اباالفضل(ع) به علقمه رسید، به آب زد و مشک‌‏ها را یک به یک پُر کرد و سپس، دست بر آب بُرد و دو کف پُر کرد از آب. پرتوی نوری، آب را روشنی بخشید و صدایی او را خواند، گویی فاطمه بود که صدا زد: عباس! او نگاه گرداند، فاطمه او را می‏‌خواند.منبع