فعال‌سازی، یک علامت چشم در کنار استوری‌ها در سایت اینستاگرام می‌بینید که امکان مشاهده استوری‌ها به‌طور ناشناس را به شما می‌دهد!
این افزونه بین کاربران، محبوبیت زیادی پیدا کرده است. ولی ممکن است به دلیل عدم پیروی از قوانین اینستاگرام، دستور حذف آن از طرف اینستاگرام به سازنده این افزونه ارسال شود.
بنابراین اگر این افزونه از مرورگر شما حذف شد، تعجب نکنید!
۳- ابزارهای آنلاین وبسایت‌های زیادی در زمینه مشاهده استوری‌های اینستاگرام به‌صورت مخفیانه و سایر خدمات مربوط به اینستاگرام وجود دارند که بهترین آن‌ها شامل سایت‌های زیر می‌شوند:
۱-Storiesig : ابتدا وارد سایت storiesig.com شوید.
سپس آیدی فرد مورد نظر خود را به‌طور کامل وارد کنید. اگر مخاطب شما استوری داشته باشد، می‌توانید آن را مخفیانه مشاهده و یا دانلود کنید.
این سایت یکی از محبوب‌ترین ابزارهای آنلاین در این زمینه است.
۲-Story Insta: ابتدا وارد سایت storyinsta.com شده، سپس نام کاربری شخص مورد نظر خود را وارد کنید.
به‌راحتی با این ابزار کارآمد می‌توانید استوری‌ها را دانلود و یا مشاهده کنید.
۳-Story Downloader: یک ابزار عالی برای مشاهده استوری اینستاگرام Instagram Story Downloader بوده که کاملا رایگان است و برروی تمامی دستگاه‌ها قابل اجراست.
۴- زیر چشمی نگاه کردن!
یکی از ترفند‌های ساده و کاربردی البته قدیمی و بدون نیاز به نرم‌افزار جانبی، روش زیرچشمی نگاه کردن است!
ابتدا وارد اینستاگرام شوید. سپس استوری فرد مورد نظر خود را پیدا کرده و استوری شخص بعد و یا قبل از آن را باز کنید.
انگشت خود را به آرامی به چپ یا راست (بسته به باز کردن استوری قبل یا بعد) بکشید. با این راه به‌راحتی می‌توانید استوری فرد مورد نظر خود را ببینید.
توجه داشته باشید نباید انگشت خود را رها کنید!
البته این روش معایب خود را دارد! شما می‌توانید فقط استوری اول شخص موردنظر خود را ببینید! اما اگر شخص بیش از یک استوری داشت چه؟!
دو روش بعدی این مشکل را حل خواهد کرد:
۵-قطع اینترنت!
این روش ساده‌ترین و قدیمی‌ترین روش است!
ابتدا وارد اینستاگرام شوید و اجازه دهید تا استوری‌ها به‌طور کامل لود شوند.
سپس استوری فرد مورد نظر خود را پیدا کنید.
اینترنت خود را قطع و سپس حالت هواپیما موبایل خود را فعال کنید تا اینترنت کاملا قطع شود.
حالا می‌توانید استوری فرد موردنظر خود را به‌طور مخفیانه نگاه کنید. البته تجربه ثابت کرده است این روش برای بعضی‌ها کار می‌کند و برای بعضی‌ها نه!
بهتر است قبل از انجام، ابتدا این روش را آزمایش کنید!
۶- نگاه کردن استوری سپس بلاک کردن! به احتمال ضعیف اگر ۵ روش بالا نتوانست به شما کمک کند، یا به هر دلیلی روش‌های فوق مقدور نبود، از این روش قطعی می‌توانید استفاده کنید.
ابتدا اینستاگرام را باز کنید. سپس استوری شخص موردنظر خود را ببینید و او را بلاک کنید! ۵ دقیقه بعد از بلاک کردن او را از بلاک خارج کنید.
اگر شماهم روشی به‌غیر از ۶ روش بالا بلد هستید، حتما آن‌ها را با ما به اشتراک بگذارید.
نوشته ۶ راه دیدن استوری اینستاگرام دیگران به‌صورت ناشناس! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

فشرده‌سازی تصاویر در مایکروسافت ورد باعث می‌شود تا حجم فایل‌های شما کاهش یافته و در نتیجه به‌اشتراک‌گذاری آن‌ها آسان‌تر شده و یا اینکه حداقل فضای کمتری را بر روی رایانه شما اشغال کنند. البته پیش از اینکه ادامه دهیم، لازم به ذکر است که بگوییم این قابلیت فقط بر روی نسخه‌های دسکتاپی آفیس در دسترس قرار دارد.
فشرده‌سازی تصاویر در مایکروسافت ورد ویندوز در محیط ویندوز باید سند ورد مدنظر خود را باز کرده و سپس تصویری را که قصد فشرده‌سازی آن را دارید، انتخاب کنید.

به برگه “Picture Format” بروید. در گروه “Adjust” باید بر روی “Compress Pictures” کلیک کنید.

در پنجره‌ای که ظاهر می‌شود و در بخش “Compression Options”، از شما پرسیده می‌شود که آیا می‌خواهید فشرده‌سازی فقط بر روی تصویر انتخابی شما اعمال شود یا خیر ( گزینه اول) ؟ اگر تیک این گزینه را فعال نکنید، آنگاه ورد نیز تمامی تصاویر موجود در آن سند را فشرده‌سازی می‌کند. در بخش “Resolution” نیز باید وضوح موردنظر خود را انتخاب کرده و سپس بر روی “OK” کلیک کنید.

حال تصاویر موردنظر شما، فشرده‌سازی شده‌اند.
کم کردن حجم تصاویر در مایکروسافت ورد مک در مک نیز باید سند موردنظر خود را که حاوی تصاویر پرحجم بوده، باز کنید. در برگه “Picture Format” باید بر روی “Compress Pictures” کلیک کنید.

در کادر ظاهر شده باید از منوی کشویی “Picture Quality”، به انتخاب کیفیت مدنظر خود بپردازید. در ادامه می‌توانید در مورد حذف نواحی قبلا برش داده شده تصاویر نیز تصمیم بگیرید. همچنین باید مشخص کنید که آیا می‌خواهید فشرده‌سازی را به تمامی تصاویر موجود در آن سند اعمال کنید (گزینه اول)، یا اینکه فقط قصد تغییر موارد انتخاب شده را دارید (گزینه دوم)؟ پس از نهایی کردن تصمیمات خود، باید بر روی “OK” کلیک کنید.

در نهایت تصاویر موردنظر شما، فشرده‌سازی خواهند شد.
راستی، اگر علاقه‌مند بودید، می‌توانید آموزش فعال کردن پیش‌بینی متن و طراحی کارت ویزیت با استفاده از مایکروسافت ورد را نیز مطالعه کنید.
نوشته فشرده‌سازی تصاویر در مایکروسافت ورد ویندوز و مک با تنها چند کلیک! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

گاهی اوقات کامنت‌های اینستاگرام زیاد از حد شلوغ به نظر می‌رسند. پین کردن کامنت‌ها در این شبکه اجتماعی می‌تواند این موضوع را تا حدودی بهبود بخشد. با ما همراه باشید تا شیوه انجام این کار را در اندروید و آیفون به شما نشان دهیم.
شیوه پین کردن کامنت‌ها در اینستاگرام آیفون انجام این کار در گوشی‌های آیفون بسیار آسان است. ابتدا باید اپلیکیشن اینستاگرام خود را اجرا کرده و سپس به یکی از پست‌های خود مراجعه کنید (عمل پین کردن را تنها می‌توانید در پست‌های خودتان انجام دهید). در اینجا باید کلید “Comments” را لمس کنید.

در اینجا می‌توانید تمامی کامنت‌های پست موردنظر خود را مشاهده کنید. باید بر روی کامنتی که قصد پین کردن آن را دارید، به سمت چپ سوایپ کنید (انگشت خود را به سمت چپ بکشید).

در ادامه چندین گزینه برای شما ظاهر می‌شوند. یکی از این گزینه‌ها، آیکون “سنجاق ته‌گرد” است که در سمت چپ قرار داده شده است. آن را لمس کنید تا بتوانید کامنت مدنظر خود را پین کنید.

می‌بینید که به‌سرعت کامنت موردنظر در بالای لیست اظهارنظرها قرار می‎گیرد. شما می‌توانید این کار را برای حداکثر سه کامنت انجام دهید.

لغو پین کردن (آنپین) نیز به‌سادگی انجام می‌پذیرد. بر روی کامنت پین شده به سمت چپ سوایپ کرده و سپس مجددا آیکون “سنجاق ته‌گرد” را لمس کنید.

در منوی ظاهر شده باید گزینه “Unpin” را انتخاب کنید تا بتوانید اظهارنظر پین شده خود را از این حالت خارج کنید.

پین کردن اظهارنظرها در اینستاگرام اندروید فرایند مدیریت و پین کردن کامنت‌های اینستاگرام اندروید کمی متفاوت‌تر است. اپلیکیشن اندرویدی این شبکه اجتماعی جهت ویرایش اظهارنظرها از مکانیسم لمس و نگه داشتن بهره می‌برد.
اپلیکیشن اینستاگرام را بر روی گوشی اندرویدی خود نصب کرده و سپس در پایین یکی از پست‌های خودتان، کلید “Comments” را لمس کنید.

در اینجا باید کامنت موردنظر خود (جهت پین کردن) را لمس کرده و نگه دارید.

در ادامه می‌بینید که گزینه‌های کامنت در نوار ابزار بالایی ظاهر می‌شوند. در اینجا با انتخاب آیکون “سنجاق ته‌گرد” می‌توانید کامنت موردنظر خود را پین کنید.

حال می‌بینید که کامنت موردنظر، پین شده است. شما می‌توانید این کار را بر روی حداکثر سه کامنت انجام دهید.

جهت لغو پین کردن یک اظهارنظر نیز باید مجددا انگشت خود را بر روی آن نگه داشته و سپس در نوار ابزار، آیکون “سنجاق ته‌گرد” را انتخاب کنید. در ادامه و در منوی ظاهر شده نیز باید گزینه “Unpin” را برگزینید.

راستی، اگر قصد دارید که حساب اینستاگرام خود را به‌صورت موقت غیرفعال کنید، آنگاه مطالعه این مطلب خالی از لطف نخواهد بود.
نوشته پین کردن کامنت‌ها در اینستاگرام اندروید و آیفون چگونه انجام می‌شود؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

شاید برای شما نیز پیش آمده باشد که بخواهید به ایجاد یک یادداشت فوری در گوشی آیفون خود بپردازید. در این مقاله قصد داریم تا راه‌های انجام این کار را به شما معرفی کنیم. با استفاده از ۴ روش زیر، می‌توانید بدون استفاده از اپلیکیشن Notes، سریعا یادداشت‌برداری خود را آغاز کنید.
یادداشت‌برداری با استفاده از یک ویجت با استفاده از ویجتی که به صفحه Today View آیفون خود اضافه می‌کنید، می‌توانید سریعا به یادداشت‌برداری بپردازید. جهت افزودن ویجت Notes، باید در اولین برگه صفحه اصلی گوشی خود، به سمت راست سوایپ کرده و بدین ترتیب وارد صفحه Today View شوید. در پایین این صفحه باید کلید “Edit” را لمس کنید. در ادامه باید در لیست ویجت‌ها، “Notes” را پیدا کرده و سپس با لمس کردن آن، این ویجت را اضافه کنید.
هنگامی‌که مشغول ویرایش ویجت‌های خود هستید، می‌توانید ویجت Notes را به بالای لیست Today View خود انتقال داده تا بدین ترتیب سریع‌تر به آن دسترسی پیدا کنید. در هنگام فعال بودن ویجت Notes، می‌توانید آن را لمس کنید تا گسترش یابد. سپس باید کلید “Compose” را لمس کنید (ظاهری شبیه به یک کاغذ به همراه یک قلم بر روی آن دارد) تا بتوانید به ایجاد یادداشتی جدید اقدام کنید.

ایجاد یادداشت با استفاده از سیری سیری یکی دیگر از راه‌های ایجاد یادداشت فوری در آیفون است. با نگه داشتن کلید کناری (و یا کلید Home در دستگاه‌های قدیمی‌تر) و یا با ادای عبارت “Hey Siri”، می‌توانید این دستیار صوتی را فعال کنید. سپس باید عبارت “Take a note” را به زبان بیاورید. در ادامه سیری از شما می‌خواهد که یادداشت‌های مدنظر خود را به زبان بیاورید. بدین ترتیب، هر آنچه را که می‌خواهید با صدای بلند به زبان آورده، تا به‌صورت یک یادداشت جدید در اپلیکیشن Notes اضافه شود.

افزودن یادداشت با استفاده از کلید Share در برخی از اپلیکیشن‌ها نیز می‌توانید به‌سادگی با استفاده از کلید “Share”، به افزودن یادداشت‌ها اقدام کنید (کلید Share شبیه به یک مربع بوده که یک پیکان رو به بالا در آن قرار دارد).
به‌عنوان مثال، اگر با استفاده از مرورگر سافاری در حال وب‌گردی بوده و می‌خواهید که یادداشتی را بر اساس وب‌سایت مورد بازدید خود، ایجاد کنید، آنگاه فقط کافی است که کلید “Share” را لمس کنید. در ادامه باید در لیست اپلیکیشن‌ها، به دنبال آیکون “Notes” گشته و سپس آن را انتخاب کنید. بدین ترتیب این امکان به شما داده می‌شود که پیش از ذخیره یک لینک اینترنتی، یادداشت‌هایی را به آن اضافه کنید.
اگر در آینده این یادداشت را در اپلیکیشن Notes بخوانید، آنگاه لینکی بزرگ را نیز در آن مشاهده خواهید کرد. اگر این لینک را لمس کنید، آنگاه مرورگر سافاری باز شده و سریعا به آن وب‌سایت منتقل خواهید شد.

یادداشت‌برداری با استفاده از Control Center افزودن میانبر اپلیکیشن Notes به Control Center نیز یکی دیگر از راه‌های ایجاد یادداشت فوری در گوشی‌های آیفون است. بدین ترتیب در هر جا که باشید، تنها با یک حرکت انگشت می‌توانید به یادداشت‌برداری بپردازید.
جهت افزودن این میانبر، باید اپلیکیشن تنظیمات را اجرا کرده و سپس به “Control Center > Customize Controls” بروید. در ادامه باید میانبر “Notes” را پیدا کرده و سپس آن را به لیست “Include” بخش Control Center خود بیفزایید. دفعه بعد که Control Center را اجرا کردید، باید آیکون “کاغذ به همراه مداد” را لمس کنید تا مستقیما به اپلیکیشن Notes، رهنمون شوید.

یادداشت‌برداری با استفاده از Apple Pencil (فقط در آیپد) اگر از یک Apple Pencil برخوردار بوده و همچنین آیپد شما نیز از این ابزار پشتیبانی می‌کند، آنگاه می‌توانید با استفاده از این قلم مخصوص، صفحه قفل آیپد خود را لمس کرده و سپس یادداشت‌برداری را آغاز کنید. جهت پیکربندی این ویژگی‌‌، باید اپلیکیشن تنظیمات را باز کرده و سپس به “Notes > Access Notes from Lock Screen” رفته و در ادامه یکی از گزینه‌ها را انتخاب کنید. اگر این قابلیت فعال باشد، آنگاه تمامی یادداشت‌های شما در صفحه قفل، به‌صورت خودکار در اپلیکیشن Notes ذخیره خواهند شد.

نوشته راه‌های ایجاد یادداشت فوری در آیفون و آیپد کدامند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

گوشی‌های هوشمند امروزی می‌توانند کارهای زیادی را انجام دهند، اما با این اوصاف مردم همچنان به خرید گوشی‌های ساده می‌پردازند. به نظر شما دلایل انجام این کار کدامند؟ با آی‌تی‌رسان همراه باشید تا پاسخ این پرسش را پیدا کنیم.
امروزه گوشی‌های هوشمند می‌توانند بازی‌های سه‌بعدی با گرافیک بالا را اجرا کرده، به اطلاعات گوناگون دسترسی پیدا کنند و حتی تصاویر نزدیک به دوربین‌های DSLR را نیز به ثبت برسانند. البته موارد ذکر شده، در حال حاضر به امری بدیهی تبدیل شده‌اند. گوشی‌های ساده شرکت نوکیا که سال‌ها پیش طراحی شده‌اند، هنوز هم تولید شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما سؤال اینجاست که دلایل خرید این دستگاه‌ها مخصوصا در سالی همانند ۲۰۲۰ چه بوده و چرا مردم چنین کاری را انجام می‌دهند؟
تاریخچه‌ای مختصر از گوشی‌های ساده
در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی، صنعت موبایل به دو جبهه تقسیم شده بود: گوشی‌ها و سایرین. جبهه اولی قرار بود که مردم را خوشحال کند، اما در این امر چندان موفق نبود. گوشی‌های اولیه می‌توانستند به برقراری تماس و ارسال پیامک بپردازند. در این زمینه می‌توان به دستگاه‌های نمادینی همچون نوکیا ۳۳۱۰ و موتورولا StarTAC اشاره کرد.
با گذر زمان، پروتکل کاربردی بی‌سیم (WAP) نیز وارد جریان شد و بدین ترتیب مردم می‌توانستند به ارسال پیام‌های تصویری (عکس و ویدیو) پرداخته و همچنین وب‌گردی ساده‌ای را نیز تجربه کنند. هزینه‌های بالای داده و همچنین کیفیت نسبتا ضعیف باعث شد تا تقاضای چندانی برای این قابلیت‌ها به وجود نیاید. در نتیجه اکثر مردم همچنان از گوشی‌های خود جهت ارتباطات ساده استفاده می‌کردند.
اگر به گذشته بازگردیم، می‌بینیم که جبهه “سایرین” جالب‌تر به نظر می‌رسد. سربازان این جبهه دستگاه‌هایی شبیه به لپ‌تاپ‌های جیبی بودند. از این گجت‌ها می‌توان به Psion Series 5 ،Nokia Communicator و BlackBerry اشاره کرد. در ادامه ابزارهایی با نمایشگر لمسی روی کار آمدند که به گوشی‌های هوشمند امروزی نیز شباهت‌های زیادی داشتند. PDAهایی که از سیم‌کارت پشتیبانی می‌کردند، در این رده قرار می‌گرفتند. از جمله این دستگاه‌ها می‌توان به محصولات شرکت‌های HP و Palm اشاره کرد.
با ادامه یافتن دهه ۲۰۰۰ میلادی، گوشی‌های ساده به ویژگی‌های دست یافتند که تا پیش از آن در اختیار برادران محبوب و البته گران‌تر آن‌ها بود. دستگاه‌هایی همانند LG Renoir (محصول سال ۲۰۰۸) توانستند که صفحه‌کلید T9 را در قالب یک نمایشگر لمسی نه‌چندان خوشایند، قرار دهند.
در بریتانیا، شبکه محلی Three یک مدل گوشی را به بازار عرضه کرد که می‌توانست به‌صورت سرخود، به برقراری تماس‌های اسکایپ بپردازد. در همین حال، Motorola Rokr نیز قابلیت بخش فایل‌های MP3 را ارائه کرد. این موضع بدین معنا بود که قابلیت‌های یک گوشی سیم‌کارتی با ویژگی‌های یک آیپاد ترکیب شده‌اند.

البته بازیگران عجیبی همانند Nokia N-Gage و LG enV نیز در این صحنه حضور داشتند. آن دوران، زمانی هیجان‌انگیز بود، زیرا دستگاه‌های بسیار متفاوتی در بازار حضور داشتند. اما معلوم بود که این اوضاع دوام چندانی نخواهد داشت. تا پایان دهه ۲۰۰۰ میلادی، بازار گوشی‌های هوشمند رشد خوبی را تجربه کرده بود. این موضوع بدین دلیل بود که این دستگاه‌ها ارزان بوده و همچنین شرکت‌ها نیز توانسته بودند که ادراک عمومی را نسبت به این گجت‌ها، تغییر دهند.
BlackBerry یکی از بهترین نمونه‌ها در این زمینه است. گوشی‌های مجهز به صفحه‌کلید QWERTY این شرکت توانستند به لطف مدل‌های اقتصادی همانند BlackBerry Curve، از ادارات خارج شده و به سمت خیابان‌ها رهسپار شوند. در همین حال نیز اولین آیفون در سال ۲۰۰۷ عرضه شد و اولین گوشی اندرویدی (HTC Dream) نیز یک سال پس از آن، در قفسه فروشگاه‌ها قرار گرفت.
در این بین، هزینه استفاده از داده‌های اینترنت نیز کاهش یافت و اپراتورهای مخابراتی بسته‌های سخاوتمندانه‌تری را ارائه می‌دادند. در همین زمان بود که بسیاری از مردم با موج خرید گوشی‌های هوشمند همراه شده و در نتیجه تا نیمه سال ۲۰۱۳ میلادی، فروش گوشی‌های هوشمند از فروش گوشی‌های ساده پیشی گرفت.
گوشی‌های ساده در سال ۲۰۲۰ نمی‌توانیم بگوییم که گوشی‌های ساده به کلی ناپدید شده‌اند. چنین دستگاه‌هایی نه‌تنها همچنان وجود دارند، بلکه به تکامل خود نیز ادامه می‌دهند. این گوشی‌ها به‌طرز چشمگیری در مناطقی همانند جنوب صحرای آفریقا محبوب هستند؛ یعنی جایی که حتی ارزان‌ترین گوشی‌های اندرویدی نیز برای بسیاری دست نیافتنی به حساب می‌آیند.
در نیمه سال ۲۰۱۹، گوشی‌های ساده نزدیک به ۵۸٫۳ درصد سهم بازار را به خود اختصاص داده بودند، اما این رقم در حال کاهش است. همچنین لازم به ذکر است که بگوییم، اقتصاد دیجیتالی عظیمی حول این دستگاه‌های ساده شکل گرفته است.
بهترین مثال در این زمینه، مربوط به M-Pesa است. M-Pesa را می‌توان جواب آفریقایی‌ها به Venmo دانست. این شرکت در سال ۲۰۰۵ توسط Vodafone و Safaricom تأسیس شد. این سرویس به مشتریان کشورهایی همانند کنیا و تانزانیا این امکان را می‌دهد که از طریق پیامک به نقل و انتقال پول بپردازند.

در جهان غرب، گوشی‌های ساده کارکرد و جایگاهی متفاوت‌تر دارند. در کشورهای غربی، این دستگاه‌ها بیشتر برای کسانی مناسب هستند که رابطه خوبی با فناوری ندارند. One vendor و Doro با گوشی‌های ساده که دارای کلیدهای بزرگ و هندزفری‌هایی با صدای بلند هستند، در این بازار فعالیت دارند. Alcatel Go Flip 3 نیز نقشی مشابه را بازی می‌کند، هرچند که صراحت دو بازیگر قبلی را ندارد.
البته عنصر نوستالژی نیز در این بین بی‌تأثیر نیست. بسیاری از گوشی‌های ساده امروزی، در واقع نسخه‌های بازسازی شده مدل‌های قدیمی‌تر خود هستند. در این زمینه، نوکیا بهترین مثال است. این شرکت، مدل بازسازی شده گوشی‌های ۳۳۱۰، ۸۱۱۰ و ۵۳۱۰ را روانه بازارها کرده است. این دستگاه‌ها همان گوشی‌های ساده هستند، اما از نمایشگر رنگی، پخش موسیقی و دوربینی ساده بهره می‌برند.
ظاهرا یکی از دلایل خرید گوشی‌های ساده در سالی همانند ۲۰۲۰ این است که این دستگاه‌ها یادآور خاطرات قدیمی هستند. به‌علاوه، این گوشی‌ها را می‌توان به‌عنوان گوشی زاپاس نیز در نظر گرفت. این دستگاه‌ها در محیط‌هایی همانند فستیوال‌ها که امکان آسیب‌ دیدن گوشی‌ها وجود دارد نیز قابل استفاده هستند.
نه هوشمند و نه ساده!
صنعت گوشی‌های هوشمند و بسیاری از مسائل اطراف ما، خاصیت دودویی ندارند. اصطلاحی میانی نیز در این بین وجود دارد (در صنعت گوشی‌ها) که متعلق به دستگاه‌های مجهز به KaiOS است. این گوشی‌ها معمولا ظاهری شبیه به گوشی‌های ساده داشته و از نمایشگرهای مربعی و صفجه‌کلید فیزیکی T9 برخوردار هستند. البته برخی از ویژگی‌های گوشی‌های هوشمند نیز در این دستگاه‌ها یافت می‌شوند که از جمله آن‌ها می‌توان به فروشگاه اپلیکیشن، دستیار صوتی، مرورگر وب، دریافت به‌روزرسانی اینترنتی و استریم ویدیو اشاره کرد.
سیستم‌عامل‌هایی همانند KaiOS می‌توانند بر روی طیف وسیعی از سخت‌افزارهای ضعیف اجرا شوند. گوشی‌های ۲۰ دلاری MTN Smart از جمله این دستگاه‌ها هستند. KaiOS در ابتدا کار خود را به‌عنوان Firefox OS آغاز کرد. این سیستم‌عامل در واقع تلاش شرکت موزیلا جهت رقابت با اندروید و iOS بود. مزیت رقابتی این سیستم‌عامل این بود که می‌توانست بر روی ضعیف‌ترین سخت‌افزارها نیز اجرا شود. این یک پروژه کوتاه‌مدت برای موزیلا بود و در واقع در اوایل سال ۲۰۱۷ متوقف شد و دلیل این کار نیز، جذابیت‌های کم این سیستم‌عامل عنوان شد.
اما این پایان ماجرا نبود. جامعه توسعه‌دهندگان سریعا کدهای منبع این سیستم‌عامل را به پروژه‌ای به نام B2G OS یا همان Boot 2 Gecko منتقل کرد. در ادامه این پروژه به KaiOS تغییر نام داد. در مه ۲۰۱۹، KaiOS بر روی ۱۰۰ میلیون دستگاه نصب شده بود. طبیعتا این عدد در حال حاضر بیشتر نیز شده است، مخصوصا با توجه به اینکه هزینه دسترسی به موبایل در کشورهایی همانند هند، کاهش یافته است. در ادامه، KaiOS به‌سرعت در بین توسعه‌دهندگان محبوب شد و از هواداران آن نیز می‌توان به فیسبوک و گوگل اشاره کرد.
آینده گوشی‌های ساده پیش‌بینی‌های بلندمدت، آینده خوبی را برای گوشی‌های ساده تصور نمی‌کنند. تلاش‌هایی همانند KaiOS به مرور زمان قوت بیشتری گرفته و در نتیجه بازار گوشی‌های ساده را محدودتر می‎کنند. البته عوامل دیگری نیز در این ماجرا دخیل هستند که از جمله آن‌ها می‌توان به Android Go اشاره کرد. Android Go پروژه شرکت گوگل بوده و هدف از آن نیز این است که از این سیستم‌عامل در دستگاه‌های ارزان‌تر و ضعیف‌تر استفاده شود. البته شرکت‌هایی که گوشی‌های ساده را تولید می‌کنند، همچنان سعی خواهند کرد که تولیدات خود را پابرجا نگه دارند که جهت نیل به این هدف نیز باید دلایل خرید گوشی‌های ساده را افزایش دهند.
نوشته دلایل خرید گوشی‌های ساده کدامند و چرا این دستگاه‌ها هنوز هم طرفداران خود را دارند؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

این روزها سیری چیزی بیش از یک دستیار صوتی موجود در دستگاه‌های شرکت اپل است. در این مقاله به شیوه استفاده از این هوش مصنوعی در رایانه‌های مک خواهیم پرداخت. حال که این دستیار هم بر روی MacOS و هم بر روی iOS در دسترس قرار داد، پس کارهای بیشتری را می‌توانید با آن انجام دهید. حتی اکنون سیری می‌تواند زبان طبیعی را نیز درک کند.
در این مطلب سعی می‌کنیم تا شیوه استفاده از سیری در مک را برای شما توضیح دهیم. این موضوع شامل راه‌اندازی اولیه آن و همچنین بهترین راه‌کارهای بهره‌برداری از این دستیار صوتی می‌شود. اگر هم در مورد سایر کاربردهای سیری کنجکاو بودید، آنگاه می‌توانید عبارت “?What can you do” را به زبان آورده و یا اینکه از این مطلب نیز کمک بگیرید.
شیوه راه‌اندازی سیری بر روی مک گام اول: System Preferences سیری را باز کنید
تمامی تنظیمات سیری در System Preferences قرار داده شده‌اند. بر روی آیکون اپل در گوشه بالا سمت چپ کلیک کرده و سپس “System Preferences” را برگزینید. پس از ظاهر شدن پنجره موردنظر، باید بر روی “Siri” کلیک کنید تا بتوانید تنظیمات آن را دستکاری کنید.
گام دوم: یک میانبر صفحه‌کلید تخصیص دهید
اگر مک‌بوک پروی مجهز به تاچ بار و یا مک‌بوک ایر ۲۰۱۸ داشته باشید، آنگاه دستگاه شما به کلید سیری نیز مجهز خواهد بود و در نتیجه می‌توانید سریعا دستیار صوتی اپل را احضار کنید. اما اگر مک شما از این کلید میانبر برخوردار نباشد، آنگاه باید خودتان یک میانبر را به آن اختصاص دهید.
در حالت پیش‌فرض، باید کلیدهای ترکیبی “Cmd+Space” را نگه دارید تا بتوانید سیری را اجرا کنید. البته اپل دو گزینه آماده دیگر را نیز در اختیار شما قرار می‌دهد: نگه داشتن “Option+Space” و یا فشار دادن “Fn+Space”. البته می‌توانید این گزینه‌‎ها را نیز باب میل خود تغییر دهید (البته باید ترکیبی از دو کلید را برگزینید).
می‌توانید میانبرهای صفحه‌کلید سیری را غیرفعال کرده و به‌جای آن‌ها از کلید سیری در Dock و یا نوار منو استفاده کنید. البته راه‌کار بهتری نیز در این زمینه وجود دارد و آن، به زبان آوردن عبارت “Hey Siri” است. برخی از مدل‌های قدیمی‌تر و همچنین تمامی مدل‌های iMac، از کمک پردازنده T2 که باعث می‌شود تا رایانه شما همیشه به عبارت “Hey Siri” گوش فرا دهد، بهره نمی‌برند.
گام سوم: نوع صدا و زبان سیری را انتخاب کنید
نوع صدا و زبان پیش‌فرض این دستیار صوتی، بر اساس تنظیمات هنگام راه‌اندازی مک شما مشخص می‌شوند. اگر قصد تغییر این گزینه‌ها را دارید، آنگاه باید در بخش System Preferences سیری و در زیر قسمت میانبرهای صفحه‌کلید، از گزینه‌های کشویی استفاده کنید.
بسته به زبان انتخابی شما، شاید بتوانید از میان لهجه‌های مختلف نیز به انتخاب پرداخته و علاوه بر این‌ها نیز می‌توانید صدای مذکر یا مؤنت را برگزینید.
گام چهارم: به سیری دستورات متنی بدهید
در ادامه آموزش شیوه راه‌اندازی و استفاده از سیری در مک، به وارد کردن دستورات متنی می‌رسیم. در حالت پیش‌فرض، این دستیار صوتی به صدای شما گوش فرا می‌دهد. اگر هم می‌خواهید که دستورات خود را تایپ کنید، آنگاه امکان انجام این کار را نیز خواهید داشت. “System Preferences” را باز کرده و سپس بر روی “Accessibility” کلیک کنید. به پایین ستون سمت چپ رفته و سپس “Siri” را برگزینید. در صفحه ظاهر شده باید بر روی گزینه “Enable Type to Siri” کلیک کنید.
انتخاب گزینه بالا باعث خواهد شد تا صحبت کردن با سیری غیرفعال شود. اما به خاطر داشته باشید که اگر یک هدست را به مک خود متصل کرده و سپس سیری را فعال کنید، آنگاه این دستیار صوتی به صدای شما گوش خواهد داد.
بهترین راه‌های استفاده از سیری در مک فایل‌های خود را با استفاده از سیری پیدا کنید
ردیابی تمامی فایل‌های شما می‌تواند تاحدودی مشکل باشد. خوشبختان سیری در این زمینه می‌تواند به شما یاری برساند. به‌عنوان مثال، فقط کافی است که به سیری بگویید: “Search for PDF documents”.
البته سیری می‌تواند چیزی فراتر از جست‌و‌جوهای ساده را نیز به انجام برساند. دستیار صوتی اپل می‌تواند شرایط و وضعیت‌های مختلف را بفهمد. مثلا با استفاده از دستور “Show me all files I opened this week” می‌توانید تمامی فایل‌هایی را که در هفته جاری باز کرده‌اید، مشاهده کنید. البته می‌توانید نتایج را نیز تعدیل کنید. مثلا پس از بارگذاری نتایج اولیه می‌توانید با استفاده از دستور “… Only the ones titled“، فیلتر مدنظر خود را بر نتایج ظاهر شده، اعمال کنید.
کشیدن و رها کردن نتایج سیری
کاربران سیری می‌توانند به‌راحتی نوع خاصی از فایل‌ها را در نتایج سیری گرفته و سپس آن‌ها را به اسنادی دیگر اضافه کنند. بیایید فرض کنیم که یک هفته در تعطیلات بوده‌اید و اکنون قصد دارید تا برخی از تصاویر ضبط شده خود را به دوستانتان نشان دهید. جهت انجام این کار می‌توانید نوشتن ایمیل جدیدی را آغاز کرده و سپس به سیری بگویید: “Show me my photos from the last week.” پس از اینکه نتایج بارگذاری شدند، آنگاه می‌توانید آن‌ها را کشیده و مستقیما در ایمیل خود رها کنید.
نتایج سیری را به Notification Center خود اضافه کنید
سیستم‌عامل MacOS به شما این امکان را می‌دهد که برخی از جست‌و‌جوهای سیری را در Notification Center مک خود، پین کنید. به‌عنوان نمونه، عبارت “Search the web for images of beaches in Hawaii” را به زبان بیاورید. در بالا سمت راست نتایج، یک علامت “+” وجود دارد. با کلیک بر روی این علامت، نتیجه موردنظر در Notification Center پین خواهد شد.
قضیه به همین جا ختم نمی‌شود. این نتایج به‌صورت پویا به‌روزرسانی می‌شوند. مثلا اگر بخواهید قیمت روزانه سهام یک شرکت را پیگیری کنید، آنگاه باید قیمت آن را در Notification Center مک خود پین کرده تا سیری همیشه جدیدترین تغییرات را در اختیار شما قرار دهد.
دستگاه‌های خود را پیدا کنید
اگر مثلا گوشی آیفون خود را گم کرده باشید، آنگاه می‌توانید به سیری بگویید که آن را برای شما پیدا کند. تا زمانی که دستگاه موردنظر در اپل آیدی شما ثبت شده باشد، می‌توانید با به زبان آوردن عباراتی مانند “Find my iPhone”، به سیری بگویید که آن را برای شما پیدا کند.
اپلیکیشن‌ها را به‌سرعت اجرا کنید
اگر می‌خواهید که به‌سرعت اپلیکیشنی را باز کنید، می‌توانید سیری را اجرا کرده و سپس بگویید: “Launch Photos” و یا هر اپلیکیشن دیگری. این قابلیت بیشتر زمانی به کار می‌آید که اپلیکیشنی را در Dock پین نکرده و همچنین نخواهید که در پوشه Applications نیز به دنبال آن بگردید.
پیام بفرستید
همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، یکی از بهترین ویژگی‌های سیری این است که می‌تواند زبان طبیعی را بفهمد. این موضوع بدین معنا است که گاهی اوقات حتی لازم نیست که به این دستیار بگویید که می‌خواهید از کدام اپلیکیشن استفاده کنید. یکی از کاربردهای این قابلیت، مربوط به پیام‌رسانی است. به‌عنوان مثال، می‌تواند بگویید: “Tell … I’m on my way”. در ادامه سیری از اپلیکیشن Messages استفاده کرده و پیامی با محتوای “I’m on my way” را به شخص موردنظر (قرار داده شده در نقطه‌چین) ارسال می‌کند.
به نتایج دسترسی پیدا کنید
آیا می‌خواهید از عملکرد تیم محبوب خود در فلان بازی مطلع شوید؟ سیری در این زمینه نیز کاربرد دارد. به‌عنوان مثال از دستیار صوتی اپل بپرسید: “?Did Manchester United F.C win”، تا در جریان نتیجه بازی تیم منچستر یونایتد قرار بگیرید.
البته می‌توانید نتایج وسیع‌تری را نیز به دست آورید. مثلا بگویید: “Show me the Primier League standings” و یا “?What are the next La Liga fixtures” تا بتوانید به ترتیب “جدول رده‌بندی لیگ برتر فوتبال باشگاهی انگلستان” و یا “جدول زمان‌بندی بازی‌های لالیگای بعدی” را مشاهده کنید.
نوشته چگونه به استفاده از سیری در مک بپردازیم و این کار چه مزیت‌هایی برای کاربران دارد؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

تلگرام را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین شبکه‌های اجتماعی در ایران دانست.
اما از سال ۹۶، به دستور دولت این شبکه اجتماعی محبوب در ایران فیلتر شد.
از زمان فیلتر شدن تلگرام اصلی در ایران، نسخه‌های مشابه این اپلیکیشن از جمله موبوگرام، هات‌گرام و…. که خدمات بسیار بیش‌تری نسبت به تلگرام اصلی ارائه می‌دادند و البته فیلتر هم نبودند، بین کاربران رواج پیدا کردند.
از جمله خدمات اپ‌های مشابه، تقسیم بندی چت‌ها، گروه‌ها و کانال‌ها بود. که به‌صورت مجزا از هم تقسیم بندی شده بودند.
و بسیاری از کاربران این ویژگی را دوست داشتند و بسیاری، حتی دیگر حاضر به استفاده دوباره ز تلگرام اصلی نبودند!
اما این اپلیکیشن‌ها به‌صورت آماده به کانال‌ها، گروه‌ها و.. تقسیم‌بندی شده بود و امکان ویرایش آن وجود نداشت.
اما اگر دوست دارید در تلگرام اصلی، پوشه‌هایی با نام دلخواه، اطلاعات ترکیبی و به تعداد دلخواه ایجاد کنید، با آی‌تی‌رسان تا آخر این آموزش همراه باشید.

شما می‌توانید با این روش، پوشه‌های نامحدود ایجاد و حتی اطلاعات تکراری را در پوشه‌ها انتقال دهید.
توجه داشه باشید، در هر پوشه می‌توانید چت، کانال، گروه و ربات‌ها را باهم به پوشه انتقال دهید.
چگونه در تلگرام پوشه ایجاد کنیم؟ تلگرام خود را به آخرین نسخه، به‌روزرسانی کنید.
ویژگی‌های جدید نسخه به‌روزرسانی شده تلگرام. ۱- نرم‌افزار تلگرام را باز کنید. ۲- از منو، برروی setting کلیک کنید.
۳- پس از ورود به setting، برروی گزینه Folders کلیک کنید.
صفحه ایجاد پوشه باز خواهد شد.
در ابتدای صفحه، تلگرام به‌صورت پیش‌فرض برای ایجاد پوشه، پیشنهاداتی را به شما می‌دهد.
برای مثال در ابتدای صفحه گزینه unread، پوشه پیام‌های خوانده نشده را به شما پیشنهاد می‌دهد که با کلیک برروی Add این پوشه ایجاد خواهد شد.
۴- برروی create new folder کلیک کنید.
نام پوشه موردنظر خود را در قسمت Folder name وارد کنید.
۵- برای انتخاب کانال‌ها و گروه‌ها، برروی گزینه Add Chats کلیک کنید.
همانظور که می‌بینید، در ابتدای صفحه، تلگرام به‌صورت آماده کانال‌ها، گروه‌ها، مخاطبین، ربات‌ها و مخاطب‌های ناشناس را برای شما آماده کرده است.
با کلیک برروی هریک، تقسیم‌بندی ایجاد شده و اطلاعات مربوط به آن در پوشه انتقال پیدا خواهند کرد.
اما اگر می‌خواهید در پوشه اطلاعات ترکیبی از کانال‌ها، گروه‌ها و… را داشته باشید، در پایین پیشنهادات تلگرام، تمام کانال‌ها، گروه‌ها، چت‌ها و… نمایش داده شده‌اند.
هر کدام را به دلخواه انتخاب و برروی تیک آبی در پایین صفحه کلیک کنید.
۶- همانطور که می‌بینید، پوشه جدید شما ایجاد و همه اطلاعاتی که انتخاب کرده بودید، منتقل شده‌اند.
می‌توانید دوباره با طی این مراحل پوشه جدید دیگری با اطلاعات جدید و یا تکراری ایجاد کنید.
نوشته چگونه در تلگرام پوشه ایجاد کنیم؟ اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.